PSALM 141 (140 ) Ps 141 Indywidualna lamentacja z akcentami dydaktycznymi.

Przeciwko grzesznikom

1 Psalm. Dawidowy.

Do Ciebie wołam, Panie, pośpiesz mi [z pomocą];

usłysz głos mój, gdy wołam do Ciebie.

2 Niech moja modlitwa będzie stale przed Tobą jak kadzidło;

wzniesienie rąk moich – jak ofiara wieczorna! 141 ,2 Psalmista porównuje modlitwę do dwukrotnej codziennej ofiary (Wj 29 ,39 ; Lb 28 ,4 ) składanej w świątyni, jak Dn 3 ,39 n.

3 Postaw, Panie, straż moim ustom

i wartę przy bramie warg moich!

4 Mojego serca nie skłaniaj do złego słowa,

do popełniania czynów niegodziwych,

bym nigdy z ludźmi, co czynią nieprawość,

nie jadł ich potraw wybornych.

5 Niech sprawiedliwy mnie bije: to czyn miłości;

olejek występnego niech nigdy nie ozdabia mojej głowy!

Nieustannie [trwać będzie] moja modlitwa wbrew ich podłości 141 ,5 Tekst skażony, różnie popr.; tłum. przypuszczalne. O namaszczaniu olejkiem zob. przyp. do 133 [132 ],2 ..

6 Niech się rozbiją o Skałę 141 ,6 Tj. o Boga, obrońcę i ucieczkę dla Izraelitów; por. np. 95 [94 ],1 . ich sędziowie

i niech usłyszą, jak łagodne były moje słowa.

7 Jak przy orce rozcina się ziemię 141 ,7 Tekst skażony, różnie popr.; tłum. przypuszczalne; por. Lb 16 ,30 .,

tak niech się rozrzuci ich kości nad paszczą Szeolu.

8 Do Ciebie bowiem, Panie mój, Panie, [zwracam] moje oczy;

do Ciebie się uciekam – Ty nie gub mej duszy.

9 Uchroń mnie od sidła, które zastawili na mnie,

i od pułapek złoczyńców.

10 Niechaj występni wpadną w swoje sieci,

podczas gdy ja ujdę cało.