1 W ów dzień Pan ukarze swym mieczem,

twardym, wielkim i mocnym,

Lewiatana, węża płochliwego,

Lewiatana, węża zwiniętego;

zabije też potwora morskiego 27 ,1  Symbole nieprzyjaciół Boga..

Pieśń o winnicy Pańskiej 27,2-5 Tj. o Izraelu. Jest to odpowiednik 5,1-7.

2 W ów dzień [powiedzą]:

Winnica [to] urocza! Śpiewajcie o niej!

3 Ja, Pan, jestem jej stróżem;

podlewam ją co chwila,

by jej nic złego nie spotkało,

strzegę jej w dzień i w nocy.

4 Nie czuję gniewu 27 ,4  Inni popr.: „Nie mam muru”. Bóg wytraci ze swojej winnicy złych Izraelitów, lecz sama winnica (naród) utrzyma się dzięki Jego opiece..

Niech Mi ktoś posieje ciernie i głogi,

wypowiem mu wojnę,

spalę je wszystkie razem!

5 Albo raczej niech się trzyma mojej opieki

i zawrze pokój ze Mną,

pokój ze Mną niech zawrze!

Łaska dla Jakuba, kara dla ciemięzcy

6 W przyszłości Jakub zapuści korzenie,

Izrael rozkwitnie i rozrośnie się,

i napełni powierzchnię ziemi owocami.

7 Czy uderzył On w niego tak, jak w jego katów?

Czy zabił, jak pozabijał jego zabójców? 27 ,7  Tekst popr. wg tekstu z Qumran, LXX, syr. Sens: Bóg lżej ukarał Izraela niż jego prześladowców; por. Mdr 16 ,1 –19 ,17 .

8 Wygnaniem, zsyłką wziął odwet na mieście 27 ,8  „Mieście” – miasto nie nazwane, w hebr. oznaczone tylko rodzajnikiem, może być miastem nieprzyjaciół Izraela (Niniwa, Babilon) albo miastem Izraela, tj. Jerozolimą; „wiatru” – w Palestynie, arabski chamsin; por. Ez 17 ,10 .;

przepędził je swoim gwałtownym podmuchem,

jakby w dzień wschodniego wiatru.

9 Toteż wina Jakuba przez to będzie zmazana;

i ten będzie cały owoc usunięcia jego grzechu:

wszystkie kamienie ołtarza przeznaczy on na

pokruszenie jak kamienie wapienne.

Nie będą stać już aszery^s ani stele^s słoneczne 27 ,9  Izrael skutecznie nawróci się do Boga, niszcząc u siebie wszelkie ślady bałwochwalstwa; zob. Kpł 26 ,30  z przyp.,

10 ponieważ warowne miasto 27 ,10  Zob. przyp. do 27 ,8 . stanie się pustkowiem,

siedzibą wyludnioną i jak pustynia opustoszałą.

Tam pasać się będzie stado cieląt,

tam kłaść się i skubać jego gałązki.

11 Gdy jego gałęzie uschną, zostaną odłamane;

przyjdą kobiety i spalą je.

Bo jest to naród nierozumny.

Dlatego nie zmiłuje się nad nim jego Stwórca

ani mu Stworzyciel jego nie okaże litości.

Proroctwo

12 Stanie się w ów dzień, że Pan

wymłóci kłosy – od Rzeki^s

aż do Potoku Egipskiego;

i wy, synowie Izraela, wszyscy co do jednego

zostaniecie zebrani.

13 W ów dzień zagrają na wielkiej trąbie 27 ,13  Por. Jl 2 ,1 n.,

i wtedy przyjdą zagubieni w kraju Asyrii

i rozproszeni po kraju egipskim,

i uwielbią Pana

na świętej górze, w Jeruzalem.