PSALM 132 (131 ) Ps 132 Pieśń pielgrzymów (zob. przyp. do 120 [119 ],1 ), o liturgicznych motywach pochwalnych na cześć Syjonu.

Na poświęcenie świątyni

1 Pieśń stopni.

Pamiętaj 132 ,1 Prośba o Bożą interwencję; por. 137 [136 ],7 ., Panie, Dawidowi

cały trud jego,

2 o tym, jak złożył przysięgę przed Panem,

związał się ślubem przed Wszechmocnym Jakuba 132 ,2 Tj. Bogiem; por. Rdz 49 ,24 ; Iz 1 ,24 ; 49 ,26 ; 60 ,16 .:

3 132 ,3 nn Por. 2 Sm 7 ,1 nn (1 Krn 17 ,1 ; 28 ,2 ).«Nie wejdę pod dach 132 ,3 „Dach” – dosł.: „namiot”. Inni widzą tu aluzje do służby w Przybytku. mego domu,

nie wstąpię na posłanie mego łoża,

4 nie użyczę snu moim oczom,

powiekom moim spoczynku,

5 póki nie znajdę miejsca dla Pana,

mieszkania – Mocnemu Jakuba».

6 Otośmy słyszeli w Efrata o arce 132 ,6 „Arce” – hebr. ma: „o niej” (por. jednak w. 8 ); „pola Jaaru” – poetycka aluzja chóru do odnalezienia arki w Kiriat-Jearim koło Efrata niedaleko Betlejem (Rdz 35 ,19 ), rodzinnej miejscowości Dawida; por. 1 Sm 7 ,1 n; 2 Sm 6 ,2 ; Mi 5 ,1 .,

znaleźliśmy ją na polach Jaaru.

7 Wejdźmy do Jego mieszkania,

padnijmy u podnóżka stóp Jego! 132 ,7 Starotestamentalne określenie Arki Przymierza; zob. przyp. do 99 [98 ],5 .

8 Wyrusz, o Panie, na miejsce Twego odpocznienia,

Ty i Twoja arka pełna chwały! 132 ,8 Por. 68 [67 ],2 z przyp.

9 Niech się kapłani Twoi odzieją w sprawiedliwość,

a Twoi czciciele niech się radują!

10 Przez wzgląd na sługę Twojego, Dawida,

nie odtrącaj oblicza Twego pomazańca!

11 Pan pod przysięgą dał Dawidowi

trwałą obietnicę, której nie cofnie:

«Potomstwo z ciebie zrodzone 132 ,11 Hebr. ma dosł.: „z owocu twoich wnętrzności”, nie wymieniając przedmiotu; inni uzupełniają: „króla”; por. 89 [88 ],20 -30 .

posadzę na twoim tronie.

12 Jeżeli zachowają twoi synowie

moje przymierze

i moje napomnienia, których im udzielę,

także ich synowie na wieki

zasiądą na twoim tronie».

13 132 ,13 n Por. 2 Krn 6 ,6 ; 7 ,12 .Pan bowiem wybrał Syjon,

tej siedziby zapragnął dla siebie:

14 «To jest miejsce mego odpoczynku na wieki,

tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie.

15 Będę szczodrze błogosławił jego zasobom,

jego ubogich nasycę chlebem.

16 Jego kapłanów odzieję zbawieniem,

a ci, którzy go prawdziwie miłują, będą się radować.

17 Wzbudzę tam moc 132 ,17 „Moc” – dosł.: „róg”; „światło” – por. 1 Krl 11 ,36 ; „pomazańca” – króla, potomka Dawida, panującego na Syjonie. W pochwalnej pieśni kapłan Zachariasz odnosi ten tekst do Mesjasza (Łk 1 ,69 ). Dawidowi,

zgotuję światło dla mego pomazańca!

18 Okryję wstydem jego nieprzyjaciół,

a nad nim zabłyśnie jego korona».