Ofiary na świątynię

1 29 ,1 -18  Por. rozdz. 22 . Potem król Dawid rzekł do całego zgromadzenia: «Salomon, syn mój; jedyny, którego wybrał Pan, jest młody i wątły, a praca to wielka, gdyż nie dla człowieka jest ten przybytek, ale dla Pana Boga. 2 Wszystkimi siłami swoimi przygotowałem dla domu Boga mego złoto na przedmioty złote, srebro – na srebrne, brąz – na brązowe, żelazo – na żelazne, drewno – na drewniane, onyksy i kamienie do wysadzania, kamienie czarne 29 ,2  Inni popr.: „malachitowe”. i różnokolorowe oraz wszelkiego rodzaju drogie kamienie, a marmurów w obfitości. 3 Co więcej, z miłości do domu Boga mego oddaję na dom Boga mego zapas złota i srebra, jaki posiadam, oprócz tego wszystkiego, co już przygotowałem na dom święty; 4 trzy tysiące talentów^s złota, złota z Ofiru^s, i siedem tysięcy talentów srebra oczyszczonego, aby pokryć ściany świątyni 29 ,4  Zob. 22 ,14 .; 5 złoto – na przedmioty złote, srebro – na srebrne i na wszelkie wyroby ręczne artystów. A spośród was kto byłby chętny złożyć dzisiaj dar dla Pana?» 6 29 ,6 -9  Por. Lb rozdz. 7 . Okazali się więc chętni naczelnicy rodów, naczelnicy pokoleń izraelskich, tysiącznicy i setnicy, kierownicy robót królewskich. 7 Dali oni na obsługę domu Bożego: złota pięć tysięcy talentów i dziesięć tysięcy darejków^s, srebra dziesięć tysięcy talentów, miedzi osiemnaście tysięcy talentów, żelaza sto tysięcy talentów. 8 Ci, którzy mieli drogie kamienie, dawali je do skarbca domu Pańskiego na ręce Jechiela Gerszonity. 9 Lud radował się ze swych ofiar dobrowolnych, albowiem ze szczerego serca okazywali hojność w darach dla Pana; także król Dawid bardzo się radował. 10 Potem Dawid błogosławił Pana wobec całego zgromadzenia i tak mówił:

«Bądź błogosławiony, o Panie, Boże ojca naszego, Izraela, na wieki wieków!

11 Twoja jest, o Panie, wielkość, moc, sława, majestat i chwała, bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje; do Ciebie, Panie, należy królowanie – Ty, co nad wszystkim panujesz.

12 Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą, Ty wszystkim rządzisz, a w ręku Twoim siła i moc, i ręką Twoją wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

13 Teraz więc, Boże nasz, dzięki Ci składamy i wychwalamy przesławne imię^s Twoje. 14 Czymże ja jestem i czym jest lud mój, żebyśmy Ci mogli ofiarować dobrowolnie te rzeczy? Albowiem od Ciebie to wszystko pochodzi i co z ręki Twojej mamy, dajemy Tobie. 15 Jesteśmy bowiem pielgrzymami 29 ,15  Dosł.: „obcymi”. przed Twoim obliczem i przybyszami, jak byli wszyscy przodkowie nasi; dni nasze jak cień na ziemi

[mijają] bez żadnej nadziei. 16 O Panie, Boże nasz, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, by zbudować dom Tobie i Twemu świętemu imieniu, z ręki Twojej pochodzi i wszystko jest Twoje. 17 Wiem, o Boże mój, że Ty badasz serce i upodobałeś sobie szczerość; ja też w szczerości serca mojego ofiarowałem dobrowolnie to wszystko, a teraz z radością widzę, że i lud Twój tutaj obecny pośpieszył z dobrowolnymi ofiarami dla Ciebie. 18 O Panie, Boże ojców naszych, Abrahama, Izaaka i Izraela, zachowaj to na zawsze jako wyraz myśli i uczuć ludu Twego i skieruj ich serca ku Tobie. 19 A synowi mojemu, Salomonowi, daj szczere serce, aby strzegł poleceń, przykazań i praw Twoich i żeby wykonał wszystko i zbudował przybytek, do którego poczyniłem przygotowania».

20 Potem Dawid rzekł do całego zgromadzenia: «Błogosławcie Pana, Boga waszego». I błogosławiło całe zgromadzenie Pana, Boga swych przodków, klękając i oddając pokłon do ziemi w hołdzie Panu i królowi.

Salomon królem

21 Nazajutrz złożono ofiary dla Pana i ofiarowano całopalenie Panu: tysiąc młodych cielców, tysiąc baranów i tysiąc jagniąt wraz z ofiarami płynnymi i mnóstwem żertw – za całego Izraela. 22 A jedli i pili owego dnia przed obliczem Pana 29 ,22  „Pana” – por. Wj 24 ,11 ; „namaścili... arcykapłana” – por. 1  Krl 1 ,39 ; 2 ,26 .35 . z wielką radością. Po raz drugi obwołali królem Salomona, syna Dawida, i namaścili go w imieniu Pana na władcę, a Sadoka na arcykapłana. 23 Salomon więc zasiadł na tronie Pańskim jako król w miejsce swego ojca, Dawida, i wiodło mu się, a cały Izrael był mu posłuszny. 24 Wszyscy książęta i bohaterowie, a nawet synowie króla Dawida poddali się królowi Salomonowi. 25 Pan zaś bardzo wywyższył Salomona w oczach całego Izraela i oblókł go w chwałę królewską, jakiej nie miał przed nim żaden król w Izraelu.

Koniec życia Dawida

26 Dawid, syn Jessego, królował nad całym Izraelem. 27 A czas panowania nad Izraelem wynosił czterdzieści lat: w Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata 29 ,27  Por. 1 Krl 2 ,11 .. 28 Umarł w późnej starości, syty dni, bogactwa i chwały, a Salomon, syn jego, został w jego miejsce królem. 29 A dzieje króla Dawida, pierwsze i ostatnie, były już spisane w Dziejach Samuela „Widzącego”^s, w Dziejach Natana Proroka i w Dziejach Gada „Widzącego”, 30 wraz z całym królowaniem jego, potęgą i tym wszystkim, co się działo z nim, z Izraelem i z królestwami wszystkich krajów.