1 Naród kroczący w ciemnościach

ujrzał światłość wielką;

nad mieszkańcami kraju mroków

światło zabłysło.

2 Pomnożyłeś radość,

zwiększyłeś wesele.

Rozradowali się przed Tobą,

jak się radują we żniwa,

jak się weselą

przy podziale łupu.

3 Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo

i drążek na jego ramieniu,

pręt jego ciemięzcy,

jak w dniu porażki Madianitów 9 ,3  Aluzja do zwycięstwa Gedeona; por. Sdz 7 ,15 -25 ..

4 Bo wszelki but pieszego żołnierza,

wszelki płaszcz zbroczony krwią

pójdzie na spalenie, na pastwę ognia.

5 Albowiem Dziecię 9 ,5  „Dziecię” – Emmanuel z 7 ,14 ; 8 ,8 .10 , czyli Mesjasz; „Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju” – imię symboliczne (por. 1 ,26 n), złożone z czterech tytułów określających naturę i przymioty mesjańskiego Chłopca, Emmanuela: mądrość, boskość, wszechmoc, wieczność, pokojowe usposobienie. Tradycja chrześcijańska (liturgia Bożego Narodzenia) stosuje te tytuły do Chrystusa. nam się narodziło,

Syn został nam dany,

na Jego barkach spoczęła władza.

Nazwano Go imieniem:

Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,

Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.

6 Wielkie będzie Jego panowanie

w pokoju bez granic

na tronie Dawida

i nad jego królestwem,

które On utwierdzi i umocni

prawem i sprawiedliwością,

odtąd i na wieki 9 ,6  Przymioty rządów i królestwa Mesjasza: powszechność, trwałość i wieczność; prawo, sprawiedliwość i pokój. Te cechy nie mogą przysługiwać żadnemu królowi ziemskiemu, lecz tylko Mesjaszowi; por. Łk 1 ,32 n..

Zazdrosna^s miłość Pana Zastępów^s tego dokona.

Pomsta Pańska nad królestwem izraelskim 9,7–10,4 Poemat ten powstał w 735/734 r. przed Chr., skierowany jest przeciw Samarii i północnemu królestwu Izraela.

7 Wydał Pan wyrok na Jakuba,

i spadł on na Izraela.

8 Pozna go cały naród:

Efraimczycy i mieszkańcy Samarii,

w dumie i w hardości swych serc mówiący:

9 «Cegły się rozsypały – odbudujemy z kamienia;

sykomory^s wycięte – cedrami je zastąpimy».

10 Lecz Pan wzbudził przeciw niemu wrogów

i nieprzyjaciół jego uzbroił:

11 Aramejczyków od wschodu i Filistynów z zachodu,

pożerających Izraela całą paszczą.

Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego,

i ręka^s Jego nadal wyciągnięta.

12 Ale naród nie nawrócił się do Tego, który go karcił,

ani nie szukał Pana Zastępów.

13 Wówczas Pan odciął Izraelowi głowę i ogon,

w jednym dniu, palmę i sitowie.

14 <Starszy i dostojnik to głowa;

a ogon to prorok i nauczyciel kłamstwa>.

15 Zwodzicielami się stali przywódcy tego narodu,

a ci, którym przewodzą, zgubili się.

16 Dlatego Pan nie oszczędzi jego młodzieńców

ani się nie zlituje nad jego sierotami i wdowami,

bo cały ten naród jest bezbożny i zły,

każde usta mówią głupstwa.

Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego,

i ręka Jego nadal wyciągnięta.

17 Zaiste, niegodziwość rozgorzała jak pożar,

który trawi głogi i ciernie;

wybucha w gąszczu leśnym,

aż wzbijają się słupy dymu.

18 Od gniewu Pańskiego zapalił się kraj,

i stał się naród pastwą ognia.

Nikt nie ma litości nad bratem swoim.

19 Każdy pożera ciało bliźniego;

odgryza z prawa, a przecież łaknie,

zjada z lewa, lecz się nie nasyca.

20 Manasses [szarpie] Efraima, a Efraim Manassesa,

obaj razem godzą w Judę.

Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego,

i ręka Jego nadal wyciągnięta.