Klęska Gorgiasza Gorgiasz wziął ze sobą pięć tysięcy piechoty i tysiąc wyborowej konnicy i w nocy wyszedł z obozu , ażeby niespodzianie napaść na obóz Żydów i zadać im klęskę . Przewodnikami jego byli żołnierze z zamku . Juda jednak dowiedział się o tym i sam ruszył z wojownikami , aby uderzyć na siły królewskie , które pozostały w obozie pod Emmaus jeszcze w tym czasie , kiedy część wojska była z dala od obozu . Gorgiasz w nocy przybył do obozu Judy . Nikogo jednak nie zastał . Szukał więc ich w górach , gdyż mówił sobie : « Oni uciekają przed nami ». Z nastaniem dnia Juda ukazał się na równinie razem z trzema tysiącami żołnierzy . Poza pancerzami i mieczami nie mieli żadnej broni , jaką by mieć pragnęli . Zobaczyli zaś , jak obóz pogan był mocny i obwarowany , i otoczony konnicą , a oni wyćwiczeni w walce . Wtedy Juda odezwał się do tych ludzi , którzy z nim byli : « Nie obawiajcie się ich wielkiej liczby ! Nie bójcie się ich natarcia ! Przypomnijcie sobie , jak to w Morzu Czerwonym ocaleli nasi przodkowie , gdy ścigał ich faraon razem z wojskiem . Teraz więc wołajmy do Nieba , może ma w nas upodobanie i wspomni na przymierze zawarte z przodkami , i zgniecie dzisiaj to wojsko przed nami , aby wszystkie narody przekonały się , że istnieje Ten , który wybawia i ratuje Izraela ». Poganie podnieśli oczy i zobaczyli , że oni idą przeciwko nim . Wyszli więc z obozu do walki . Ci , którzy byli obok Judy , zagrali na trąbach . Tak rozpoczęto bitwę . Poganie zostali pobici i uciekli na równinę , a którzy uciekali ostatni , wszyscy padli pod mieczem . Ścigano ich aż do Gezer , do równiny idumejskiej , do Azotu i do Jamnii . Zginęło z nich blisko trzy tysiące żołnierzy . Potem Juda i wojsko powrócili z pościgu za nimi , Juda zaś powiedział do ludzi : « Na łupy się nie łakomcie ! Walka bowiem jest jeszcze przed nami . Gorgiasz i jego wojsko jest blisko nas , na górze . Stańcie więc teraz przeciwko naszym wrogom , pobijcie ich , a wtedy z całą swobodą będziecie mogli zabrać łupy ». Jeszcze Juda tych [ słów ] nie dokończył , gdy ukazał się jakiś oddział , który schodził z góry . Zobaczył on , że swoi pouciekali , a obóz spalony . Dym bowiem , który się unosił , jasno ukazywał to , co się stało . Ci , którzy to zobaczyli , bardzo się przelękli . Kiedy zaś zobaczyli na równinie także wojsko Judy gotowe do boju , wszyscy uciekli do filistyńskiego kraju . Wtedy Juda wrócił się , aby zabrać łupy z obozu . Zabrali wiele złota i srebra , a także purpury fioletowej i czerwonej , i wiele innego bogactwa . Wracając zaś śpiewali pieśni i dziękowali Niebu , że jest dobre i że na wieki Jego łaskawość . Tego bowiem dnia dokonało się prawdziwe wybawienie Izraela . Klęska Lizjasza Ci z pogan , którzy zdołali się uratować , udali się do Lizjasza i donieśli mu o wszystkim , co się stało . On zaś dowiedziawszy się o tym zatrwożył się i upadł na duchu , bo z Izraelem nie tak się stało , jak on sobie życzył , i nie tak wyszło , jak mu król rozkazał . W następnym więc roku zgromadził sześćdziesiąt tysięcy wyborowej piechoty i pięć tysięcy konnicy , aby ich pobić . Przybyli do Idumei i w Bet-Sur rozłożyli się obozem . Juda z dziesięciu tysiącami żołnierzy wyruszył im naprzeciw . Kiedy zobaczył ogromne wojsko , modlił się słowami : « Błogosławiony jesteś , Wybawicielu Izraela , który natarcie mocarza złamałeś ręką swego sługi Dawida i który obóz filistyński wydałeś w ręce Jonatana , syna Saula , i tego , który broń za nim nosił . Tak samo wydaj ten obóz w ręce ludu Twego izraelskiego . Niech będą pohańbieni razem ze swym wojskiem i ze swą konnicą . Ześlij na nich strach , zniszcz ich odwagę i męstwo , niech drżą z obawy przed swoją klęską ! Powal ich na ziemię mieczem tych , którzy cię miłują , i niechaj Cię pieśniami sławią wszyscy , co znają Twoje imię ». Rzucili się jedni na drugich . Z wojska Lizjasza padło blisko pięć tysięcy żołnierzy przez nich zabitych . Kiedy Lizjasz spostrzegł odwrót swoich szyków i odwagę żołnierzy Judy , jak gotowi byli albo żyć , albo mężnie zginąć , wycofał się do Antiochii i najmował żołnierzy , aby znów znaleźć się w Judei z większą ilością [ wojska ]. Oczyszczenie świątyni Juda i jego bracia powiedzieli : « Oto nasi wrogowie są starci . Chodźmy , aby świątynię oczyścić i na nowo poświęcić ». Zebrało się więc całe wojsko i poszli na górę Syjon . Tam zobaczyli , że świątynia jest spustoszona , ołtarz zbezczeszczony , bramy popalone , na dziedzińcu krzaki rozrośnięte jakby w lesie albo na jakiejś górze , a pomieszczenia dla kapłanów zamienione w ruinę . Rozdarli więc swoje szaty , podnieśli ogromny płacz , głowy posypali popiołem i upadli twarzą na ziemię . Potem zaś zaczęli grać na trąbach sygnałowych i wołali do Nieba . Wtedy Juda rozkazał ludziom , aby walczyli z tymi , co przebywali na zamku , aż świątynia zostanie oczyszczona . Wybrał kapłanów nienagannych i wiernych Prawu . Oczyścili oni świątynię i wynieśli splugawione kamienie na nieczyste miejsce . Potem naradzali się , co zrobić z ołtarzem całopalenia , który został zbezczeszczony . Przyszła im jednak dobra myśl , żeby go rozwalić , aby nie było dla nich hańbą to , że poganie go zbezcześcili . Rozwalili więc ołtarz , a kamienie złożyli na oznaczonym miejscu na świątynnej górze , na tak długo , aż się ukaże prorok i nimi rozporządzi . Potem zaś , zgodnie z nakazami Prawa , wzięli nieciosanych kamieni i na wzór poprzedniego wybudowali nowy ołtarz . Naprawili też świątynię i poświęcili wnętrze przybytku i dziedzińce . Wykonali także nowe święte naczynia , a do przybytku wnieśli świecznik , ołtarz kadzenia i stół . Na ołtarzu palili kadzidło , zapalili świece na świeczniku , i jaśniały one w przybytku . Na stole położyli chleby , zawiesili zasłony . Tak do końca doprowadzili wszystko , czego się podjęli . Dwudziestego piątego dnia dziewiątego miesiąca , to jest miesiąca Kislew , sto czterdziestego ósmego roku wstali wcześnie rano i zgodnie z Prawem złożyli ofiarę na nowym ołtarzu całopalenia , który wybudowali . Dokładnie w tym samym czasie i tego samego dnia , którego poganie go zbezcześcili , został on na nowo poświęcony przy śpiewie pieśni i grze na cytrach , harfach i cymbałach . Cały lud upadł na twarz , oddał pokłon i aż pod niebo wysławiał Tego , który im zesłał takie szczęście . Przez osiem dni obchodzili poświęcenie ołtarza , a przy tym pełni radości składali całopalenia , ofiary pojednania i uwielbienia . Fasadę świątyni ozdobili złotymi wieńcami i małymi tarczami , odbudowali bramy i pomieszczenia dla kapłanów i drzwi do nich pozakładali , a między ludem panowała bardzo wielka radość z tego powodu , że skończyła się hańba , którą sprowadzili poganie . Juda zaś , jego bracia i całe zgromadzenie Izraela postanowili , że uroczystość poświęcenia ołtarza będą z weselem i radością obchodzili z roku na rok przez osiem dni , począwszy od dnia dwudziestego piątego miesiąca Kislew . W tym też czasie wokoło góry Syjon wybudowali wysoki mur i mocne wieże jako obronę przeciw poganom , aby nie przyszli i nie podeptali ich , jak to już poprzednio zrobili . [ Juda ] zostawił też tam wojsko , które miało jej strzec . Umocnił także Bet-Sur , aby jej strzegło , a lud miał miejsce obronne od strony Idumei .
Zob.
.
Czyli Akry - zob.
Zob. przypis do
"Niebu" = Bogu - zob.
; "że jest dobre..." - stały refren
[-]
]; nadto
;
Miasto leżące 28 km na pd. od Jerozolimy.
Por. 14 [-]
].
Inni tłum.: "i to padło w walce wręcz".
W grudniu 164 r. przed Chr.
Święto Chanukka, w czasie którego Żydzi palą wiele światła.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga