23

1  Panie, Ojcze i Władco życia mojego,

nie zdawaj mnie na ich 23 ,1  Mowa o języku i wargach. zachcianki

i nie dozwól, bym przez nie upadł.

2 Któż zastosuje rózgi wobec mojego myślenia,

a wobec serca mego – karność mądrości,

by nie oszczędzały mnie w moich błędach,

i nie zostały pominięte ich grzechy,

3 aby się nie mnożyły moje winy

i aby moje grzechy się nie wzmagały;

abym nie upadł wobec przeciwników

i nie sprawił uciechy mojemu wrogowi?

4 Panie, Ojcze i Boże mego życia,

nie dawaj mi wyniosłości oczu,

5 a żądzę odwróć ode mnie!

6 Niech nie panują nade mną żądze zmysłowe i grzechy cielesne,

nie wydawaj mnie bezwstydnej namiętności!

Roztropność w mowie

7 O karności ust posłuchajcie, dzieci,

kto ją zachowa, nie da się pochwycić.

8 Grzesznika schwytają jego własne wargi

i do upadku doprowadzą szydercę i zuchwalca.

9 Nie przyzwyczajaj ust swoich do wypowiadania przysięgi

i nie przywykaj do wzywania imienia Świętego^s.

10 Jak bowiem niewolnik często brany na męki

nie może być wolny od sińców,

tak ten, co stale przysięga i wypowiada Imię^s,

nie będzie wolny od grzechu.

11 Człowiek często przysięgający napełni się nieprawością,

a rózga nie odstąpi od jego domu.

Jeśli wykroczy, to grzech jego spadnie na niego,

choćby zlekceważył, zgrzeszy podwójnie,

jeśli krzywoprzysięga, nie będzie mu darowane

i dom jego napełni się karami.

Mowy nieobyczajne

12 Bywa taki sposób mówienia, który do śmierci można przyrównać,

oby nie znaleziono go w dziedzictwie Jakuba!

To wszystko dalekie jest od bogobojnych,

niech się nie pogrążają w nieprawościach!

13 Nie przyzwyczajaj ust swoich do obrzydliwego grubiaństwa,

gdyż jest w nim grzeszna mowa.

14 Wspomnij na ojca i matkę swoją,

gdy będziesz razem z możnymi,

byś przypadkiem nie zapomniał się w ich obecności

i z przyzwyczajenia jakiegoś głupstwa nie popełnił:

bo wtedy wolałbyś nigdy się nie narodzić

lub przeklinałbyś dzień swoich narodzin.

15 Człowiek przyzwyczajony do słów obelżywych

przez wszystkie dni swego życia z nich się nie poprawi.

Strzeż się rozpusty

16 Dwa rodzaje ludzi mnożą grzechy,

a trzeci ściąga gniew karzący 23 ,16  Przysłowia liczbowe; zob. Prz 30 ,15 z przyp.:

17 gorąca żądza jak płonący ogień

nie zgaśnie, aż się wypali 23 ,17  Inni tłum.: „aż nie zostanie zaspokojona”.;

człowiek rozpustny wobec własnego ciała

nie zazna spokoju, aż go ogień spali;

rozpustnik, dla którego każdy chleb słodki,

nie uspokoi się aż do śmierci.

18 Człowiek, popełniając cudzołóstwo,

mówi do swej żądzy: «Któż mnie widzi?

Wokół mnie ciemności, a mury mnie skrywają,

nikt mnie nie widzi – czego mam się lękać?

Najwyższy nie będzie pamiętał moich grzechów».

19 Tylko oczy ludzkie są postrachem dla niego,

a zapomina, że oczy Pana,

dziesięć tysięcy razy jaśniejsze niż słońce,

patrzą na wszystkie drogi^s człowieka

i widzą zakamarki najbardziej ukryte.

20 Wszystkie rzeczy były Mu znane, zanim powstały,

tym bardziej więc – już stworzone.

21 Takiego [człowieka] spotka kara na ulicach miasta,

tam gdzie nie będzie się spodziewał niczego, zostanie schwytany.

22 Podobnie i kobieta, która zdradziła męża

i podrzuca spadkobiercę poczętego z innym,

23 najpierw stała się nieposłuszna prawu Najwyższego,

następnie przeciw mężowi swemu postąpiła niegodziwie,

a po trzecie rozpustnie popełniła cudzołóstwo

i wydała na świat potomstwo z obcego mężczyzny.

24 Poprowadzą ją przed zgromadzenie

i będzie śledztwo nad jej dziećmi.

25 Dzieci jej nie zapuszczą korzeni,

gałązki te pozbawione będą owocu.

26 Pamięć o niej zostanie jako wzór przekleństwa,

a hańba jej nie będzie wymazana.

27 A następne pokolenie pozna,

że nie ma nic lepszego nad bojaźń Pana

i nic słodszego nad wypełnianie Jego przykazań.