Sale dodatkowe 42,1-20 Zestawienie różnych danych, nie zawsze dla nas zrozumiałych. Wprowadzono tu szereg poprawek wg LXX.

1 Następnie wyprowadził mnie na dziedziniec zewnętrzny po stronie północnej i zawiódł mnie do sali, która leżała naprzeciw odgrodzonego obszaru oraz naprzeciw budynku po stronie północnej. 2 Długość [jego 42 ,2  Inni: „jej”.] wynosiła sto łokci^s, szerokość pięćdziesiąt łokci. 3 Naprzeciw bram na dziedzińcu wewnętrznym oraz naprzeciw kamiennego bruku na dziedzińcu zewnętrznym były galerie jedna naprzeciw drugiej na trzech piętrach. 4 A przed salami była galeria szerokości dziesięciu łokci w stronę wnętrza i długości stu łokci, a drzwi położone były po stronie północnej. 5 Sale górne były węższe od dolnych i środkowych, gdyż galerie zajmowały część przestrzeni. 6 Były one bowiem trzypiętrowe i nie miały kolumn jak kolumny na dziedzińcu, dlatego były one węższe w porównaniu z dolnymi i środkowymi. 7 A mur, który biegł na zewnątrz, równolegle do sal, w kierunku zewnętrznego dziedzińca – naprzeciw sal, miał pięćdziesiąt łokci długości. 8 Albowiem długość sal, które leżały przy dziedzińcu zewnętrznym, wynosiła pięćdziesiąt łokci, a tamtych przed główną budowlą – sto łokci. 9 Poniżej tych sal było wejście od wschodu, jeśli się przychodziło z dziedzińca zewnętrznego.

10 Na szerokość muru dziedzińca, w kierunku południowym, przed odgrodzonym obszarem i przed budynkiem, były sale. 11 Było przed nimi przejście podobne do sal, które były położone ku północy, zarówno co do długości, jak i co do szerokości, ze wszystkimi ich wyjściami, wyposażeniem oraz wejściami. 12 Wejścia do sal południowych były jak wejścia do sali pierwszej 42 ,12  Opuszczono dalszą skażoną część tego wiersza, którą inni odtwarzają: „Po jednej bramie było na początku każdej galerii, naprzeciw położonego na wschód miejsca odgrodzonego, przez które się wchodzi”.... 13 I rzekł do mnie: «Sale północne oraz sale południowe, które znajdują się przed odgrodzonym obszarem, są to święte sale, gdzie kapłani, którzy mają prawo przybliżać się do Pana, będą spożywać najświętsze dary; tam mają oni składać najświętsze dary, ofiarę pokarmową, ofiary zadośćuczynienia oraz ofiarę przebłagania, albowiem miejsce to jest święte. 14 A jeśli kapłani powracać będą [od ołtarza], to nie powinni wychodzić z przybytku na zewnętrzny dziedziniec, ale mają tu złożyć szaty, w których sprawowali służbę, albowiem są one święte, i mają włożyć na siebie szaty inne, i dopiero potem zbliżyć się do miejsca przeznaczonego dla ludu».

Pomiary dziedzińca

15 A kiedy ukończył mierzenie wewnętrznych budynków świątyni, wyprowadził mnie na zewnątrz ku bramie zwróconej w kierunku wschodnim i zmierzył wszystko dokoła. 16 Zmierzył stronę wschodnią prętem mierniczym – pięćset łokci. Potem <obrócił się> 17 i zmierzył stronę północną prętem mierniczym – pięćset łokci. <I obrócił się>, 18 i zmierzył stronę południową prętem mierniczym – pięćset łokci. 19 Obrócił się i zmierzył stronę zachodnią prętem mierniczym – pięćset łokci. 20 Mierzył z czterech boków, wokół których biegł mur długi na pięćset łokci i szeroki na pięćset łokci, by oddzielić to, co święte, od nieświętego.