PSALM 146 (145 ) Ps 146 Hymn pochwalny.

Szczęśliwy, kto ufa Bogu

1 Alleluja.

Chwal, duszo moja, Pana,

2 chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę;

chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę istniał.

3 Nie pokładajcie ufności w książętach

ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia 146 ,3 Por. 118 [117 ],8 n; Jr 17 ,5 ..

4 Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi,

wówczas przepadają jego zamiary 146 ,4 Por. 104 [103 ],28 n z przyp., także Rdz 3 ,19 ; Koh 3 ,20 . Słowa wiersza przytacza 1 Mch 2 ,63 ..

5 Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba,

kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim,

6 który stworzył niebo i ziemię,

i morze ze wszystkim, co w nich istnieje.

On wiary dochowuje na wieki,

7 146 ,7 nn Bóg otacza specjalną opieką tych, którym ludzie nie gwarantują pełnej egzystencji, występnych zaś karze i pozbawia pomocy. Przypisywanie Bogu przyczynowości sprawczej (w. 9 c), znamienne dla myśli hebr. (por. Iz 45 ,7 ), nie zmniejsza oczywiście odpowiedzialności ludzi za złe postępowanie. daje prawo uciśnionym

i daje chleb głodnym.

Pan uwalnia jeńców,

8 Pan przywraca wzrok niewidomym,

Pan podnosi pochylonych,

Pan miłuje sprawiedliwych.

9 Pan strzeże przychodniów,

chroni sierotę i wdowę,

lecz na bezdroża kieruje występnych.

10 Pan króluje na wieki,

Bóg twój, Syjonie 146 ,10 Por. 33 [32 ],16 n; Am 2 ,14 nn. – przez pokolenia.

Alleluja.