PSALM 109 (108 ) Ps 109 Lamentacja indywidualna z obszernym działem złorzeczeń (ww. 6 -20 ), o których zob. przyp. do 54 [53 ],7 .

Biada przewrotnemu nieprzyjacielowi

1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm.

Nie milcz, o Boże, którego wychwalam,

2 bo rozwarli na mnie usta niecne i podstępne.

Mówili ze mną językiem kłamliwym,

3 osaczyli mnie nienawistnymi słowami

i bez przyczyny mnie napastowali.

4 109 ,4 n Sytuacja Psalmisty podobna jest do 35 [34 ],12 n, szczególnie zaś do Jr 18 ,20 .Oskarżali mnie w zamian za miłość moją,

a ja się modliłem.

5 Odpłacili mi złem za dobro

i nienawiścią za moją miłość.

6 Wzbudź przeciwko niemu grzesznika,

niech stanie po prawicy jego oskarżyciel! 109 ,6 Hebr. określenie oskarżyciela (satan) przyjęło się później jako imię własne nieprzyjaciela rodu ludzkiego, szatana; por. Hi 1 ,6 . W sądzie oskarżyciel stawał po prawej stronie oskarżonego.

7 Gdy go sądzić będą, niech wyjdzie jako przestępca,

niech prośba jego stanie się winą.

8 Niech dni jego będą nieliczne,

a urząd jego niech przejmie kto inny! 109 ,8 Por. Dz 1 ,20 (cytat wraz z 69 [68 ],26 ).

9 109 ,9 nn Wiele motywów złorzeczeń występuje w Jr 18 ,20 n; por. w. 4 .9 n.14 .Niechaj jego synowie będą sierotami,

a jego żona niech zostanie wdową!

10 Niech jego dzieci wciąż się tułają i żebrzą

i niech zostaną wygnane z rumowisk!

11 Niechaj lichwiarz czyha na całe jego mienie,

a obcy niech rozdrapią owoc jego pracy!

12 Niech nikt nie okaże mu życzliwości,

niech nikt się nie zlituje nad jego dziećmi!

13 Niech jego potomstwo pójdzie na zatracenie;

niech w drugim pokoleniu zaginie ich imię!

14 Niech Pan zapamięta winę jego przodków,

niech grzech jego matki nie będzie zgładzony! 109 ,14 Według zasad odpowiedzialności i solidarności zbiorowej; por. Wj 20 ,5 ; później zwalczają ten punkt widzenia prorocy, podkreślając odpowiedzialność osobistą (Jr 31 ,29 n; Ez 18 ,1 -32 ). Tutaj (w. 15 a) Psalmista niemal personifikuje winę, przedstawiając ją jako stojącą i stale oskarżającą grzesznika przed Panem; por. ww. 17 nn.

15 Niech zawsze stoją przed Panem

i niech On wykorzeni z ziemi pamięć o nich 109 ,15 Przekłady staroż.: „o nim”, co inni przyjmują. Sens: zupełna zagłada wspomnienia; por. 58 [57 ],8 n. Inni pierwszy stych odnoszą do wad, drugi – do ludzi.,

16 za to, że nie pomyślał, by okazać życzliwość,

lecz prześladował biedaka i nieszczęśliwego,

i w sercu strapionego śmiertelnie.

17 Miłował złorzeczenie: niech się nań obróci;

w błogosławieństwie nie miał upodobania:

niech od niego odstąpi!

18 Niech się odzieje przekleństwem jak szatą;

niech ono jak woda przeniknie do jego wnętrzności 109 ,18 To złorzeczenie nawiązuje do ordaliów, czyli sądu Bożego, praktykowanego wobec mężatek podejrzanych o wiarołomstwo; pojono je „gorzką wodą”; por. Lb 5 ,11 -31 .

i jak oliwa do jego kości!

19 Niech mu będzie jak odzienie, które go okrywa,

i pas, którym stale się opina 109 ,19 Zob. przyp. do 73 [72 ],6 . Przekleństwo ma przylgnąć do niego całkowicie, tak jak szata do ciała (także w. 29 )..

20 Taką niech mają zapłatę od Pana moi oskarżyciele,

którzy przeciw mnie mówią złe rzeczy.

21 Lecz Ty, Panie, mój Panie,

ujmij się za mną przez wzgląd na Twoje imię;

wybaw mnie, bo łaskawa jest Twoja dobroć.

22 Bo jestem nędzny i nieszczęśliwy,

a serce jest we mnie zranione.

23 Niknę jak cień, co się wydłuża 109 ,23 Por. 102 [101 ],12 .,

strząsają mnie jak szarańczę.

24 Kolana mi się chwieją od postu

i ciało moje schnie bez tłuszczu 109 ,24 Tj. z wycieńczenia..

25 Dla tamtych stałem się urągowiskiem;

na mój widok potrząsają głowami 109 ,25 Por. 22 [21 ],8 ..

26 Dopomóż mi, Panie, mój Boże;

ocal mnie w swej łaskawości,

27 aby poznali, że to Twoja ręka,

żeś Ty, o Panie, tego dokonał.

28 Niech oni złorzeczą, ale Ty błogosław!

Niech się zawstydzą nastający na mnie,

Twój sługa zaś niechaj się cieszy!

29 Niech moi oskarżyciele okryją się hańbą,

niech się wstydem przyobleką jak płaszczem!

30 Chcę dziękować Panu głośno 109 ,30 Dosł.: „wielce”, inni popr.: „wielkiemu Panu”. swoimi ustami

i chwalić Go w pośrodku tłumów;

31 bo stanął po prawicy biednego,

aby go wybawić od sądzących jego życie.