Narodzenie Jezusa

2

1 W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta 2 ,1  Panował od 30  r. przed Chr. do 14  r. po Chr., żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. 2 Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz 2 ,2  Po tym spisie były jeszcze inne. Spisu dokonał prawdopodobnie Sencjusz Saturninus, wielkorządca w Syrii od 8  do 6  r. przed Chr. Łk wspomina Kwiryniusza może dlatego, że był on bardziej znany z następnego spisu, który sam przeprowadził w 6 /7  r. po Chr. Mniej prawdopodobne jest przypuszczenie, że chodzi o spis dokonany w ogóle po raz pierwszy w Palestynie.. 3 Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. 4 Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, 5 żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. 6 Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. 7 Powiła swego pierworodnego 2 ,7  W sensie biblijnym (por. Wj 13 ,11 -16 , gdzie znaczy „poświęcony Bogu”) ze względu na prawa i przywileje, jakie pierworodny miał w rodzinie, a nie jakoby Maryja posiadała liczniejsze potomstwo. O tym, że pierworodnymi nazywano także jedynaków, świadczy pewien napis na starożytnym nagrobku z 5  r. przed Chr.: „Los doprowadził mnie do skończenia życia wśród bólów rodzenia mego pierworodnego dziecka”. Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

Pasterze u żłóbka

8 W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. 9 Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli 2 ,9  Por. Wj 24 ,17 .. 10 I rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: 11 dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. 12 A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». 13 I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:

14 «Chwała Bogu na wysokościach,

a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał» 2 ,14  Ten przekład jest lepszy od dotychczasowego „pokój ludziom dobrej woli”, ponieważ w kontekście są opiewane przymioty Boga. Ten sam zwrot występuje w pismach z Qumran. Narodziny Syna Bożego – to wyraz upodobania sobie Boga w ludziach..

15 Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co 2 ,15  Dosł.: „słowo” (semityzm). się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». 16 Udali się też pośpiesznie i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. 17 Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. 18 A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. 19 Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy 2 ,19  Zob. przyp. do 2 ,15 . i rozważała je w swoim sercu. 20 A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.

Obrzezanie

21 Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię 2 ,21  Gr.: „Go”; por. Mt 1 ,25 ., nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki].

Ofiarowanie w świątyni

22 Gdy potem upłynęły dni ich 2 ,22  Liczba mnoga ze względu na podmiot zdania głównego odpowiadający orzeczeniu „przynieśli” lub może dlatego, że ofiarowanie Jezusa zostało objęte terminem szerszym „oczyszczenie”, które, ściśle mówiąc, odnosiło się tylko do Maryi. oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby przedstawić Panu. 23 Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu 2 ,23  Wj 13 ,2 .12 .15 .. 24 Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie 2 ,24  Tzw. ofiara ubogich (Kpł 5 ,7 ; 12 ,8 )., zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

Starzec Symeon

25 A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim 2 ,25  Tzn. miał dar proroctwa.. 26 Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego 2 ,26  Tzn. Króla-Mesjasza, którego Pan (Bóg) namaścił.. 27 Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, 28 on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:

29 «Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu

w pokoju, według Twojego słowa.

30 2 ,30nn Por. Iz 40 ,5 ; 52 ,10 ; 42 ,6 ; 49 ,6 .9 ; 25 ,7 ; 46 ,13 . Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,

31 któreś przygotował wobec wszystkich narodów:

32 światło na oświecenie pogan

i chwałę ludu Twego, Izraela».

Proroctwo Symeona

33 A Jego ojciec 2 ,33 .48  Określenie „ojciec” w stosunku do Józefa – zgodnie z prawem żydowskim, które nie rozróżniało między ojcostwem krwi a legalnym – oznacza pewną władzę i opiekę Józefa nad Jezusem, a nie ojcostwo w sensie ścisłym; zob. 1 ,26 -38 . i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. 34 Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą 2 ,34  Najkrótsze chyba streszczenie skutków nieprzyjmowania i przyjmowania nauki Jezusa. 35 – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Prorokini Anna

36 Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem, 37 i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. 38 Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem 2 ,38  Wyzwolenia doczesnego, które było rękojmią odnowienia religijnego; por. Za 12 ,2 -9 ..

Powrót do Nazaretu

39 2 ,39n  Por. Mt 2 ,23 . A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu. 40 Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Dwunastoletni Jezus w świątyni

41 Rodzice Jego chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy^s. 42 Gdy miał lat dwanaście 2 ,42  Według powszechnie zachowywanego zwyczaju chłopiec był zobowiązany do przestrzegania przepisów Prawa po ukończeniu 13  roku życia. W pobożniejszych jednak rodzinach już od wcześniejszych lat wdrażano dzieci w praktyki religijne., udali się tam zwyczajem świątecznym. 43 Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. 44 Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. 45 Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go.

46 Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. 47 Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. 48 Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». 49 Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy 2 ,49  Inni tłum.: „w sprawach” lub „w domu”. do mego Ojca?» 50 Oni jednak nie zrozumieli tego 2 ,50  Dosł.: „sprawy”, co inni zatrzymują; por. w. 51 ., co im powiedział.

Życie w Nazarecie

51 Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy 2 ,51  Zob. przyp. do 2 ,15 . w swym sercu. 52 Jezus zaś czynił postępy w mądrości 2 ,52  „W mądrości” – ludzkiej, doświadczalnej; „w łasce” – w oznakach Bożego upodobania., w latach i w łasce u Boga i u ludzi.