Zapowiedź kary za wzgardzoną miłość

1 Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem,

i syna swego wezwałem z Egiptu 11 ,1  Początek Izraela jako narodu to okres pobytu na pustyni; Mt 2 ,15  stosuje ten tekst typologicznie do Jezusa Chrystusa..

2 Im bardziej ich wzywałem 11 ,2  Tekst popr.; TM: „wołali”.,

tym dalej odchodzili ode Mnie,

składali ofiary Baalom^s

i bożkom palili kadzidła.

3 A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima,

na swe ramiona ich brałem;

oni zaś nie rozumieli, że przywracałem im zdrowie.

4 Pociągnąłem ich ludzkimi więzami,

a były to więzy miłości.

Byłem dla nich jak ten, co podnosi

do swego policzka niemowlę 11 ,4  Tekst popr.; TM: „jarzmo”. –

schyliłem się ku niemu i nakarmiłem je.

5 Nie wróci do ziemi egipskiej 11 ,5  Por. przyp. do 9 ,3 .,

Aszszur^s będzie mu królem,

bo się nie chciał nawrócić.

6 Miecz będzie szalał w ich miastach,

wyniszczy ich dzieci,

a nawet pożre ich twierdze 11 ,6  Tekst skażony; inni popr.: „Zniszczy ich zawory, pochłonie na skutek ich zamysłów”..

Miłość Boża zwycięży

7 Mój lud jest skłonny

odpaść ode Mnie –

wzywa imienia Baala,

lecz on im nie przyjdzie z pomocą 11 ,7  Tekst popr..

8 Jakże cię mogę porzucić, Efraimie,

i jak opuścić ciebie, Izraelu?

Jakże cię mogę równać z Admą 11 ,8  „Adma, Seboim” – miasta zniszczone razem z Sodomą i Gomorą; por. Rdz rozdz. 19 ; „wnętrzności” – popr. wg przekł. staroż.; TM: „moje pociechy”.

i uczynić podobnym do Seboim?

Moje serce na to się wzdryga

i rozpalają się moje wnętrzności.

9 Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu,

i Efraima już więcej nie zniszczę,

albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem;

pośrodku ciebie jestem Ja – Święty^s,

i nie przychodzę, żeby zatracać.

Nastąpi powrót z niewoli

10 Pójdą śladami Pana,

który zagrzmi 11 ,10  Dosł.: „zaryczy”., jak [ryczy] lew.

A kiedy zagrzmi,

zbiegną się Jego synowie z zachodu,

11 jak ptactwo przylecą z Egiptu,

i z asyryjskiej ziemi jak gołębie;

sprawię, że wrócą do swoich siedzib

– wyrocznia^s Pana.