PSALM 77 (76 ) Ps 77 Indywidualna lamentacja, przechodząca w hymn (ww. 12 nn).

Świetna przeszłość pociechą w niedoli

1 Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Asafowy. Psalm.

2 Głos mój się wznosi do Boga i wołam,

głos mój – do Boga, by mnie usłyszał.

3 Szukam Pana w dzień mojej niedoli.

Moja ręka w nocy niestrudzenie wyciągnięta,

moja dusza odmawia przyjęcia pociechy.

4 Jęczę 77 ,4 Inaczej LXX: „rozradowałem się”., im bardziej wspominam Boga,

duch mój słabnie, im więcej rozmyślam.Sela

5 Ty przytrzymujesz powieki mych oczu 77 ,5 Tzn. sprowadzasz bezsenność. O niemożności mówienia zob. 39 [38 ],2 n.,

jestem wzburzony i mówić nie mogę.

6 Rozważam dni starodawne

i lata minione 7 wspominam.

Rozmyślam nocą w sercu,

roztrząsam i duch mój docieka:

8 «Czy Bóg odrzuca na wieki

i nie jest już łaskawy?

9 Czy Jego łaskawość ustała na zawsze,

a słowo umilkło na pokolenia?

10 Czy Bóg zapomniał o litości,

czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie?»Sela

11 I mówię: «To dla mnie bolesne,

że się odwróciła prawica Najwyższego» 77 ,11 Por. przyp. do 74 [73 ],11 . Inni tłum.: „To mnie uspokaja, że działanie Najwyższego może się zmienić”..

12 Wspominam dzieła Pana,

zaiste wspominam Twoje dawne cuda.

13 Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach

i czyny Twoje rozważam.

14 Boże, Twoja droga jest święta;

który bóg 77 ,14 Mowa o bożkach pogańskich, pozbawionych wszelkiej mocy. dorówna wielkością naszemu Bogu?

15 Ty jesteś Bogiem działającym cuda,

objawiłeś ludom swą potęgę.

16 Ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś,

synów Jakuba i Józefa 77 ,16 Tj. całego Izraela; por. 81 [80 ],5 n. .Sela

17 77 ,17 -21 Językiem tradycyjnych teofanii i podań o pradawnej walce żywiołów (por. Iz 51 ,9 n; Ha 3 ,8 nn) opisuje Psalmista zbawczą opiekę Bożą nad wędrującym Izraelem; por. 18 [17 ],8 -16 ; 114 [113 A],3 .5 .Boże, ujrzały Cię wody,

ujrzały Cię wody: zadrżały,

i odmęty się poruszyły.

18 Chmury wylały wody,

wydały głos chmury

i poleciały Twoje strzały.

19 Głos Twego grzmotu wśród terkotu kół 77 ,19 Por. Ez 3 ,13 ; 10 ,2 .6 .,

pioruny świat rozjaśniły,

poruszyła się i zatrzęsła ziemia.

20 Twoja droga wiodła przez wody,

Twoja ścieżka przez wody rozległe

i nie znać było Twych śladów.

21 Wiodłeś Twój lud jak trzodę

ręką Mojżesza i Aarona.