Modlitwa o Mądrość 9,1-18 Por. modlitwę Salomona z 1 Krl 3,6-9.

1 Boże przodków i Panie miłosierdzia,

któryś wszystko uczynił swoim słowem

2 9 ,2 n Por. Rdz 1 ,28 . i w Mądrości swojej ukształtowałeś człowieka,

by panował nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały,

3 by władał światem w świętości i sprawiedliwości

i w prawości serca sądy sprawował –

4 dajże mi Mądrość, co dzieli tron z Tobą,

i nie wyłączaj mnie z liczby swych dzieci!

5 Bo jestem sługą Twoim, synem Twojej służebnicy,

człowiekiem niemocnym i krótkowiecznym,

zbyt słabym, by znać się na sądzie i prawach.

6 Choćby zresztą był ktoś doskonały między ludźmi,

jeśli mu braknie Mądrości od Ciebie – za nic będzie poczytany.

7 Wybrałeś mnie na króla swojego ludu

i na sędziego synów swoich i córek.

8 Kazałeś zbudować świątynię na górze swej świętej

i ołtarz w mieście swego zamieszkania –

według wzoru namiotu świętego, który przygotowałeś od początku 9 ,8  Por. Wj 25 ,8 n..

9 Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła,

i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś 9 ,9  Por. 7 ,21 ; 8 ,5 n; Prz 8 ,22 -30 .,

i wie, co jest miłe Twym oczom,

co słuszne według Twych przykazań.

10 Wyślij ją z niebios świętych,

ześlij od tronu swej chwały,

by przy mnie będąc, trudziła się ze mną,

i żebym poznał, co jest Tobie miłe.

11 Ona bowiem wie i rozumie wszystko,

będzie mi mądrze przewodzić w mych czynach

i ustrzeże mnie dzięki swej chwale 9 ,11  Tu „chwała” to synonim potęgi Bożej; por. Ba 5 ,7 ; Rz 6 ,4 ..

12 I do przyjęcia będą moje czyny;

będę rozsądzał lud Twój sprawiedliwie

i stanę się godny tronu mego ojca.

13 Któż bowiem z ludzi rozezna zamysł Boży

albo któż pojmie wolę Pana? 9 ,13  Por. Iz 40 ,13 ; 1 Kor 2 ,16 .

14 Nieśmiałe są myśli śmiertelników

i przewidywania nasze zawodne,

15 bo śmiertelne ciało przygniata duszę

i ziemski namiot 9 ,15  Przenośnia oznaczająca ciało; por. 2 Kor 5 ,4 ; 2 P 1 ,13 n. obciąża rozum pełen myśli.

16 Mozolnie odkrywamy rzeczy tej ziemi,

z trudem znajdujemy, co mamy pod ręką –

a któż wyśledzi to, co jest na niebie?

17 Któż poznał Twój zamysł, gdyś nie dał Mądrości,

nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego?

18 I tak ścieżki mieszkańców ziemi stały się proste,

a ludzie poznali, co Tobie miłe,

i zostali ocaleni przez Mądrość.