Oniasz u króla Seleukosa Wspomniany już Szymon , który był zdrajcą skarbów i ojczyzny , oskarżył Oniasza , jakoby on działał przeciwko Heliodorowi i był sprawcą tych nieszczęść . Dobroczyńcę miasta oraz tego , który wspomagał swych rodaków i gorliwie zachowywał Prawo , odważył się nazwać wrogiem ładu w państwie . Nienawiść doszła do tego stopnia , że jeden ze zwolenników Szymona zaczął dopuszczać się zabójstw . Oniasz zaś widząc jak trudne byłoby współzawodnictwo i że Apoloniusz , syn Menesteusa , wódz wojsk Celesyrii i Fenicji , podnieca złość Szymona , udał się do króla nie po to , aby być oskarżycielem rodaków , ale mając na uwadze dobro ogólne , a zwłaszcza całego narodu . Wiedział bowiem , że bez zarządzenia królewskiego nie będzie możliwe osiągnięcie pokoju publicznego i że Szymon nie zaprzestanie swego szaleństwa . Jazon Kiedy Seleukos zakończył życie , a władzę objął Antioch mający przydomek Epifanes , w niegodziwy sposób dostał się na arcykapłańskie stanowisko Jazon , brat Oniasza . W czasie spotkania obiecywał on królowi trzysta sześćdziesiąt talentów w srebrze , a ponadto z innych jakichś dochodów osiemdziesiąt talentów . Ponadto jeszcze zobowiązał się do wypłacenia innych stu pięćdziesięciu , jeżeli mu będzie dozwolone urządzić własnym kosztem gimnazjum i efebion , a mieszkańców Jerozolimy zapisać jako Antiocheńczyków . Król zgodził się , a kiedy on objął władzę , zaraz zaczął narzucać swym rodakom grecki sposób życia . Zniósł humanitarne przywileje królewskie , z jakich korzystali Żydzi dzięki staraniom Jana , ojca Eupolemosa , tego , który udał się w poselstwie , aby z Rzymianami zawrzeć traktat przyjaźni i wzajemnej obrony . Burząc Prawem uświęcone urządzenia , wprowadzał zwyczaje przeciwne Prawu . Umyślnie bowiem pod samym zamkiem wybudował gimnazjum i najlepszych młodzieńców zachęcił do włożenia kapelusza . Nastąpiło tak wielkie rozkrzewienie hellenizmu i taka moda na obce obyczaje , pod wpływem niezwykłej nikczemności bezbożnika , nie-arcykapłana Jazona , że kapłani nie okazywali już żadnej gorliwości w służbie ołtarza , ale gardząc świątynią i zaniedbując ofiary , zaraz na sygnał [ do rzucania ] dyskiem spieszyli się , aby wziąć udział w niezgodnych z Prawem ćwiczeniach palestry . Za nic sobie mając zaszczyty ojczyste , za najpiękniejsze uważali greckie odznaczenia . Oto dlaczego znaleźli się w trudnym położeniu : w tych [ bowiem ], których życie chcieli naśladować i do których chcieli się upodobnić , znaleźli wrogów i ciemiężycieli . Występowanie bowiem przeciwko Bożym prawom nie ujdzie bezkarnie , ale to się okaże w chwili , która nastanie . Helleniści w Tyrze Gdy w Tyrze wobec króla obchodzono co pięć lat urządzane igrzyska , bezecny Jazon wysłał jako widzów rzekomych przedstawicieli Jerozolimy , będących Antiocheńczykami . Zabrali oni ze sobą trzysta drachm w srebrze na ofiarę dla [ boga ] Heraklesa . Sami jednak ci , którzy je zabrali , uważali , że nie można i nie wypada ich złożyć na ofiarę , ale że trzeba je oddać na inny cel . Tak więc to , co wysyłający przeznaczyli na ofiarę dla Heraklesa , dzięki przewożącym poszło na budowę trójrzędowców . Król Antioch IV w Jerozolimie Gdy Apoloniusz , syn Menesteusa , został posłany do Egiptu na uroczystość wstąpienia na tron króla Filometora , Antioch dowiedział się , że ten [ król ] stał się wrogiem jego panowania , zatroszczył się więc o własne bezpieczeństwo . Dlatego też znalazłszy się w Jafie , udał się do Jerozolimy , gdzie bardzo uroczyście został przyjęty przez Jazona i miasto , przy świetle pochodni i wśród okrzyków . Później podobnie [ uroczyście ] razem z wojskiem udał się do Fenicji . Menelaos Po upływie trzech lat Jazon posłał do Menelaosa , brata wyżej wspomnianego Szymona , aby odwiózł pieniądze dla króla i doprowadził do końca podjęte już pilne sprawy . On zaś stawiony przed króla olśnił go pozorami wpływów , zdobył więc dla siebie godność arcykapłańską , ofiarowując o trzysta talentów więcej od Jazona . Zaopatrzony w listy królewskie wrócił z powrotem . Nie wykazał on wcale cech godnych stanowiska arcykapłana , bo tylko dyszał zawziętością okrutnego tyrana i złością dzikiego zwierza . Tak więc Jazon , który wygnał podstępnie własnego brata , sam został przez drugiego wygnany i zmuszony uciekać do kraju Ammonitów . Menelaos zaś objął władzę , nic jednak nie wypłacił z tych sum , które obiecał królowi , choć domagał się ich Sostratos , dowódca zamku . Do niego bowiem należało pobieranie podatków . Z tego powodu obydwaj zostali wezwani przed króla . Wtedy Menelaos zostawił w swoim zastępstwie na stanowisku arcykapłańskim Lizymacha , własnego brata , Sostratos zaś Kratesa , dowódcę Cypryjczyków . Śmierć Oniasza Po tych wydarzeniach mieszkańcy Tarsu i Mallos zbuntowali się , dlatego że zostali podarowani królewskiej nałożnicy Antiochis . Król więc natychmiast wyruszył , aby te sprawy załagodzić , pozostawiając w swoich zastępstwie Andronika , jednego z dostojników . Menelaos zaś w przekonaniu , że nadeszła odpowiednia chwila , przywłaszczył sobie i podarował Andronikowi niektóre złote naczynia świątynne . Inne zaś udało mu się sprzedać w Tyrze i w okolicznych miastach . Upewniwszy się o tym Oniasz ostro go upominał , usunąwszy się na miejsce azylu do Dafne , które leży koło Antiochii . Na skutek tego Menelaos wziął na bok Andronika i wpłynął na niego , aby zgładził Oniasza . Ten więc przybył do Oniasza , namawiał go podstępnie do wyjścia i składając przysięgę podał mu swoją prawicę . Chociaż budził podejrzenia , udało mu się go skłonić do wyjścia z miejsca azylu . Natychmiast też zamordował go bez żadnych względów na sprawiedliwość . Z tej to przyczyny nie tylko Żydzi , ale również wielu spomiędzy innych narodów oburzonych było i zasmuconych zamordowaniem tego męża . Kiedy król powrócił z miast Cylicji , udali się do niego Żydzi z miasta oraz niektórzy Grecy oburzeni na to , że Oniasz został zamordowany wbrew prawu . Antioch zaś głęboko zasmucony oraz poruszony współczuciem aż do łez nad zmarłym , ze względu na jego roztropność i wielką łagodność , zapłonąwszy gniewem natychmiast zdarł z Andronika purpurowy płaszcz i podarł jego szaty , i kazał go prowadzić przez całe miasto aż na to miejsce , na którym okazał na Oniaszu swoją bezbożność . Tam mordercę zgładził . Tak Pan wymierzył mu zasłużoną karę . Lizymach i Menelaos Gdy Lizymach za zgodą Menelaosa popełnił wiele świętokradztw w mieście , a wieść o tym rozeszła się na zewnątrz , ludność zbuntowała się przeciw Lizymachowi . Wiele jednak złotych przedmiotów było już roztrwonionych . Kiedy zaś tłumy podniosły się , a ich gniew doszedł do szczytu , Lizymach uzbroił blisko trzy tysiące ludzi i rozpoczął niesprawiedliwe , gwałtowne postępowanie . Dowódcą był pewien Auranos posunięty w latach i nie mniej w głupocie . Widząc gwałtowne postępowanie Lizymacha , jedni pochwycili za kamienie , drudzy za kije , niektórzy zaś nabrali leżącego tam piasku i jeden przez drugiego rzucali na ludzi Lizymacha . Skutkiem tego wielu z nich poranili , niektórych nawet zabili , wszystkich zaś zmusili do ucieczki . Samego świętokradcę zamordowali koło skarbca . W tych sprawach zostało wszczęte dochodzenie przeciwko Menelaosowi . Trzech mężów z rady starszych wniosło oskarżenie przeciw niemu , gdy król przybył do Tyru . Menelaos widząc , że jest zgubiony , obiecał Ptolemeuszowi , synowi Dorymenesa , wielką sumę , aby ułagodzić króla . Ptolemeusz zaś wziął ze sobą króla do perystylu , jak gdyby po to , aby się ochłodzić , i wpłynął na zmianę poglądów króla . Uwolnił on Menelaosa , winnego wszystkiego zła , o jakie był oskarżony , nieszczęśliwych zaś , którzy byliby uniewinnieni , nawet gdyby ich oskarżono przed Scytami , skazał na śmierć . Zaraz też niesprawiedliwą karę ponieśli ci , którzy wstawili się za miasto , naród i święte naczynia . Z tej przyczyny nawet mieszkańcy Tyru oburzeni urządzili im uroczysty pogrzeb . Menelaos zaś pozostał na stanowisku dzięki chciwości tych , którzy mieli władzę , będąc zaś głównym prześladowcą rodaków umacniał się w złu .
Antioch IV Epifanes (175-164/163).
"Efebion" - place sportowe i urządzenia związane z ćwiczeniami sportowymi. "Gimnazjum" miało za zadanie hellenizować Żydów; "Antiocheńczycy" - korporacja, której patronem był król Antioch. Członkowie jej korzystali z wielu przywilejów.
Kapelusza Merkurego (petasos) używali greccy młodzieńcy podczas ćwiczeń sportowych.
Tj. szkoły gimnastycznej, która o tyle była "niezgodna z Prawem", iż miała za patronów bóstwa pogańskie.
igrzysk olimpijskich.
Zob. przypis do
.
Tj. okrętów wojennych o trzech rzędach wioseł.
Ptolemeusz VI Filometor (181-145 przed Chr.).
Tj. Akry w Jerozolimie.
Miasta w Cylicji.
Słynny w starożytności święty gaj bóstw: Apollina i Artemidy.
Atrium pałacowe otoczone podcieniami i kolumnadą.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga