PSALM 129 (128 ) Ps 129 Pieśń pielgrzymów (zob. przyp. do 120 [119 ],1 ), o motywach ufności, i złorzeczenie pod adresem niegodziwych.

Uciśniony Izrael wzywa Bożej pomocy

1 Pieśń stopni.

Bardzo mnie gnębili od mojej młodości 129 ,1 Tj. od czasu pobytu w niewoli egipskiej – Jr 2 ,2 ; Oz 2 ,17 ; 11 ,1 . –

niech powie Izrael –

2 bardzo mnie gnębili od mojej młodości,

lecz nie zdołali mnie przemóc.

3 Poorali mój grzbiet oracze,

wyżłobili długie bruzdy 129 ,3 Mowa o karze cielesnej – Iz 51 ,23 ..

4 Sprawiedliwy zaś Pan pozrywał

więzy występnych.

5 Niech się zawstydzą i odstąpią

wszyscy, co nienawidzą Syjonu.

6 Niech się staną jak trawa na dachu,

która usycha, zanim ją wyplenią 129 ,6 Por. Iz 37 ,27 ; Jk 1 ,10 n..

7 Nie napełni nią kosiarz swej ręki

ani ten, co wiąże snopy – swojego zanadrza.

8 Nie powiedzą także przechodnie:

«Błogosławieństwo Pańskie nad wami!»

«Błogosławimy wam w imię Pana!» 129 ,8 Por. 118 [117 ],26 ; Rt 2 ,4 .