PRZYCZYNY I WYBUCH POWSTANIA MACHABEJSKIEGO Aleksander Wielki i jego następcy Aleksander , syn Filipa Macedońskiego , wyruszył z kraju Kittim i po zwycięskich walkach pokonał Dariusza , króla Persów i Medów , i w jego miejsce objął panowanie najpierw nad Helladą . Prowadził on wiele wojen : zdobył [ wiele ] umocnionych miejscowości i wytracił królów [ rządzących na swych ] ziemiach . Przeszedł on aż na krańce świata , a nabrał łupów od wielu narodów . Cała ziemia przed nim zamilkła , jego zaś serce wbiło się w pychę . Zebrał bowiem bardzo liczne wojsko i rządził państwami , narodami i [ ich ] władcami tak , że płacili mu daniny . Potem jednak padł na łoże i uświadomił sobie , że będzie musiał umrzeć . Przywołał więc najdostojniejszych swoich wodzów , tych , którzy od młodości z nim razem byli wychowani , i jeszcze za życia rozdzielił swoje królestwo pomiędzy nich . Aleksander zmarł po dwunastoletnim panowaniu , a jego wodzowie objęli władzę , każdy nad swoim działem . Po jego śmierci wszyscy włożyli sobie na głowy diademy [ królewskie ] - po nich zaś ich synowie przez wiele lat - i dokonali wiele złego na ziemi . Helleniści w Jerozolimie Spomiędzy nich wyszedł korzeń [ wszelkiego ] grzechu - Antioch Epifanes , syn króla Antiocha . Przebywał on w Rzymie jako zakładnik , zaczął panować w sto trzydziestym siódmym roku panowania greckiego . W tym to czasie wystąpili spośród Izraela synowie wiarołomni , którzy podburzyli wielu ludzi , mówiąc : « Pójdźmy zawrzeć przymierze z narodami , które mieszkają wokoło nas . Wiele złego bowiem spotkało nas od tego czasu , kiedyśmy się od nich oddalili ». Słowa te w ich mniemaniu uchodziły za dobre . Niektórzy zaś spomiędzy ludu zapalili się do tej sprawy i udali się do króla , a on dał im władzę , żeby wprowadzili pogańskie obyczaje . W Jerozolimie więc wybudowali gimnazjum według pogańskich zwyczajów . Pozbyli się też znaku obrzezania i odpadli od świętego przymierza . Sprzęgli się też z poganami i zaprzedali się [ im ], aby robić to , co złe . Wyprawa Antiocha IV na Egipt Kiedy Antioch opanował królestwo , uznał , że może rozciągnąć swoją władzę na ziemię egipską i że w ten sposób będzie królem nad dwoma państwami . Wkroczył więc do Egiptu z wielkim wojskiem i rydwanami , słoniami , konnicą i silną flotą i prowadził wojnę przeciwko Ptolemeuszowi , królowi Egiptu . Ptolemeusz wycofał się przed nim i uciekł , a padło wielu zabitych . W Egipcie zdobyli obronne miasta , i zabrał [ Antioch ] łupy zdobyte w ziemi egipskiej . Pierwszy rabunek świątyni jerozolimskiej Po zwycięstwie nad Egiptem w sto czterdziestym trzecim roku Antioch wycofał się i z wielkim wojskiem wyruszył przeciw Izraelowi i przeciwko Jerozolimie . W swojej pysze wtargnął do świątyni i zabrał złoty ołtarz i świecznik razem z tym wszystkim , co do niego należało , stół pokładny , naczynia do ofiar płynnych , czasze , złote kadzielnice , zasłonę , wieńce , złote ozdoby świątynnej fasady - i wszystko połamał . Zabrał srebro , złoto i kosztowne naczynia ; zabrał też ukryte skarby , które odnalazł . Zabrawszy to wszystko , odszedł do swojego kraju , a [ w Jerozolimie ] uczynił rzeź i przemawiał z ogromną pychą . Na Izraela zaś spadła głęboka żałoba po wszystkich ich siedzibach ; narzekali przełożeni i starsi , dziewczęta i młodzieńcy opadli z sił , a piękność niewiast zniknęła . Każdy małżonek począł lamentować , i płakała ta , która siedziała na małżeńskim łożu . Ziemia wzruszyła się nad tymi , którzy na niej mieszkali , a cały dom Jakuba okrył się wstydem . Zburzenie Jerozolimy Po dwóch latach król posłał do miast judzkich przełożonego nad Mizyjczykami , a on przybył do Jerozolimy w otoczeniu licznego wojska . W zdradliwy sposób zapewniał ich o pokoju , a oni mu uwierzyli . Wtedy nagle napadł na miasto , zadał im wielką klęskę i spomiędzy Izraela zginęło wielu ludzi . Zabrał łupy zdobyte w mieście , potem zaś miasto spalił , a domy jego i otaczające je mury porozwalał . Kobiety i dzieci wzięli do niewoli , bydło zaś sobie przywłaszczyli . Akra Miasto Dawidowe otoczyli wysokim i mocnym murem i obronnymi wieżami , tak że stało się ono dla nich warownią . Tam osadzili grzeszny naród , ludzi wiarołomnych , a ci się tam obwarowali . I nagromadzili sobie broni i żywności , i złożyli tam łupy zdobyte w Jerozolimie , i stali się groźną matnią . [ Zamek ] stał się dla świątyni zasadzką i złośliwym przeciwnikiem Izraela - bez przerwy . Wokoło świątyni wylali krew niewinną i samą świątynię zbezcześcili . To przez nich pouciekali mieszkańcy Jeruzalem i stało się ono siedzibą cudzoziemców , dla własnych obywateli stało się obcym miastem i własne dzieci musiały je opuścić . Świątynia spustoszona , jak gdyby pustynia , uroczystości przemieniły się w płacz , szabaty jej stały się pośmiewiskiem , a cześć jej wniwecz się obróciła . Jak wielka chwała [ kiedyś ], tak wielkie [ teraz ] stało się jej upokorzenie : wielkość jej w żałobę się przemieniła . Dekret Antiocha IV Epifanesa Król wydał dekret dla całego państwa : « Wszyscy mają być jednym narodem i niech każdy zarzuci swoje obyczaje ». Wszystkie narody przyjęły ten rozkaz królewski , a nawet wielu Izraelitom spodobał się ten kult przez niego nakazany . Składali więc ofiary bożkom i znieważali szabat . Król posłał swoich wysłańców do Jerozolimy i do miast judzkich z pisemnym poleceniem , żeby postępowały według obyczajów , które dla kraju były obce ; żeby w świątyni zaprzestano składać całopalenia , ofiary krwawe , a także ofiary płynne ; żeby znieważano szabat i święta i żeby zbezczeszczono świątynię i świętych , żeby [ natomiast ] sporządzono ołtarze , święte gaje i posągi bożków oraz składano na ofiarę mięso świń i innych nieczystych zwierząt ; żeby synów swoich pozostawiali bez obrzezania i żeby dusze swoje brukali wszystkim , co jest nieczyste i światowe . W ten sposób mieli zapomnieć o Prawie i zarzucić wszystkie jego nakazy . Kto by zaś nie postąpił zgodnie z królewskim rozporządzeniem , miał być ukarany śmiercią . Podobne do tego rozkazu pismo wystosował do całego swego królestwa , a nadto nad całym narodem ustanowił nadzorców . Miastom zaś judzkim polecił , aby jedno po drugim składało ofiary [ bogom ]. Spomiędzy narodu wielu przyłączyło się do nich - mianowicie ci wszyscy , którzy odpadli od Prawa . Oni to wiele złego dokonali w kraju i byli powodem tego , że Izraelici musieli się kryć i chować w miejscach dostępnych tylko dla zbiegów . W dniu piętnastym miesiąca Kislew sto czterdziestego piątego roku na ołtarzu całopalenia wybudowano " ohydę spustoszenia " , a w okolicznych miastach judzkich pobudowano także ołtarze - ofiary kadzielne składano nawet przed drzwiami domów i na ulicach . Księgi Prawa , które znaleziono , darto w strzępy i palono ogniem . Wyrok królewski pozbawiał życia tego , u kogo gdziekolwiek znalazła się Księga Przymierza albo jeżeli ktoś postępował zgodnie z nakazami Prawa . Tak z miesiąca na miesiąc stosowano przemoc przeciw Izraelowi , przeciwko każdemu , kogokolwiek udało im się pochwycić w miastach . Dnia dwunastego piątego miesiąca [ Kislew ] składano ofiary na ołtarzu , który wzniesiono na ołtarzu całopalenia . Wtedy to na mocy królewskiego dekretu wymordowano kobiety , które obrzezały swoje dzieci . I powieszono im niemowlęta na szyjach . A także [ zabito ] domowników i tych , którzy dokonywali na nich obrzezania . Wielu jednak spomiędzy Izraelitów postanowiło sobie i mocno trzymało się swego postanowienia , że nie będą jeść nieczystych pokarmów . Woleli raczej umrzeć , aniżeli skalać się pokarmem i zbezcześcić święte przymierze . Oddali też swoje życie . Wielki gniew [ Boży ] strasznie zaciążył nad Izraelem .
Aleksander III Wielki panował: 336-323 przed Chr., Filip II (360-336 przed Chr.); "Kittim", tj. z Grecji, ściśle z Macedonii; "walkach" - w r. 334 nad brzegiem rzeki Granikos, w r. 333 pod Issos i w r. 331 koło Arbeli. Dariusz III Kodoman (336-331 przed Chr.).
" świata" - do Indii; "wbiło się w pychę" - zażądał boskiego kultu; ostatnie słowa Wlg umieszcza na końcu w. 4.
W r. 323 przed Chr.
Szeroko rozpowszechniona opinia.
Epifanes - Antioch IV Epifanes, syn Antiocha III Wielkiego (223-187 przed Chr.); "zakładnik" - po bitwie pod Magnezją w roku 189 przed Chr.; "panowania greckiego" - tj. ery Seleucydów, liczonej od r. 311 przed Chr.
Zob.
.
Antiocha IV Epifanesa.
Szkoła, w której uczono przede wszystkim gimnastyki, ale równocześnie hellenizowano Żydów.
Seleucydów (Syria) i Lagidów (Egipt).
Ptolemeusz VI Filometor (181-146 przed Chr.).
Rok 169 przed Chr. Zob.
Popr. wg
; LXX i Wlg mają tu: "przełożonego nad podatkami".
Wschodnia część Jerozolimy.
Syryjczyków, pogan.
Dla Żydów.
Wlg: "święty lud izraelski".
"Roku" - w grudniu r. 167 przed Chr; "ohydę spustoszenia" - ołtarz Jowisza Olimpijskiego. Zob.
;
Wlg: "Boga".
Uroczystość królewskich urodzin obchodzono każdego miesiąca.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga