Konsekracja Aarona i jego synów W ten zaś sposób postąpisz , gdy będziesz wyświęcał ich na kapłanów : weźmiesz młodego cielca i dwa barany bez skazy , i chleby niekwaszone i placki niekwaszone , zaprawione oliwą przaśne chleby i przaśne placki i przaśne podpłomyki pomazane oliwą . Upieczesz je z najczystszej mąki pszennej i włożywszy je w ten sam kosz , w koszu złożysz je na ofiarę jednocześnie z młodym cielcem i dwoma baranami . Aaronowi zaś i synom jego rozkażesz zbliżyć się do wejścia do Namiotu Spotkania i obmyjesz ich wodą . Potem weźmiesz szaty i ubierzesz Aarona w tunikę , w suknię , w efod , w pektorał , i przymocujesz go przepaską efodu . A włożywszy mu tiarę na głowę , umieścisz święty diadem na tiarze . Następnie weźmiesz olej do namaszczenia i wylejesz go na jego głowę , i namaścisz go . Synom też jego każesz się przybliżyć i ubierzesz ich w tuniki oraz przepaszesz ich pasem , i okryjesz głowy ich mitrami , i będzie należało do nich kapłaństwo na mocy nieodwołalnego prawa . I wprowadzisz Aarona i jego synów w czynności kapłańskie . Potem przyprowadzisz młodego cielca przed Namiot Spotkania , i położą Aaron i jego synowie ręce na głowie cielca . I zabijesz go przed Panem przy wejściu do Namiotu Spotkania . Wziąwszy zaś nieco krwi tego cielca , namaścisz palcem wskazującym rogi ołtarza , a resztę krwi wylejesz u podstawy ołtarza . A pozbierawszy tłuszcz , który pokrywa wnętrzności , i płat tłuszczu , który jest na wątrobie , i obie nerki , i tłuszcz , który jest na nich , spalisz to na ołtarzu . Lecz mięso cielca i jego skórę , i mierzwę spalisz w ogniu poza obozem . Jest to ofiara za grzech . Weźmiesz następnie pierwszego barana , i położą Aaron i synowie jego ręce na głowie tego barana . I zabijesz potem tego barana , a wziąwszy nieco jego krwi pokropisz ołtarz dokoła . I podzielisz barana na części , i obmywszy wnętrzności jego i nogi położysz je na innych jego częściach i na głowie . I spalisz całego tego barana na ołtarzu . Jest to ofiara całopalenia dla Pana , miła woń , ofiara spalana dla Pana . A potem weźmiesz drugiego barana , Aaron zaś i jego synowie włożą ręce na jego głowę . I zabijesz barana , a wziąwszy nieco jego krwi namaścisz nią wierzch prawego ucha Aarona i wierzch prawego ucha jego synów i duże palce ich prawej ręki i nogi , i pokropisz krwią ołtarz dokoła . I weźmiesz nieco krwi , która jest na ołtarzu , i oleju do namaszczania , i pokropisz Aarona i jego szaty , i jego synów i ich szaty , aby był poświęcony razem ze swymi szatami , a z nim także jego synowie i szaty jego synów . I weźmiesz z barana tłuszcz i ogon , i tłuszcz pokrywający wnętrzności , i płat tłuszczu , który jest na wątrobie , i obie nerki i tłuszcz , który jest na nich , i prawe udo , bo to jest baran [ ofiary ] wyświęcenia . [ Weźmiesz ] też bochen chleba i placek przyrządzony na oliwie i podpłomyk z kosza przaśników , które są przed Panem . Wszystko to położysz na dłonie Aarona i na dłonie jego synów , i wykonasz gest kołysania przed Panem . Weźmiesz to potem z ich rąk i spalisz na ołtarzu nad całopaleniem jako miłą woń przed Panem . Jest to ofiara spalana dla Pana . I weźmiesz mostek z piersi barana ofiarowanego na wyświęcenie Aarona , i wykonasz nim gest kołysania , i przypadnie on tobie w udziale . I jako rzecz świętą oddzielisz mostek kołysany i łopatkę podnoszoną , i to , co było kołysane , i co było podnoszone z barana jako ofiary wyświęcenia oraz co się należy Aaronowi i co się należy jego synom . Ma to przypaść w udziale Aaronowi i jego synom po wieczne czasy jako należność od Izraelitów . Jest to bowiem ofiara podniesienia , a ofiara podniesienia należy się im od Izraelitów z ofiar biesiadnych , jako unoszona z nich dla Pana . A szaty święte Aarona będą oddane po nim jego synom , i będą w nie ubrani , gdy będą namaszczeni i wprowadzani w czynności kapłańskie . Przez siedem dni będzie je wdziewał ten z jego synów , który zostanie po nim kapłanem i będzie wchodził do Namiotu Spotkania , aby pełnić służbę w świętym przybytku . Weźmiesz też barana [ z ofiary ] wyświęcenia i ugotujesz jego mięso w miejscu poświęconym . I będzie spożywał Aaron i jego synowie mięso barana i chleb , który jest w koszu przy wejściu do Namiotu Spotkania . I będą jeść to , co było przebłaganiem za nich , aby ich wprowadzić w czynności kapłańskie i oddzielić jako świętych . Nikt zaś z niepowołanych nie będzie tego jadł , gdyż jest to rzecz święta . A jeśli pozostało do rana coś z mięsa [ ofiary ] wyświęcenia lub z chleba , wówczas należy to spalić w ogniu i nie można tego jeść , bo jest to rzecz święta . I postąpisz z Aaronem i z synami jego zupełnie tak , jak ci poleciłem : przez siedem dni będzie trwało wprowadzanie w czynności kapłańskie . I cielca na ofiarę za grzech złożysz każdego dnia na przebłaganie i przez tę ofiarę za grzech oczyścisz ołtarz i namaścisz go , aby go uświęcić . Przez siedem dni będziesz czynił przebłaganie nad ołtarzem i będziesz go poświęcał , a stanie się bardzo święty , i cokolwiek dotknie się ołtarza , będzie również święte . Ofiara ustawiczna A oto z czego będziesz składał ofiarę , dwa roczne baranki codziennie i ustawicznie . Jednego baranka ofiarujesz rano , a drugiego baranka ofiarujesz o zmierzchu . Do pierwszego baranka dodasz dziesiątą część efy najczystszej mąki , zaprawionej czwartą częścią hinu wyciśniętej oliwy , a jako ofiarę płynną złożysz wino w ilości czwartej części hinu . A drugiego baranka ofiarujesz o zmierzchu z taką samą ofiarą z pokarmów i taką samą ofiarą z płynów jak rano , jako miłą woń na ofiarę spalaną dla Pana . To będzie ustawiczna ofiara całopalenia składana z pokolenia w pokolenie u wejścia do Namiotu Spotkania przed Panem , gdzie będę się spotykał z tobą , aby rozmawiać . Tam będę się spotykał z Izraelitami , i to miejsce będzie uświęcone przez moją chwałę . I poświęcę Namiot Spotkania i ołtarz ; Aarona i jego synów poświęcę , aby mi służyli jako kapłani . I będę mieszkał pośród Izraelitów i będę im Bogiem . I poznają , że Ja , Pan , jestem Bogiem , który wyprowadził was z ziemi egipskiej i mieszkał pośród was , Ja , Pan , wasz Bóg .
Zob. przypis do
.
Aaron skutkiem tego nosił nazwę "Namaszczonego" (
itd.).
Opuszczono za LXX: "Aarona i jego synów".
Włożenie rąk na głowę zwierząt ofiarnych oznaczało, że te ofiary zastępują samych ofiarujących (por.
).
Inni tłum.: "przebłagalna". Zob. 4 [-]
].
Wiersz ten jest prawdopodobnie późniejszym dodatkiem.
Stanowi on i dziś na Wschodzie najwartościowszy tłuszcz.
Gest ten - poruszanie darami w stronę ołtarza i ku sobie - wyrażał złożenie Bóstwu przez ludzi ofiary, która ma sprowadzić na nich łaski Boże.
Ta część żertwy należała do kapłanów. Por.
Szczególny obrzęd; zob.
Zwrot ten dotąd za Wlg tłumaczono jako "ofiarę zapokojną". Część z niej spalano Bogu w ofierze, a część spożywali kapłani i ofiarujący. Był to więc rodzaj komunii.
Dosł.: "uwolnisz od grzechu" lub "dokonasz na nim przebłagania za grzech". Ołtarz przed konsekracją jako dzieło rąk ludzkich był nieczysty (por.
Przepisy o ofierze ustawicznej są późniejszym dodatkiem (por.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga