Egipt a Izrael: plaga żab i przepiórki

1 Dlatego słusznie ukarani zostali podobnymi [stworzeniami]

i mnóstwem zwierząt udręczeni.

2 W miejsce tej kary ludowi swemu dobro wyświadczyłeś:

niezwykłą potrawę dla pożądanego smaku

przygotowałeś im na pokarm – przepiórki 16 ,2  Por. Wj 16 ,2 n.12 n; Lb 11 ,4 nn.18 -23 .31 n..

3 Tak, by tamci, chociaż łaknęli pokarmu,

z powodu obrzydliwości nasłanych [stworzeń]

poniechali nawet koniecznej chęci jedzenia,

a ci, przelotnie brakiem dotknięci,

by mieli potrawę, i to niezwykłą.

4 Trzeba bowiem było, by na owych ciemięzców przyszła bieda nieuchronna,

a tym, by tylko zostało ukazane, jakie katusze cierpieli ich wrogowie.

Egipt a Izrael: szarańcza i wąż miedziany

5 Albowiem i wtedy, gdy ich 16 ,5  Izraelitów na pustyni. dosięgła straszna wściekłość gadów

i ginęli od ukąszeń krętych wężów,

gniew Twój nie trwał aż do końca.

6 Dla napomnienia spadła na nich krótka trwoga,

ale mieli znak zbawienia 16 ,6  Wąż miedziany na pustyni, typ krzyża: Lb 21 , 6 -9 ; J 3 ,14 -17 . na pamiątkę nakazu Twego prawa^s.

7 A kto się zwrócił [do niego], ocalenie znajdował nie w tym, na co patrzył,

ale w Tobie, Zbawicielu wszystkich.

8 I tak naszych wrogów przekonałeś,

że to Ty wybawiasz od zła wszelkiego.

9 Zabijały ich ukąszenia szarańczy i much

i nie znaleźli lekarstwa, by ratować życie,

bo zasłużyli, żeby przez nie zostali ukarani.

10 Synów zaś Twoich nie zmogły nawet zęby jadowitych wężów,

litość bowiem Twoja wyszła im naprzeciw i uzdrowiła ich.

11 Dla przypomnienia bowiem słów Twoich byli kąsani

i zaraz mieli ratunek,

by nie popadli w głębokie zapomnienie 16 ,11  Tzn. o Bogu.

i nie stali się niegodni Twoich dobrodziejstw.

12 Nie zioła ich uzdrowiły ani nie okłady,

lecz słowo Twe, Panie, które wszystko leczy.

13 Bo Ty masz władzę nad życiem i śmiercią,

Ty wprowadzasz w bramy Otchłani^s i Ty wyprowadzasz 16 ,13  Zob. 1 Sm 2 ,6 ; por. Pwt 32 ,39 ..

14 A człowiek zabije wprawdzie w swojej złości,

lecz nie przywróci ducha, który uszedł,

ani duszy zabranej nie uwolni 16 ,14  Z Otchłani..

Egipt a Izrael: różne działania żywiołów

15 Niepodobna ujść Twojej ręki.

16 Bezbożni, którzy znać Ciebie nie chcieli,

doznali chłosty od Twego mocnego ramienia^s,

trapieni niezwykłymi deszczami, gradami,

okrutnymi nawałnicami

i niszczeni ogniem.

17 A co najdziwniejsze, w wodzie, która wszystko gasi,

ogień się wzmagał 16 ,17  Aluzja do gradu z piorunami; por. Wj 9 ,23 n.,

bo cała natura staje w obronie sprawiedliwych.

18 Czasem bowiem płomień przygasał,

by nie pochłonął zwierząt nasłanych na bezbożnych

i by patrząc, pojęli, że sąd Boży ich ściga;

19 czasem zaś nawet pośród wody płonął ponad możliwości ognia,

by wyniszczyć płody znieprawionej ziemi.

20 Natomiast lud swój nakarmiłeś strawą aniołów

i dałeś im bez ich wysiłku gotowy chleb z nieba,

zdolny dać wszelką rozkosz i wszelki smak zaspokoić 16 ,20  Manna; por. Wj 16 ,13 -21 ; Ps 77 ,25 wg LXX. Liturgia Bożego Ciała odnosi te słowa do Eucharystii – jako antytypu; por. J 6 ,31 -35 .49 nn..

21 Dar ten dał dzieciom poznać Twą słodycz,

a powolny pragnieniu jedzącego,

zamieniał się w to, czego kto chciał.

22 Śnieg i lód 16 ,22  Manna nietrwała jak śnieg i lód, podobna do nich; por. 19 ,21 . wytrzymywały ogień i nie topniały,

by pojęli, że plony wrogów

zniszczył ogień, płonąc wśród gradu

i wśród ulewy błyskając,

23 i że potem, by się sprawiedliwi mogli pożywić,

zapomniał on nawet swojej własnej mocy.

24 Stworzenie bowiem Tobie, jako Stwórcy, posłuszne,

wysila się, by karać niegodziwych,

a łagodnieje, by czynić dobrze tym, co Tobie zaufali.

25 Dlatego i wtedy, wszelkim podlegając zmianom,

służyła darowi Twemu, żywiącemu wszystkich,

zgodnie z chęcią tych, co byli w potrzebie,

26 by pojęli Twoi, Panie, umiłowani synowie,

że nie urodzaj plonów żywi człowieka,

lecz słowo Twoje utrzymuje przy życiu ufających Tobie 16 ,26  Por. Pwt 8 ,3 ; Mt 4 ,4 ; Łk 4 ,4 ..

27 Bo to, czego ogień nie zniszczył,

topniało rychło w cieple nikłego promyka słonecznego,

28 by wiedziano, że w dziękowaniu Tobie trzeba wyprzedzać słońce

i spotykać się z Tobą o świtaniu.

29 Nadzieja bowiem niewdzięcznika jak lód zimowy stopnieje

i rozpłynie się jak woda nieużyteczna.