PSALM 51 (50 ) Ps 51 Indywidualna pieśń błagalna i pokutna.

Wezwanie i prośba pokutnika

1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawida, 2 gdy przybył do niego prorok Natan po jego grzechu z Batszebą 51 ,2 Por. 2 Sm 12 ..

3 Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,

w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!

4 Obmyj mnie zupełnie z mojej winy

i oczyść mnie z grzechu mojego!

5 Uznaję bowiem moją nieprawość,

a grzech mój mam zawsze przed sobą.

6 Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem

i uczyniłem, co złe jest w Twych oczach,

tak że się okazujesz sprawiedliwy w swym wyroku

i prawy w swoim osądzie 51 ,6 Grzesznik wyznaje, że Bóg, karząc go za grzechy, okazał się w pełni sprawiedliwy. O grzechu „przeciw Panu” zob. 2 Sm 12 ,13 ..

7 Oto zrodzony jestem w przewinieniu

i w grzechu poczęła mnie matka 51 ,7 Już od najwcześniejszego okresu swego życia człowiek staje wobec złowieszczego wpływu grzechu; por. 143 [142 ],2 ; Rdz 8 ,21 ; Hi 14 ,4 ; 15 ,14 n. Później wyrazi to NT w nauce o grzechu pierworodnym (Rz 5 ,12 -21 )..

8 Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie,

naucz mnie tajników mądrości 51 ,8 Darem Bożym jest umiejętność zgłębiania tajników własnej duszy..

9 Pokrop mnie hizopem 51 ,9 Rytuał oczyszczenia z trądu (por. przyp. do 38 [37 ],6 nn) przewidywał pokropienia tego rodzaju (Kpł 14 ,7 ). O wybieleniu grzesznika „nad śnieg” zob. Iz 1 ,18 ., a stanę się czysty,

obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.

10 Spraw, bym usłyszał radość i wesele,

niech się radują kości, któreś skruszył!

11 Odwróć oblicze swe od moich grzechów

i wymaż wszystkie moje przewinienia!

12 Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste

i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! 51 ,12 Tylko stwórcze działanie Boże może spowodować wewnętrzne odnowienie grzesznika. Organem nowego życia będzie niewzruszony duch wykluczający wszelką chwiejność; por. Jr 24 ,7 ; 31 ,33 ; Ez 11 ,19 n; 36 ,25 nn.

13 Nie odrzucaj mnie od swego oblicza

i nie odbieraj mi świętego ducha swego! 51 ,13 Tutaj (por. także Iz 63 ,11 ) pochodzące od Boga źródło wszelkiego życia religijnego i moralnego w człowieku; por. w. 12 i 14 .

14 Przywróć mi radość z Twojego zbawienia

i wzmocnij mnie duchem ochoczym!

15 Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich

i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.

16 Od krwi 51 ,16 Chodzi raczej o przedwczesną śmierć, której Psalmista obawia się jako kary za grzech, niż o aluzję do zbrodni popełnionej na Uriaszu (2 Sm 12 ,9 ). uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco,

niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!

17 Otwórz moje wargi, Panie,

a usta moje będą głosić Twoją chwałę.

18 Ty się bowiem nie radujesz ofiarą

i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał 51 ,18 Por. przyp. do 40 [39 ],7 nn i do 50 [49 ],13 ..

19 Moją ofiarą, Boże, duch skruszony;

nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.

20 51 ,20 n Dwa ostatnie wiersze dodano w czasach Nehemiasza, gdy odbudowywano mury Jerozolimy po niewoli babilońskiej; dokończenie tej pracy uważa Psalmista za wyraz specjalnej łaski Bożej. Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci,

odbuduj mury Jeruzalem!

21 Wtedy będą Ci się podobać ofiary zgodne z Prawem, dary i całopalenia,

wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.