KSIĘGA CZWARTA

PSALM 90 (89 ) Ps 90 Lamentacja zbiorowa z pewnymi elementami hymnicznymi (ww. 1 -4 ).

Wieczny Bóg nadzieją człowieka

1 Błaganie Mojżesza, męża Bożego.

Panie, Ty byłeś naszą ucieczką

z pokolenia na pokolenie.

2 Zanim góry narodziły się w bólach,

nim ziemia i świat powstały,

od wieku na wieki Ty jesteś Bogiem 90 ,2 Nawiązujący do dawnych podań, poetycki sposób opisu powstawania świata. Tylko Bóg był sprawcą i świadkiem tego wydarzenia: Hi 38 ,8 -38 ; por. Prz 8 ,25 ..

3 90 ,3 n Człowiek, ukształtowany z prochu (Rdz 3 ,19 ), zostaje obrócony przez Boga w tenże proch (103 [102 ],14 ; 104 [103 ],29 ; 146 [145 ],4 ; Hi 4 ,19 ; 10 ,9 ; 14 ,1 ; Koh 12 ,7 ). Wieczność Boga i doczesność człowieka są niewspółmierne; por. 2 P 3 ,8 . W proch każesz powracać śmiertelnym

i mówisz: «Synowie ludzcy, wracajcie!»

4 Bo tysiąc lat w Twoich oczach

jest jak wczorajszy dzień, który minął,

niby straż nocna.

5 Porywasz ich jak fala, stają się jak sen poranny 90 ,5 Tłum. przypuszczalne.,

jak trawa, co rośnie:

6 rankiem kwitnie i jest zielona,

wieczorem więdnie i usycha 90 ,6 Roślinność, pokrywająca wczesną wiosną pustynne tereny Judei, usycha po bardzo krótkim czasie pod wpływem gorącego wiatru wschodniego (chamsin): 102 [101 ],12 ; 103 [102 ],15 -16 ; Hi 14 ,1 -2 ; Syr 14 ,18 ; Iz 40 ,6 n..

7 Zaiste, Twój gniew nas niszczy,

trwoży nas Twe oburzenie.

8 90 ,8 nn Refleksje podobnego typu jak Rdz 6 ,3 ; decydującym czynnikiem krótkości i znikomości życia ludzkiego jest grzech. Stanowi to dość częsty temat sentencji mądrościowych, np. Prz 10 ,27 ; Syr 18 ,8 n; obszerniej Koh 12 ,1 -7 . Gniew Boży – stały u proroków obraz sprawiedliwości karzącej. Stawiasz przed sobą nasze winy,

nasze skryte grzechy w świetle Twojego oblicza.

9 Bo wszystkie dni nasze płyną pod Twoim gniewem;

kończymy nasze lata jak westchnienie.

10 Czas naszych dni – to lat siedemdziesiąt

lub, gdy jesteśmy mocni, osiemdziesiąt;

a większość z nich – to trud i marność,

bo szybko mijają, my zaś odlatujemy.

11 Któż potrafi zważyć ogrom Twojego gniewu

i kto może doświadczyć mocy Twego oburzenia? 90 ,11 Tekst popr.; TM: „a jaka bojaźń przed Tobą, taki gniew”, co inni zatrzymują, zmieniając: „im większa bojaźń przed Tobą, tym lepiej poznaje się gniew”.

12 Naucz nas liczyć dni nasze,

abyśmy osiągnęli mądrość serca.

13 Zwróć się, o Panie, dokądże jeszcze...?

I bądź litościwy dla sług Twoich! 90 ,13 Por. Wj 32 ,12 ; Pwt 32 ,36 .

14 Nasyć nas od rana swoją łaską,

abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.

15 Daj radość według [miary] dni, w których nas przygniotłeś,

i lat, w których zaznaliśmy niedoli.

16 Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło,

a chwała Twoja nad ich synami!

17 A dobroć Pana Boga naszego niech będzie nad nami!

I wspieraj pracę rąk naszych,

dzieło rąk naszych wspieraj!