Dariusz zaś , Med , liczący sześćdziesiąt dwa lata , otrzymał królestwo . Daniel oskarżony przed Dariuszem Spodobało się ustanowić Dariuszowi nad państwem stu dwudziestu satrapów , którzy mieli przebywać w całym królestwie , nad nimi zaś trzech zwierzchników - jednym z nich był Daniel - którym satrapowie składali sprawozdania , by nie obciążać króla . Daniel zaś przewyższał zwierzchników i satrapów , posiadał bowiem niezwykłego ducha . Król zamierzał ustanowić go nad całym królestwem . Wobec tego zwierzchnicy i satrapowie usiłowali znaleźć podstawę do oskarżenia Daniela w sprawach królestwa . Nie mogli jednak znaleźć podstawy ani żadnego wykroczenia , bo był on wierny i nie można było w nim znaleźć żadnego zaniedbania ani błędu . Ludzie ci powiedzieli : « Nie znajdziemy żadnego zarzutu przeciw Danielowi , jeśli nie wysuniemy przeciw niemu oskarżenia [ wziętego ] z kultu jego Boga ». Zwierzchnicy więc i satrapowie pospieszyli gromadnie do króla i tak do niego powiedzieli : « Królu Dariuszu , żyj wiecznie ! Wszyscy zwierzchnicy państwowi , namiestnicy i satrapowie , doradcy i rządcy postanowili , żeby król wydał zarządzenie i ustanowił zakaz : Ktokolwiek w ciągu trzydziestu dni zanosiłby prośbę do jakiegoś boga lub człowieka poza tobą , królu , zostanie wrzucony do jaskini lwów . Teraz zaś , królu , wydaj zakaz i każ spisać dekret , który byłby nieodwołalny według nienaruszalnego prawa Medów i Persów » . Kazał więc król Dariusz spisać dokument i zakaz . Gdy Daniel dowiedział się , że spisano dokument , poszedł do swego domu . Miał on w swoim górnym pokoju okna skierowane ku Jerozolimie . Trzy razy dziennie padał na kolana modląc się i uwielbiając Boga , tak samo jak to czynił przedtem . Mężowie ci podbiegli gromadnie i znaleźli Daniela modlącego się i wzywającego Boga . Udali się więc i powiedzieli do króla [ w sprawie zakazu królewskiego ] : « Czy nie kazałeś , królu , ogłosić dekretu , że ktokolwiek prosiłby w ciągu trzydziestu dni o coś jakiegokolwiek boga lub człowieka poza tobą , ma być wrzucony do jaskini lwów ?» W odpowiedzi król rzekł : « Sprawę rozstrzygnięto według nienaruszalnego prawa Medów i Persów ». Na to odpowiedzieli zwracając się do króla : « Daniel , ten mąż spośród uprowadzonych z Judy , nie liczy się z tobą , królu , ani z zakazem wydanym przez ciebie . Trzy razy dziennie odmawia swoje modlitwy ». Gdy król usłyszał te słowa , ogarnął go smutek , postanowił uratować Daniela i aż do zachodu słońca usiłował znaleźć sposób , by go ocalić . Lecz ludzie ci pospieszyli gromadnie do króla , mówiąc : « Wiedz , królu , że zgodnie z prawem Medów i Persów żaden zakaz ani dekret wydany przez króla nie może być odwołany ». Daniel wrzucony do jaskini lwów Wtedy król wydał rozkaz , by sprowadzono Daniela i wrzucono do jaskini lwów . Król zwrócił się do Daniela i rzekł : « Twój Bóg , któremu tak wytrwale służysz , uratuje cię ». Przyniesiono kamień i zatoczono na otwór jaskini lwów . Król zapieczętował go swoją pieczęcią i pieczęcią swych możnowładców , aby nic nie uległo zmianie w sprawie Daniela . Następnie król odszedł do swego pałacu i pościł przez noc , nie kazał wprowadzać do siebie nałożnic , a sen odszedł od niego . Król wstał o świcie i udał się spiesznie do jaskini lwów . Gdy był blisko jaskini , wołał do Daniela głosem pełnym bólu : « Danielu , sługo żyjącego Boga , czy Bóg , któremu służysz tak wytrwale , mógł cię wybawić od lwów ?» Wtedy Daniel odpowiedział królowi : « Królu , żyj wiecznie ! Mój Bóg posłał swego anioła i on zamknął paszczę lwom ; nie wyrządziły mi one krzywdy , ponieważ On uznał mnie za niewinnego ; a także wobec ciebie nie uczyniłem nic złego ». Uradował się z tego król i rozkazał wydobyć Daniela z jaskini lwów ; nie znaleziono na nim żadnej rany , bo zaufał swemu Bogu . Na rozkaz króla przyprowadzono mężów , którzy oskarżyli Daniela , i wrzucono do jaskini lwów ich samych , ich dzieci i żony . Nim jeszcze wpadli na dno jaskini , pochwyciły ich lwy i zmiażdżyły ich kości . Wyznanie wiary Dariusza Król Dariusz napisał do wszystkich narodów , ludów i języków , zamieszkałych po całej ziemi : « Wasz pokój niech będzie wielki ! Wydaję niniejszym dekret , by na całym obszarze mojego królestwa odczuwano lęk i drżenie przed Bogiem Daniela . Bo On jest Bogiem żyjącym i trwa na wieki . On ratuje i uwalnia , dokonuje znaków i cudów na niebie i na ziemi . On uratował Daniela z mocy lwów ». Ów Daniel zaś zażywał pomyślności za panowania Dariusza i za panowania Persa Cyrusa .
Por.
.
Prawdopodobnie późniejszy dodatek lub dittografia.
Słowo aram. o niepewnym znaczeniu. Inni: "stoły biesiadne".
Tekst aram. dodaje glosę: "gdy stało się jasno".
Tekst aram. dodaje: "Król odezwał się i powiedział do Daniela", co tłum. star. słusznie opuszczają.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga