PSALM 29 (28 ) Ps 29 Hymn sławiący wielkość Boga, przejawiającą się w siłach natury. LXX przeznacza go na Święto Namiotów.

Majestat Boga wśród burzy

1 Psalm. Dawidowy.

Przyznajcie Panu, synowie Boży 29 ,1 Mowa o duchach, które sprawują służbę liturgiczną w pałacu Pana (w. 9 ) i otaczają Jego tron; por. 1 Krl 22 ,19 ; Iz 6 ,2 n; Hi 1 ,6 ; 2 ,1 ; 38 ,7 ; Ps 89 [88 ],7 ; 103 [102 ],20 ; 148 ,1 n.,

przyznajcie Panu chwałę i potęgę!

2 Przyznajcie Panu chwałę Jego imienia,

na świętym dziedzińcu 29 ,2 Według przekł. staroż. Teksty ugaryckie używają tego zwrotu w sensie: „gdy On się ukaże”, co inni tu przyjmują. Inni: „w świętych szatach”. wielbijcie Pana!

3 Głos Pański 29 ,3 -9 Grzmot gwałtownej burzy, która rozpoczyna się nad morzem i postępuje ku południowi; por. Iz 30 ,30 . ponad wodami,

zagrzmiał Bóg majestatu,

Pan ponad wodami niezmierzonymi!

4 Głos Pana pełen potęgi!

Głos Pana pełen dostojeństwa!

5 Głos Pana łamie cedry,

Pan łamie cedry Libanu 29 ,5 Drzewa te były uważane w starożytności za symbol potęgi i niezniszczalności; tutaj oznaczają potężnych nieprzyjaciół; por. Iz 2 ,12 n; Za 11 ,1 n.,

6 sprawia, że Liban skacze niby cielec

i Sirion niby młody bawół 29 ,6 Góry drżą na odgłos grzmotu symbolizującego potęgę Pana..

7 Głos Pana rozsiewa ogniste strzały,

8 głos Pana wstrząsa pustynią,

Pan wstrząsa pustynią Kadesz.

9 Głos Pana sprawia bolesny poród kozic

i ronienie owiec 29 ,9 Por. Hi 39 ,1 ; inni popr.: „Głos Pana skręca dęby i ogołaca lasy” – por. Iz 10 ,33 .,

a w Jego pałacu wszystko woła: «Chwała!»

10 Pan zasiadł [na tronie] nad potopem,

i zasiada Pan jako Król na wieki.

11 Niech Pan da siłę swojemu ludowi,

niech Pan błogosławi swój lud, darząc go pokojem 29 ,11 Podobnie jak indywidualne lamentacje kończą się błaganiem o ocalenie ludu (25 [24 ],22 ; 28 [27 ],9 ), hymny proszą o błogosławieństwo dla całego narodu..