Przekleństwo bezbożnych

16

1  Nie pragnij wielkiej liczby dzieci, jeśliby miały być przewrotne,

ani nie chwal się synami bezbożnymi!

2 I chociażby byli liczni, nie chełp się nimi,

jeśli bojaźni Pańskiej nie mają.

3 Nie licz na ich życie

ani nie polegaj na wielkiej ich liczbie!

Więcej bowiem może znaczyć jeden niż tysiąc

i lepiej umrzeć bezdzietnym, niż mieć dzieci bezbożne.

4 Za sprawą jednego mądrego miasto się zaludnia,

a pokolenie żyjących bez Prawa^s zmarnieje.

5 Wiele takich rzeczy widziało moje oko,

a jeszcze więcej słyszało me ucho.

6 W zgromadzeniu grzeszników zapalił się ogień 16 ,6  Por. Lb rozdz. 16 .

i przeciw narodowi buntowniczemu gniew się rozżarzył.

7 Nie przepuścił [Pan] starodawnym olbrzymom,

którzy się zbuntowali ufni w swą siłę 16 ,7  Por. Rdz 6 ,1 -7 ..

8 Nie darował współmieszkańcom Lota 16 ,8  Por. Rdz 19 ,1 -29 .,

których odrzucił ze wstrętem z powodu ich pychy.

9 Nie miał miłosierdzia nad narodem zatracenia 16 ,9  „Zatracenia” – mowa o mieszkańcach ziemi Kanaan; „usuniętymi” – hebr.: „wygnanymi”.,

nad usuniętymi z powodu ich grzechów.

10 Podobnie nad sześciuset tysiącami pieszych,

którzy zebrali się w twardości swego serca 16 ,10  Por. Wj 12 ,37 ; Lb 11 ,21 ; 14 ,20 -38 ..

11 I chociażby był tylko jeden twardego karku,

byłoby dziwne, gdyby został bez kary.

Ma Pan miłosierdzie, ale i zapalczywość,

hojny w zmiłowanie, ale i gniew wylewa.

12 Jak wielkie miłosierdzie, tak wielka jest też Jego surowość,

sądzi człowieka według jego uczynków.

13 Nie ucieknie grzesznik z rzeczą skradzioną

ani cierpliwość bogobojnego nie dozna zawodu.

14 Każdej jałmużnie bowiem wyznaczy miejsce 16 ,14  Hebr.: „Każdy, kto czyni sprawiedliwość (daje jałmużnę), otrzyma odpłatę”. Nadto ma wraz z jednym rkp gr. ww. 15 i 16 : „15 Pan uczynił twardym faraona, tak iż Go nie poznał, aby poznano wszystkie Jego dzieła pod niebem. 16 Jego miłosierdzie jawne jest wszelkiemu stworzeniu, a światło i mrok rozdzielił między ludzi” (gr. dod.: diamentem).

i każdy według uczynków swych znajdzie [odpłatę].

Wszechwiedzący i wszechmocny jest Pan 16,17-23 Tekst gr. skażony oddaje tylko główną myśl tekstu hebr.: cała natura drży przed Bogiem, a zaślepiony grzesznik tego nie rozumie, dziwi się, że można uważać huragan za narzędzie kary Bożej, skoro dzieła Boże są nie do pojęcia; to utwierdza grzesznika w przekonaniu, że i kary za złamanie przymierza są dalekie.

17 Nie mów: «Ukryję się przed Panem

i któż z wysoka o mnie pamiętać będzie?

W wielkim tłumie nie będę rozpoznany

i czymże jest moja dusza w bezmiarze stworzenia?»

18 Oto niebo i niebiosa najwyższe 16 ,18  Por. Pwt 10 ,14 ; 1 Krl 8 ,27 .,

przepaść i ziemia zadrżą, gdy je nawiedzi,

19 góry też i fundamenty ziemi,

gdy na nie popatrzy, drżą z przerażenia.

20 Ale ich 16 ,20  Tzn. ludzi obojętnych na sprawy Boże. Hebr. kontynuuje myśl z w. 17 : „A na mnie samego już nie zważa. Kogo mogą obchodzić moje drogi? Jeśli grzeszę, nie dojrzy mnie żadne oko. Jeśli skłamię w wielkiej tajemnicy, kto się o tym dowie?” serce nie zastanawia się nad tym

i któż zważa na Jego drogi?

21 Huragan, którego człowiek nie widzi,

i bardzo wiele dzieł Jego pozostaje w ukryciu.

22 «Któż obwieści dzieła [Jego] sprawiedliwości

albo kto się ich doczeka? Dalekie jest bowiem przymierze^s».

23 Tak myśli ten, co mało ma rozumu,

i głupio myśli mąż nierozsądny i pomylony.

Człowiek w dziele stworzenia

24 Słuchaj mnie, dziecko, i posiądź wiedzę,

a do słów moich przyłóż się sercem!

25 Z umiarem objawię naukę

i starannie wyłożę wiedzę.

26 Na rozkaz Pana, na początku, stały się Jego dzieła 16 ,26  Por. Rdz rozdz. 1 .,

a gdy tylko je stworzył, dokładnie określił ich zadania.

27 Uporządkował je na wieki,

od początku aż po daleką przyszłość.

Nie odczuwają głodu ani zmęczenia,

a zadań swych nie porzucają;

28 żadne nie zderzy się z drugim

i Jego słowom nigdy nie odmówią posłuchu.

29 A potem wejrzał Pan na ziemię

i napełnił ją swoimi dobrami.

30 Pokrył jej powierzchnię wszelkiego rodzaju istotami żywymi,

które do niej powrócą.