Przemowa mądrości

1  Mądrość wychwala sama siebie,

chlubi się pośród swego ludu.

2 Otwiera usta na zgromadzeniu Najwyższego

i chlubi się przed Jego potęgą:

3  Ja wyszłam z ust Najwyższego

i niby mgła okryłam ziemię.

4 Rozbiłam namiot na wysokościach,

a tron mój na słupie obłoku.

5 Okrąg nieba sama obeszłam

i przechadzałam się w głębi przepaści.

6 Na falach morza, na ziemi całej,

w każdym ludzie i narodzie zdobyłam <panowanie>.

7 Pomiędzy nimi wszystkimi szukałam, gdzie by spocząć

i w czyim dziedzictwie mam się zatrzymać.

8 Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego,

Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie

i rzekł: «W Jakubie rozbij namiot

i w Izraelu obejmij dziedzictwo!»

9 Przed wiekami, na samym początku mnie stworzył

i już nigdy istnieć nie przestanę.

10 W świętym przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić służbę

i przez to na Syjonie^s mocno stanęłam.

11 Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek,

w Jeruzalem jest moja władza.

12 Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie,

w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.

13 Wyrosłam jak cedr na Libanie^s

i jak cyprys na górach Hermonu^s.

14 Wyrosłam jak palma w Engaddi^s,

jak krzewy róży w Jerychu,

jak wspaniała oliwka na równinie,

wyrosłam w górę jak platan.

15 Wszystko przepoiłam wonnością jak cynamon i aspalat pachnący

i miłą woń wydałam jak mirra wyborna,

jak galbanum, onyks, wonna żywica

i obłok kadzidła w przybytku.

16 Jak terebint^s gałęzie swe rozłożyłam,

a gałęzie moje – to gałęzie chwały i wdzięku.

17 Jak szczep winny wypuściłam pełne krasy latorośle,

a kwiaty moje [wydają] owoc sławy i bogactwa.

19 Przyjdźcie do mnie, którzy mnie pragniecie,

nasyćcie się moimi owocami!

20 Pamięć o mnie jest słodsza nad miód,

a posiadanie mnie – nad plaster miodu.

21 Którzy mnie spożywają, nadal łaknąć będą,

a którzy mnie piją, nadal będą pragnąć.

22 Kto mi jest posłuszny, nie dozna wstydu,

a którzy ze mną działają, nie zgrzeszą.

Uwagi autora o mądrości i Prawie

23 Tym wszystkim jest księga przymierza^s Boga Najwyższego,

Prawo^s, które dał nam Mojżesz,

jako dziedzictwo plemionom Jakuba.

25 Zalewa ono mądrością jak Piszon

i jak Tygrys w dniach nowych plonów;

26 obficie napełnia rozumem jak Eufrat

i jak Jordan w czasie żniw;

27 wylewa naukę jak Nil

lub Gichon w czasie winobrania.

28 Pierwszy nie pozna jej do końca,

ostatni też do dna jej nie zgłębi,

29 gdyż myśl jej pełniejsza jest niż morze,

a rada głębsza niż wielka Otchłań^s.

30 Ja zaś jestem jak odnoga rzeki

i jak wodociąg, co sprowadza wodę do ogrodu.

31 Powiedziałem: «Nawodnię mój ogród

i nasycę moją rolę».

Oto moja odnoga stała się rzeką,

a rzeka moja – morzem.

32 Nadto sprawię, że nauka świecić będzie jak jutrzenka,

i ukażę to jak najdalej.

33 Owszem, wyleję naukę jak proroctwo

i przekażę ją pokoleniom na wieki.

34 Patrzcie, że nie tylko dla siebie samego się natrudziłem,

lecz także i dla tych wszystkich, którzy jej szukają.