Oczyszczenie świątyni Machabeusz , a z nim jego ludzie , pod wodzą Pana zdobyli świątynię i miasto , znieśli ustawione na placu przez obcokrajowców ołtarze i gaje . Po oczyszczeniu świątyni zbudowali nowy ołtarz , wykrzesali ogień z kamieni , a potem wziąwszy ten ogień , złożyli ofiarę , po dwóch latach przerw ; rozniecili ogień [ na ołtarzu ] kadzenia i zapalili lampy oraz wyłożyli chleb . Gdy to zostało dokonane , upadli całym ciałem przed Panem i błagali , aby już nigdy nie dozwolił im popaść w takie nieszczęścia , ale jeżeliby kiedy zgrzeszyli , żeby ich łagodnie skarcił , a nie wydawał bluźnierczym i barbarzyńskim narodom . Wypadło zaś tak , że w tym samym dniu , w którym świątynia był zbezczeszczona przez obcokrajowców , została ona oczyszczona , dwudziestego piątego tego samego miesiąca , którym jest Kislew . Z radością obchodzili uroczystość przez osiem dni na wzór Święta Namiotów , przypominając sobie , jak krótko przedtem Święto Namiotów obchodzili w górach i w grotach na podobieństwo dzikich zwierząt . Toteż z wiązankami , zielonymi gałęziami , a do tego jeszcze palmami w rękach śpiewali hymn na cześć Tego , który pozwolił im szczęśliwie oczyścić swoją świątynię . Wspólną zaś uchwałą i ślubowaniem postanowili , że cały naród żydowski będzie każdego roku obchodził ten dzień uroczyście . WYPADKI AŻ DO USTANOWIENIA ŚWIĘTA NIKANORA Walki z Idumejczykami Tak się miały sprawy związane ze śmiercią Antiocha zwanego Epifanesem . Teraz zaś opowiemy o tym , co się działo za Antiocha Eupatora , syna owego bezbożnika . Będziemy mówili krótko o nieszczęściach związanych z wojnami . Objąwszy rządy mianował on niejakiego Lizjasza wielkorządcą i głównym wodzem wojsk Celesyrii i Fenicji . Ptolemeusz bowiem , zwany Makronem , tym się odznaczał , że chciał wobec Żydów zachować sprawiedliwość , ze względu na krzywdy , które im były wyrządzone . Próbował więc pokojowo załatwić te sprawy , które ich dotyczyły . Na skutek tego jednak został przez przyjaciół [ króla ] oskarżony wobec Eupatora . Musiał też słuchać , jak przy każdej sposobności nazywano go zdrajcą , dlatego że opuścił Cypr , który był mu zlecony przez Filometora , a przeszedł do Antiocha Epifanesa . Nie przyniósłszy zaszczytu swemu stanowisku , skończył ze sobą przez zażycie trucizny . Kiedy zaś Gorgiasz został wodzem na tych ziemiach , tworzył najemne wojska i przy każdej sposobności wzniecał wojnę z Żydami . Równocześnie zaś Idumejczycy , którzy w swym posiadaniu mieli w dogodnych miejscach położone twierdze , sprawiali Żydom wiele trudności . Przyjmowali bowiem do siebie tych , których wypędzono z Jerozolimy , i również oczekiwali sposobności , aby wzniecić wojnę . Żołnierze zaś Machabeusza , odmawiając modlitwy i prosząc Boga , aby raczył być im sprzymierzeńcem , wyruszyli przeciwko twierdzom idumejskim . Mężnie rzucili się na nie i opanowali te miejsca , a wyparli tych wszystkich , którzy walczyli na murach . Tych , którzy wpadli w ich ręce , zabijali ; zginęło zaś nie mniej niż dwadzieścia tysięcy . Nie mniej niż dziewięć tysięcy uciekło do dwóch bardzo mocnych wież , zaopatrzonych we wszystko , co jest potrzebne do wytrzymania oblężenia . Machabeusz więc pozostawił Szymona i Józefa , do tego jeszcze Zacheusza , a z nimi liczbę żołnierzy wystarczającą do oblegania ich . Sam zaś oddalił się do miejsc , gdzie jego obecność była konieczna . Żołnierze Szymona byli jednak chciwi na pieniądze i niektórym spomiędzy uwięzionych w wieżach dali się pieniędzmi przekupić . Wziąwszy siedemdziesiąt tysięcy drachm pozwolili niektórym się wydostać . Kiedy Machabeuszowi doniesiono o tym , co się stało , zebrał przywódców narodu i wniósł oskarżenie , że braci sprzedano za pieniądze , uwalniając nieprzyjaciół , którzy będą przeciwko nim walczyć . Na tych więc , którzy stali się zdrajcami , wykonano wyrok śmierci , a wkrótce potem zdobyto obydwie wieże . Ponieważ wszystko szczęśliwie doprowadzał do końca , do czego się zabrał z bronią , w obydwóch wieżach zabił ponad dwadzieścia tysięcy . Walki z Tymoteuszem Tymoteusz zaś , który poprzednio był pokonany przez Żydów , zebrawszy wielką liczbę najemnego wojska , a do tego zgromadziwszy niemało konnicy z Azji , znalazł się w Judei z zamiarem zdobycia jej siłą . Kiedy się zbliżał , żołnierze Machabeusza , posypując ziemią głowy , a biodra przepasawszy worami , dla ubłagania Boga , upadli przed podstawą ołtarza i prosili Boga o łaskawość dla siebie , aby był wrogiem ich wrogów i aby się tym przeciwstawił , którzy im się przeciwstawiają , jak to mówi Prawo . Po modlitwie chwycili za broń i wyruszyli z miasta na dużą odległość . Zatrzymali się dopiero wtedy , gdy byli blisko nieprzyjaciół . Ledwie zaczęło świtać , rzucili się jedni na drugich : jedni szli mając , jako zadatek powodzenia i zwycięstwa , wraz z męstwem ufność położoną w Panu , drudzy zaś - wybrawszy sobie gniew za przywódcę w walce . Gdy rozgorzała zażarta walka , przeciwnikom ukazało się z nieba pięciu wspaniałych mężów , na koniach ze złotymi uzdami , którzy stanęli na czele Żydów . Oni to wzięli Machabeusza pomiędzy siebie , osłonili własną bronią i tak strzegli go od ran , na przeciwników zaś rzucali pociski i pioruny , a ci porażeni ślepotą rozbiegli się w największym zamieszaniu . Poległo zaś dwadzieścia tysięcy pięciuset , a z konnicy sześciuset [ żołnierzy ]. Sam Tymoteusz uciekł do bardzo dobrze umocowanej twierdzy , zwanej Gazara , gdzie dowódcą był Chajreas . Żołnierze Machabeusza przez cztery dni oblegali twierdzę pełni radosnego zapału . Ci , którzy byli wewnątrz , ufni , że miejsce było umocnione , niebywale bluźnili i wypowiadali bezbożne wyrazy . Kiedy jednak zaświtał piąty dzień , młodzieńcy z otoczenia Machabeusza w liczbie dwudziestu , którzy zapałali gniewem na te bluźnierstwa , mężnie rzucili się na mury i z dziką zajadłością zabijali każdego , kto im wpadł w ręce . Podobnie inni natarli z drugiej strony na tych , którzy byli wewnątrz , rzucili ogień na wieżę oraz podłożyli ogień i w ten sposób żywcem spalili bluźnierców . Inni jeszcze wyważyli bramy , a wypuściwszy resztę oddziałów zdobyli miasto . Tymoteusza , który się skrył w jakiejś cysternie , zabili , również jego brata Chajreasa i Apollofanesa . Kiedy zaś tego dokonali , hymnami i pieśniami dziękczynnymi wychwalali Pana za to , że tak mocno wspomógł Izraela i że dał im zwycięstwo .
Por.
. Samo oczyszczenie świątyni nastąpiło w rzeczywistości przed śmiercią Antiocha IV Epifanesa.
Przerwa trwała trzy lata. Niedokładność powstaje w związku z orientalnym sposobem wyrażania się ("dwa" = "kilka") lub z faktem liczenia czasu od wystąpienia Judy Machabeusza.
Tj. odstępców.
Tzn. zamków.
.
Biblijne Gezer.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga