Pierwsze napomnienie dane Achazowi Za czasów Achaza , syna Jotama , syna Ozjasza , króla Judy , wyruszył Resin , król Aramu , z Pekachem , synem Remaliasza , królem Izraela , przeciw Jerozolimie , aby z nią toczyć wojnę , ale nie mógł jej zdobyć . I przyniesiono tę wiadomość do domu Dawida : « Aram stanął obozem w Efraimie !» Wówczas zadrżało serce króla i serce ludu jego , jak drżą od wichru drzewa w lesie . Pan zaś rzekł do Izajasza : « Wyjdźże naprzeciw Achaza , ty i twój synek , Szear-Jaszub , na koniec kanału Wyższej Sadzawki , na drogę Pola Folusznika , i powiesz do niego : " Uważaj , bądź spokojny , nie bój się !... Niech twoje serce nie słabnie z powodu tych dwóch oto niedopałków dymiących głowni , z powodu zaciekłości Resina , Aramejczyków i syna Remaliasza : dlatego że Aramejczycy , Efraim i syn Remaliasza postanowili twą zgubę , mówiąc : Wtargnijmy do Judei , przeraźmy ją i podbijmy dla siebie , a królem nad nią ustanowimy syna Tabeela ! Tak mówi Pan Bóg : Nic z tego - nie stanie się tak ! Bo stolicą Aramu jest Damaszek , a głową Damaszku Resin ; i stolicą Efraima jest Samaria , a głową Samarii syn Remaliasza ; ale jeszcze sześćdziesiąt pięć lat , a Efraim zdruzgotany przestanie być narodem . Jeżeli nie uwierzycie , nie ostoicie się "». Drugie napomnienie : znak Emmanuela I znowu Pan przemówił do Achaza tymi słowami : « Proś dla siebie o znak od Pana , Boga twego , czy to głęboko w Szeolu , czy to wysoko w górze !» Lecz Achaz odpowiedział : « Nie będę prosił , i nie będę wystawiał Pana na próbę ». Wtedy rzekł [ Izajasz ]: « Słuchajcie więc , domu Dawidowy : Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom , iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu ? Dlatego Pan sam da wam znak : Oto Panna pocznie i porodzi Syna , i nazwie Go imieniem Emmanuel . Śmietanę i miód spożywać będzie , aż się nauczy odrzucać zło , a wybierać dobro . Bo zanim Chłopiec będzie umiał odrzucać zło , a wybierać dobro , zostanie opuszczona kraina , której dwóch królów ty się uląkłeś . Pan sprowadzi na ciebie i na twój lud , i na dom twego ojca czasy , jakich nie było od chwili odpadnięcia Efraima od Judy . W owym dniu zagwiżdże Pan na muchy przy końcu odnóg nilowych w Egipcie i na pszczoły w ziemi asyryjskiej . I przylecą , i wszystkie razem obsiądą parowy potoków i rozpadliny skalne , każdy krzak kolczasty i wszystkie pastwiska . W owym dniu ogoli Pan brzytwą , wynajętą za Rzeką , głowę i włosy na nogach , także i brodę obetnie . W owym dniu każdy będzie hodował sztukę bydła i dwie owce , a dzięki obfitemu udojowi mleka będzie jadł śmietanę . Zaiste , śmietanę i miód jeść będzie każdy pozostały w kraju . W owym dniu wszelki obszar , tam gdzie jest tysiąc winnych szczepów wartości tysiąca syklów srebrnych , będzie pastwą głogu i cierni . Ze strzałami i z łukiem wejdzie tam [ myśliwy ], bo cała ziemia będzie [ pokryta ] głogiem i cierniami . A we wszystkie góry , które się uprawiało motyką , nikt się nie zapuści , bojąc się głogu i cierni ; posłużą one na wygon dla wołów i do deptania przez trzodę ».
Wojna syro-efraimska za króla Achaza (734-728) przeciw Judzie w 734 roku. Zob.
.
Symboliczne imię starszego syna Izajasza, które znaczy "Reszta powróci" lub "nawróci się", por.
. "Wyższa Sadzawka": prawdopodobnie przy źródle Gichon w dolinie Cedronu. "Pole Folusznika" - nazwa wzięta być może od nazwiska osoby albo od prac zawodowych w owym miejscu wykonywanych tj. od folowania (zgęszczania tkaniny sukna i farbowania płócien).
Tekst trudny. Wielu poprawia 65 na: "sześć albo pięć lat", uważając wyrażenie za ogólne. Damaszek został zburzony przez Asyryjczyków w roku 732, a Samaria w roku 721. Wtedy przestało istnieć królestwo północne Izraela, czyli Efraim.
Wiara w Boga (temat ważny u Izajasza) wymaga całkowitej i wyłącznej ufności w Nim, z wykluczeniem szukania pomocy u ludzi; por.
;
"Znak": jedno z głównych proroctw mesjańskich, wygłoszone przez Izajasza do króla Achaza w r. 734 przed Chr., zapowiadające dziewicze poczęcie i narodzenie Mesjasza, Jezusa Chrystusa, jak rozumie Ewangelia cytująca ten tekst w
oraz cała tradycja Kościoła. Znak dany Achazowi obejmuje dziewicze narodzenie Mesjasza i okoliczności współczesne Izajaszowi, przedstawione w wizji i perspektywie proroczej jako okoliczności dzieciństwa Mesjasza.
"Oto Panna..." - Zachowujemy stary przekład z Wlg. Dosł. wg hebr.: "Oto panna brzemienna [jest] i rodzi syna, którego imię nazwie Emmanuel"; jeszcze lepiej: "poczęła i rodzi". - Hebr. alma[h] znaczy: młoda panna lub młoda kobieta zamężna, nie będąca jeszcze matką; wyraz ten podkreśla młodość osoby i normalnie suponuje dziewictwo. LXX oddaje je przez wyraz parthenos - dziewica, który podkreśla dziewictwo osoby (podobnie jak hebr. betula[h]). "Emmanuel", imię symboliczne (por.
) znaczy "Bóg z nami" (por.
). - Interpretacja mesjańska tego proroctwa ma dziś dwie formy. Jedna, nowsza, rozumie i wyjaśnia je w sensie dosłownym o Ezechiaszu, którego miała wnet porodzić młoda małżonka króla Achaza, co miało być znakiem trwałości dynastii Dawidowej wg obietnicy Boga, zapisanej w
, a w sensie typicznym o Chrystusie, którego Ezechiasz sobą wprawdzie zapowiada, ale imię i przymioty Emmanuela absolutnie wykraczają poza syna Achaza. Druga, tradycyjna interpretacja odnosi tekst w sensie wyrazowym do Chrystusa, bo dowodzą tego: 1) Uroczysta forma proroctwa i podobne proroctwo w
; symboliczne imię Chłopięcia, a także wyłącznie jemu przysługujące i nadawane: tytuły, zalety i dary osobiste oraz przymioty jego królestwa, opisane w dalszych proroctwach izajańskich:
. 2) Zastosowanie tego proroctwa przez
do narodzenia Chrystusa i spełnienie się na Chrystusie wg opowiadania 1-2 [-]
]. 3) Świadectwo starych przekładów Pisma świętego, które tłum. Alma[h] wyrazami znaczącymi ściśle i wyłącznie "dziewica". 4) Tradycja starożydowska i chrześcijańska, przejawiająca się w przekładach Pisma św., w liturgii i w pismach Ojców Kościoła, doktorów i egzegetów aż po najnowsze czasy.
"Śmietana i miód" (zob.
). Pokarm prosty, ale przez pasterzy bardzo ceniony. Jego obfitość w krainie jest znakiem dobrobytu mieszkańców i żyzności ziemi: por.
. Dla rolników natomiast i dla mieszczan ten skromny pokarm jest znakiem zubożenia i niedostatku, w który popadli na skutek najazdu wroga.
Tj. ziemie obu królestw Samarii i Syrii Damasceńskiej (Aramu).
Ten i 20 w. zawiera glosę: "króla Asyrii", którą należy pominąć, mimo, że ją wykazują: hebr., gr., syr., VL i Wlg.
"Rzeką" - hebr. ma tu glosę: "od króla asyryjskiego"; "obetnie" - zapowiedź uprowadzenia do niewoli.
Obfitość tego pokarmu w zniszczonym kraju i w okresie nędzy ludności będzie stanowić tak dla ocalałych, jak i dla Emmanuela (wiersz 15) pożywienie wyśmienite i dostatnie.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga