PSALM 78(77 ) Dzieje narodu szkołą służby Bożej Pieśń pouczająca . Asafowy . Słuchaj , mój ludu , nauki mojej ; nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich . Do przypowieści otworzę me usta , wyjawię tajemnice zamierzchłego wieku . Cośmy słyszeli i cośmy poznali , i co nam opowiedzieli nasi ojcowie , tego nie ukryjemy przed ich synami . Opowiemy przyszłemu potomstwu chwałę Pana i Jego potęgę , i cuda , których dokonał . Albowiem nadał On w Jakubie przykazania i ustanowił Prawo w Izraelu , aby to , co zlecił naszym ojcom , podawali swym synom , aby to poznało przyszłe pokolenie , synowie , co się narodzą , że mają pokładać nadzieję w Bogu i nie zapominać dzieł Boga , lecz strzec Jego poleceń . A niech nie będą jak ich ojcowie , pokoleniem opornym , buntowniczym , pokoleniem o chwiejnym usposobieniu , którego duch nie dochowuje Bogu wierności . Synowie Efraima , uzbrojeni w łuki , w dniu bitwy poszli w rozsypkę . Nie zachowali przymierza z Bogiem i nie chcieli postępować według Jego Prawa . Zapomnieli o Jego dziełach i o cudach , które im ukazał . Uczynił cuda przed ich ojcami w ziemi egipskiej na polu Soanu . Rozdzielił morze , a ich przeprowadził i wody ustawił jak groblę . Przez dzień ich prowadził obłokiem , a przez całą noc blaskiem ognia . Rozłupał skały w pustyni i jak wielką otchłanią obficie ich napoił . Wydobył ze skały strumienie , i wylał wodę jak rzekę . Lecz nadal grzeszyli przeciw Niemu , obrażali Najwyższego w kraju suchym . Wystawiali Boga na próbę w swych sercach , żądając strawy dla swego pożądania . Mówili przeciw Bogu , rzekli : « Czyż Bóg potrafi nakryć stół w pustyni ?» Oto w skałę uderzył , popłynęły wody i wytrysnęły strumienie : « Czy także potrafi dać chleba albo ludowi swemu przygotować mięso ?» Toteż gdy Pan usłyszał , zapalił się gniewem , i ogień rozgorzał przeciw Jakubowi , [ i gniew jeszcze powstał przeciw Izraelowi ] , że nie uwierzyli w Boga i nie zaufali Jego pomocy . Potem z góry wydał rozkaz chmurom i bramy nieba otworzył , i spuścił jak deszcz mannę do jedzenia : dał im zboże z nieba . Człowiek chleb mocarzy spożywał - żywności zesłał im do syta . Wzbudził na niebie wicher od wschodu i mocą swą przywiódł wiatr południowy . I zesłał na nich mięso , jak kurzawę , i ptaki skrzydlate , jak morski piasek . Sprawił , że pospadały na ich obóz dokoła ich namiotów . Jedli więc i nasycili się w pełni , i zaspokoił ich pożądanie . Jeszcze nie zaspokoili swego pożądania i pokarm był jeszcze w ich ustach , gdy się rozżarzył przeciw nim gniew Boży : zabił ich dostojników , a młodzieńców Izraela powalił . Jednakże nadal grzeszyli i nie wierzyli Jego cudom . Szybko ich dni zakończył i lata ich nagłą zatratą . Gdy ich zabijał , szukali Go , nawracali się i znów szukali Boga . I przypominali sobie , że Bóg jest dla nich skałą , że Bóg Najwyższy ich zbawicielem . Lecz oszukiwali Go swymi ustami i kłamali Mu swoim językiem . Ich serce nie trwało przy Nim , w przymierzu z Nim nie byli stali . On jednak litując się odpuszczał winę , a nie wytracał , i często odwracał swój gniew , i nie pobudzał całej swej zapalczywości . Przypominał sobie , że są tylko ciałem i tchnieniem , które odchodzi , a nie wraca . Ileż razy drażnili Go na pustyni i zasmucali Go na pustkowiu ! I ponownie Boga wystawiali na próbę , gniewali Świętego Izraela . Nie pamiętali Jego ręki - dnia , w którym ich wybawił od ciemiężyciela , kiedy czynił w Egipcie swe znaki i swoje cuda na polu Soanu , i rzeki ich w krew zamienił , i ich strumienie , aby pić nie mogli . Nasłał na nich muchy , które ich kąsały , i zgubne dla nich żaby . Ich zbiory wydał owadom , a owoc ich pracy szarańczy . Poraził gradem ich winnice , a szronem ich sykomory . Ich bydło wydał na pastwę zarazy , a na pastwę choroby ich trzody . Zesłał na nich żar swojego gniewu : oburzenie , zapalczywość i udrękę - orszak zwiastunów klęski . Otworzył drogę dla swego gniewu : nie zachował ich od śmierci , ich życie wydał zarazie . I poraził w Egipcie wszystko pierworodne , pierwsze ich płody w namiotach Chama . A swój lud wyprowadził jak owce i powiódł w pustyni jak trzodę . Wiódł ich bezpiecznie , tak że się nie bali , a ich wrogów przykryło morze . Wprowadził ich do swej ziemi świętej , do gór , które nabyła Jego prawica ; i wygnał przed nimi narody , a im losem wyznaczył dziedzictwo i w namiotach tamtych osadził szczepy Izraela . Ale wystawiali na próbę i drażnili Boga Najwyższego , i Jego przykazań nie strzegli . Odstępowali zdradziecko , jak ich ojcowie , byli zmienni , jak łuk zawodny . Pobudzali Go do gniewu przez swoje wyżyny i wzniecali Jego zazdrość swoimi rzeźbami . Bóg usłyszał i zapłonął gniewem , i zupełnie odrzucił Izraela . I porzucił mieszkanie w Szilo , przybytek , gdzie mieszkał wśród ludzi . I oddał swoją moc w niewolę , a swą chwałę w ręce nieprzyjaciół . I wydał pod miecz swój naród , i rozjątrzył się na swoje dziedzictwo . Młodzieńców ich pochłonął ogień , a nad ich pannami nie śpiewano pieśni weselnych . Ich kapłani poginęli od miecza , a ich wdowy nie mogły lamentować . Lecz Pan się ocknął jak ze snu , jak wojownik winem zmożony . I poraził od tyłu swych nieprzyjaciół : wieczystą sromotą ich okrył . Odrzucił namiot Józefa i nie wybrał szczepu Efraima , lecz wybrał pokolenie Judy , górę Syjon , którą umiłował . I wzniósł swoją świątynię , jak wysokie niebo , jak ziemię , którą ugruntował na wieki . Wybrał swego sługę Dawida i wziął go od owczych zagród : powołał go , gdy chodził za karmiącymi [ owcami ], by pasł Jakuba , lud Jego , i Izraela , Jego dziedzictwo . On ich pasł w prawości swego serca i roztropnie prowadził swoimi rękoma .
Psalm pouczający w oparciu o refleksję nad historią narodu i zbawczą pomocą Bożą. Styl deuteronomiczny.
Psalmista zamierza wydobyć pouczające wnioski z przejawów opieki Bożej nad biegiem historii narodu.
odnosi ten wiersz do nauczania Chrystusa Pana w przypowieściach.
Antycypowana krytyka schizmy religijnej państwa północnego ("synowie Efraima"), które tym samym naruszyło Przymierze; autor wróci do tego tematu w w. 67.
Czyli Tanis (LXX).
Opis wędrówki na pustyni (por.
;
).
Por.
.
Prawdopodobnie dublet wiersza poprzedniego.
Wiersz przytoczony w mowie eucharystycznej Jezusa. Por.
Jako "mocarzy" podają
) istoty niebieskie; także Pan jest w
(por.
) nazwany "mocarzem" (abir).
Historię zbawienia znaczą grzechy i niewierność Izraela; karę Bożą za nie ogranicza Boże miłosierdzie, na które naród odpowiada znów niewiernością.
Ciało jest tu czynnikiem słabości człowieka i przemijalności (por.
; Ps
Zob. przypis do
. Następne ww. 44-51 opisują plagi egipskie (
), przedstawione w nieco zmienionej formie i porządku niż w tradycji Wj.
, gdzie mowa jest o "niszczycielu".
Charakterystyka postępowania Izraelitów w okresie Sędziów.
Mówi o tym
Arkę Przymierza, która wpadła w ręce Filistynów w czasie jednej z potyczek (
Aluzja do nieszczęść, jakie spotkały Filistynów przetrzymujących Arkę: 5 [-]
].
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga