Wielka troska człowieka

40

1  Wielka udręka stała się udziałem każdego człowieka

i ciężkie jarzmo [spoczęło] na synach Adama,

od dnia wyjścia z łona matki,

aż do dnia powrotu do matki wszystkich 40 ,1 Tj. ziemi..

2 Rozmyślania ich i lęk serca

[wywołuje] przewidywanie tego, co ich czeka – dzień śmierci 40 ,2 Tekst skażony..

3 [Poczynając] od tego, który siedzi na wspaniałym tronie,

aż do upokorzonego na ziemi i w popiele,

4 od tego, który nosi fioletową purpurę i wieniec,

do tego, który się okrywa zgrzebnym płótnem:

[wciąż] gniew, zazdrość, przerażenie i niepokój,

lęk przed śmiercią, nienawiść i kłótnia.

5 Nawet w czasie odpoczynku w łóżku

sen nocny mąci jego myślenie 40 ,5 Tekst niejasny; inni popr.: „zmienia jego troski”.;

6 zaznaje [on] mało spoczynku, prawie nic,

a już w snach [ma takie wrażenie], jakby w dzień stał na czatach,

jest przerażony przywidzeniami swego serca,

jakby uciekał przed bitwą –

7 budzi się w chwili swego ocalenia 40 ,7 Tekst skażony; inni: „w czasie służby” (na jawie).

i dziwi się, że strach ten był daremny.

8 Dla każdego stworzenia, od człowieka do zwierzęcia,

a dla grzeszników siedem razy więcej:

9 śmierć, krew, kłótnia i miecz,

klęski, głód, ucisk i cięgi.

10 Przeciw bezbożnym to wszystko zostało stworzone

i przez nich nastał potop.

11 Wszystko, co jest z ziemi, do ziemi 40 ,11  „Do ziemi” – por. 41 ,10 ; Rdz 3 ,19 ; Ps 146 [145 ],4 ; „do morza” – por. 39 ,22 ; Koh 1 ,7 ; hebr. i syr.: „a co z góry, powróci do góry”. powraca,

a co z wody, znów wraca do morza.

12 Każde przekupstwo i niesprawiedliwość przepadną,

a wierność się ostoi na wieki.

13 Bogactwa niesprawiedliwych wyschną jak potok

i przeminą jak potężny grom wśród ulewy.

14 Jak [sprawiedliwy] raduje się, gdy otwiera ręce 40 ,14  Tzn. świadczy dobrodziejstwa; por. Pwt 15 ,7n .11 . Tekst niepewny tak gr., jak hebr.,

tak przestępcy ulegną zagładzie do końca.

15 Potomkowie bezbożnych nie wypuszczą gałęzi,

bo ich nieczyste korzenie są na urwistej skale,

16 jak trzcina rosnąca nad każdą wodą i brzegiem rzeki,

przed każdą inną trawą będą zerwani.

17 Łaskawość jest jak raj wśród błogosławieństw 40 ,17  Hebr.: „Miłość, podobnie jak wieczność, nigdy nie będzie odjęta”.,

a jałmużna trwa na wieki.

Najwyższym dobrem bojaźń Pańska

18 Życie samowystarczalnego i pracownika jest słodkie,

ale wyżej od obydwóch [stoi] ten, co skarb znajduje.

19 Dzieci i zbudowanie miasta uwieczniają imię,

ale wyżej od tych obu rzeczy ceni się kobietę bez zarzutu.

20 Wino i muzyka rozweselają serce,

ale bardziej od obu tych rzeczy – umiłowanie mądrości.

21 Flet i cytra umilają śpiewy,

a bardziej niż jedno i drugie – mowa przyjemna.

22 Wdzięku i piękna pragnie oko,

ale bardziej od obydwóch – zieleni zasiewów.

23 Przyjaciel i towarzysz spotykają się w chwili stosownej,

a częściej niż oni obaj – żona z mężem 40 ,23  Hebr.: „Przyjaciel i towarzysz przychodzą z pomocą w chwili stosownej, lecz bardziej niż obydwaj – mądra żona”..

24 Bracia i pomocnicy – w chwili ucisku,

a bardziej niż jedni i drudzy wybawia jałmużna.

25 Złoto i srebro umacniają kroki 40 ,25  Dosł.: „stopę”.,

a bardziej niż jedno i drugie cenna jest rada.

26 Bogactwo i siła podnoszą na duchu,

a bardziej niż jedno i drugie – bojaźń Pańska.

Przy bojaźni Pańskiej nie ma niedostatku,

a [żyjąc] w niej, nie trzeba szukać pomocy.

27 Bojaźń Pańska jest jak raj błogosławieństwa,

a lepiej go osłania niż wszelka sława 40 ,27  Hebr.: „Jego baldachim jest nad wszystkim, co chwalebne”..

Żebractwo

28 Dziecko, nie prowadź życia żebraczego,

lepiej umrzeć, niż żebrać.

29 Gdy człowiek musi patrzeć na stół drugiego,

jego istnienia nie uważa się za życie,

zbrudzi duszę swoją potrawami obcych,

człowiek więc rozumny i dobrze wychowany tego się ustrzeże.

30 Żebractwo będzie słodkie w ustach człowieka bezwstydnego,

ale wnętrze jego zapłonie ogniem.