Pieśń dziękczynna 15,1-19 Pieśń ta należy do najpiękniejszych utworów poezji hebrajskiej; por. jej echa w Mdr 10,20n; Ap 15,3.

1 Wtedy Mojżesz i Izraelici razem z nim zaśpiewali taką oto pieśń ku czci Pana:

«Będę śpiewał ku czci Pana,

który wspaniale swą potęgę okazał,

gdy konia i jeźdźca jego

pogrążył w morzu.

2 Pan jest moją mocą i źródłem męstwa! 15 ,2  Inni tłum.: „pieśnią”.

Jemu zawdzięczam moje ocalenie.

On Bogiem moim i uwielbiać Go będę,

On Bogiem ojca mego, będę Go wywyższał.

3 Pan wojownikiem;

Pan 15 ,3  Hebr.: Jahwe. jest imię^s Jego.

4 Rzucił w morze rydwany faraona i jego wojsko.

Wyborowi jego wodzowie zginęli w Morzu Czerwonym.

5 Przepaści ich ogarnęły,

jak głaz runęli w głębinę.

6 Prawica Twa, Panie, wsławiła się potęgą,

prawica Twa, Panie, starła nieprzyjaciół.

7 Pełen potęgi zniszczyłeś przeciwników Twoich,

Twój gniew im okazałeś, a spalił ich jak słomę 15 ,7  Por. Iz 5 ,24 ; 47 ,14 ; Jl 2 ,3 ..

8 Pod tchnieniem Twoich nozdrzy spiętrzyły się wody,

fale stanęły jak wały,

w pośrodku morza zakrzepły przepaści.

9 Mówił nieprzyjaciel: „Będę ścigał, pochwycę,

zdobycz podzielę, nasyci się moje gardło 15 ,9  LXX: „nasycę się”.,

miecza dobędę, ręka moja ich zetrze”.

10 Wionęło tchnienie Twoje i przykryło ich morze,

zatonęli jak ołów pośród wód wzniesionych.

11 Któż jest pośród bogów równy Tobie, Panie,

w blasku świętości, któż Ci jest podobny,

straszliwy w czynach, cuda działający!

12 Prawicę swą wyciągnąłeś

i pożarła ich ziemia.

13 Wiodłeś swą wiernością lud, który wybawiłeś,

prowadziłeś [go] swą mocą ku Twemu świętemu mieszkaniu 15 ,13  Tj. do Ziemi Obiecanej..

14 Wieść tę z drżeniem przyjęły narody,

padł strach na mieszkańców filistyńskiej ziemi.

15 Przerazili się wtedy książęta Edomu^s,

wodzów Moabu ogarnęła bojaźń,

truchleją z trwogi wszyscy mieszkańcy Kanaanu.

16 Strach i przerażenie owładnęły nimi.

Wobec siły ramienia Twego skamienieli,

aż przejdzie lud Twój, o Panie,

aż przejdzie lud, który sobie nabyłeś.

17 Wprowadziłeś go i osadziłeś na górze swego dziedzictwa;

miejscem swego pobytu uczyniłeś, Panie, świątynię,

[którą], Panie, ustanowiły Twe ręce.

18 Pan jest królem na zawsze, na wieki!

19 Gdy weszły w morze konie faraona z rydwanami i jeźdźcami,

Pan przywiódł na nich z powrotem fale morskie,

synowie zaś Izraela przeszli suchą nogą morze».

20 Miriam prorokini 15 ,20 Miriam, ogarnięta duchem Bożym, podjęła pieśń, dlatego nazwana jest prorokinią; por. Sdz 4 ,4 . Imię Miriam (nasze: Maria) różnie jest tłumaczone; ostatnio podkreśla się znaczenie „Umiłowana przez Jahwe”., siostra Aarona, wzięła bębenek do ręki, a wszystkie kobiety szły za nią w pląsach i uderzały w bębenki. 21 A Miriam intonowała im:

«Śpiewajmy pieśń chwały na cześć Pana,

bo swą potęgę okazał,

gdy konie i jeźdźców ich

pogrążył w morzu».

DROGA Z EGIPTU POD SYNAJ

Pierwsze postoje na pustyni

22 Mojżesz polecił Izraelitom wyruszyć od Morza Czerwonego, i szli w kierunku pustyni Szur. Szli trzy dni przez pustynię, a nie znaleźli wody. 23 I przybyli potem do miejscowości Mara 15 ,23  Utożsamia się ją często z Ain-Hawwara., a nie mogli pić wód w Mara, gdyż były gorzkie; przeto nadano temu miejscu nazwę Mara. 24 Szemrał lud przeciw Mojżeszowi i mówił: «Cóż będziemy pili?» 25 Mojżesz wołał do Pana, a Pan wskazał mu drewno. Wrzucił on je do wody, i wody stały się słodkie.

Tam Pan ustanowił dla niego prawa i rozporządzenia i tam go doświadczał. 26 I powiedział: «Jeśli wiernie będziesz słuchał głosu Pana, twego Boga, i wykonywał to, co jest słuszne w Jego oczach; jeśli będziesz dawał posłuch Jego przykazaniom i strzegł wszystkich Jego praw, to nie ukarzę cię żadną z tych plag, jakie zesłałem na Egipt, bo Ja, Pan, chcę być twym lekarzem».

27 Potem przybyli do Elim 15 ,27  Utożsamiane z Wadi-Gharandel., gdzie było dwanaście źródeł i siedemdziesiąt palm. Tutaj to rozbili namioty nad wodą.