Dzień Pański nad Egiptem

1 Pan skierował do mnie te słowa: 2 «Synu człowieczy, prorokuj i mów: Tak mówi Pan Bóg:

Biadajcie nad tym dniem! 3 Bliski jest bowiem dzień,

bliski jest dzień^s Pański.

Dniem chmur będzie czas [kary] narodów pogańskich 30 ,3  Por. Am 5 ,18 n..

4 Miecz przyjdzie na Egipt

i trwoga nastanie w Kusz^s,

kiedy w Egipcie polegną zabici,

gdy zabiorą jego bogactwo

i gdy posady jego będą rozwalone. 5 Kusz i Put, i Lud, i cudzoziemcy wszyscy, i Kub 30 ,5  „Kub” – nieznaną tę nazwę inni popr. na „Lub” (Libia); „synowie przymierza” – zapewne Żydzi tam mieszkający; LXX opuszcza: „ziemi”., i synowie <ziemi> przymierza razem z nimi poginą od miecza. 6 Tak mówi Pan:

Upadną podpory Egiptu

i wywróci się jego dumna potęga;

od Migdol aż do Sjene polegną od miecza.

Wyrocznia^s Pana Boga.

7 Wśród krajów wyludnionych będzie wyludniony,

a miasta jego znajdą się wśród miast opustoszałych.

8 I poznają, że Ja jestem Pan, kiedy podłożę ogień pod Egipt, a wszyscy jego poplecznicy się załamią. 9 W owym dniu wyruszą ode Mnie wysłannicy na okrętach, aby przerazić beztroskie Kusz,

i trwoga nastanie wśród nich,

<jak> w dzień Egiptu,

że oto nadchodzi.

10 Tak mówi Pan Bóg:

Położę kres bogactwu Egiptu ręką Nabuchodonozora, króla Babilonu.

11 On i jego lud, najmężniejsi wśród narodów,

przyjdą, by niszczyć ten kraj.

Dobędą miecza przeciw Egiptowi

i pokryją kraj pobitymi.

12 I wysuszę rzeki,

i sprzedam kraj ludziom złym,

spustoszę ziemię ze wszystkim, co na niej jest,

ręką cudzoziemców.

Ja, Pan, to powiedziałem.

13 Tak mówi Pan Bóg:

Zniszczę bożki

i położę kres bałwanom 30 ,13  Inni popr.: „bogom” lub „baranom”. z Nof^s,

i władcy w ziemi egipskiej

nie będzie już odtąd.

I ześlę trwogę na kraj egipski.

14 Spustoszę Patros

i podłożę ogień pod Soan,

i będę sprawował sąd nad No.

15 Wyleję mój gniew na Sin,

na twierdzę Egiptu,

i w No wytępię hałaśliwą tłuszczę.

16 Podłożę ogień pod Egipt – Sjene zadrży z trwogi; w No otworzy się wyłom, a w Nof będzie udręka codzienna 30 ,16  Tekst skażony, różnie popr.. 17 Młodzieńcy z On i Pi-Beset polegną od miecza, a miasta te pójdą w niewolę. 18 W Tachpanches^s ciemności spowiją dzień, gdy tam złamię berła egipskie. Skończy się z nim jego dumna potęga. Czarna chmura go pokryje, a córki jego pójdą w niewolę. 19 Wykonam sądy w Egipcie, aby poznali, że Ja jestem Pan».

20 W roku jedenastym, miesiącu pierwszym, siódmego dnia miesiąca, Pan skierował do mnie te słowa: 21 «Synu człowieczy, złamałem ramię faraona, króla egipskiego, i oto nie zostało jeszcze ono obwiązane, nie zastosowano lekarstwa, nie nałożono opatrunku, by mu wróciła siła do trzymania miecza. 22 Dlatego tak mówi Pan Bóg: Oto występuję przeciw faraonowi, królowi egipskiemu, i złamię jego ramię tak zdrowe, jak i nadłamane, i miecz wytrącę mu z ręki. 23 Rozproszę Egipcjan wśród narodów i rozdzielę ich po krajach. 24 Natomiast wzmocnię ramiona króla babilońskiego i dam mu w rękę swój miecz, i złamię ramiona faraona, tak że będzie przed nim jęczał, jak jęczy śmiertelnie zraniony. 25 Wzmocnię ramiona króla babilońskiego, a ramiona faraona osłabną; i poznają, że Ja jestem Pan, kiedy mój miecz włożę w rękę króla babilońskiego, aby go wyciągnął przeciw ziemi egipskiej. 26 A Ja rozproszę Egipcjan pomiędzy narodami i rozdzielę ich po krajach, aby poznali, że Ja jestem Pan».