Przypowieść o uczcie królewskiej A Jezus znowu w przypowieściach mówił do nich : « Królestwo niebieskie podobne jest do króla , który wyprawił ucztę weselną swemu synowi . Posłał więc swoje sługi , żeby zaproszonych zwołali na ucztę , lecz ci nie chcieli przyjść . Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem : " Powiedzcie zaproszonym : Oto przygotowałem moją ucztę : woły i tuczne zwierzęta pobite i wszystko jest gotowe . Przyjdźcie na ucztę !" Lecz oni zlekceważyli to i poszli : jeden na swoje pole , drugi do swego kupiectwa , a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy [ ich ], pozabijali . Na to król uniósł się gniewem . Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców , a miasto ich spalić . Wtedy rzekł swoim sługom : " Uczta wprawdzie jest gotowa , lecz zaproszeni nie byli jej godni . Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich , których spotkacie ". Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich , których napotkali : złych i dobrych . I sala zapełniła się biesiadnikami . Wszedł król , żeby się przypatrzyć biesiadnikom , i zauważył tam człowieka , nie ubranego w strój weselny . Rzekł do niego : " Przyjacielu , jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego ?" Lecz on oniemiał . Wtedy król rzekł sługom : " Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz , w ciemności ! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów ". Bo wielu jest powołanych , lecz mało wybranych ». Sprawa podatku Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się , jak by podchwycić Go w mowie . Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda , aby Mu powiedzieli : « Nauczycielu , wiemy , że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz . Na nikim Ci też nie zależy , bo nie oglądasz się na osobę ludzką . Powiedz nam więc , jak Ci się zdaje ? Czy wolno płacić podatek Cezarowi , czy nie ?» Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł : « Czemu Mnie wystawiacie na próbę , obłudnicy ? Pokażcie Mi monetę podatkową !» Przynieśli Mu denara . On ich zapytał : « Czyj jest ten obraz i napis ?» Odpowiedzieli : « Cezara ». Wówczas rzekł do nich : « Oddajcie więc Cezarowi to , co należy do Cezara , a Bogu to , co należy do Boga ». Gdy to usłyszeli , zmieszali się i zostawiwszy Go , odeszli . Sprawa zmartwychwstania W owym dniu przyszli do Niego saduceusze , którzy twierdzą , że nie ma zmartwychwstania , i zagadnęli go w ten sposób : « Nauczycielu , Mojżesz powiedział : Jeśli kto umrze bezdzietnie , niech jego brat weźmie wdowę po nim i wzbudzi potomstwo swemu bratu . Otóż było u nas siedmiu braci . Pierwszy ożenił się i umarł , a ponieważ nie miał potomstwa , zostawił swoją żonę bratu . Tak samo drugi i trzeci - aż do siódmego . W końcu po wszystkich umarła ta kobieta . Do którego więc z tych siedmiu należeć będzie przy zmartwychwstaniu ? Bo wszyscy ją mieli [ za żonę ]». Jezus im odpowiedział : « Jesteście w błędzie , nie znając Pisma ani mocy Bożej . Przy zmartwychwstaniu bowiem nie będą się ani żenić , ani za mąż wychodzić , lecz będą jak aniołowie Boży w niebie . A co do zmartwychwstania umarłych , nie czytaliście , co wam Bóg powiedział w słowach : Ja jestem Bóg Abrahama , Bóg Izaaka i Bóg Jakuba ? Bóg nie jest [ Bogiem ] umarłych , lecz żywych ». A tłumy , słysząc to , zdumiewały się nad Jego nauką . Największe przykazanie Gdy faryzeusze dowiedzieli się , że zamknął usta saduceuszom , zebrali się razem , a jeden z nich , uczony w Prawie , zapytał Go , wystawiając Go na próbę : « Nauczycielu , które przykazanie w Prawie jest największe ?» On mu odpowiedział : « Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem , całą swoją duszą i całym swoim umysłem . To jest największe i pierwsze przykazanie . Drugie podobne jest do niego : Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego . Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy ». Mesjasz Synem Bożym Gdy faryzeusze byli zebrani , Jezus zadał im takie pytanie : « Co sądzicie o Mesjaszu ? Czyim jest synem ?» Odpowiedzieli Mu : « Dawida ». Wtedy rzekł do nich : « Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go Panem , gdy mówi : Rzekł Pan do Pana mego : Siądź po prawicy mojej , aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje . Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem , to jak może być [ tylko ] jego synem ?» I żaden z nich nie mógł Mu odpowiedzieć . Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać .
Przypowieść alegoryzująca. Królem jest Bóg. Uczta weselna to szczęśliwość mesjańska Jezusa; zaproszeni to Żydzi; spalenie miasta to zburzenie Jerozolimy; słudzy to Prorocy i Apostołowie; ludzie zebrani z ulicy to grzesznicy i poganie. Por.
.
Wyrzut uczyniony przez króla, a tym więcej kara, jaką kazał wymierzyć niestarannie ubranemu, zrozumiałe są tylko w założeniu, że albo: 1. zaproszeni już w domu gospodarza otrzymywali ten strój; albo 2. zaproszeni przybyli z własnych domów, a nie z dróg rozstajnych.
Por.
;
; Tzn. dla Boga i umarli żyją.
Przykazania - w liczbie 613 - rabini dzielili zgodnie na wielkie i małe. Różne były jednak ich opinie, gdy chodziło o kolejność hierarchiczna nakazów w ramach wielkich przykazań.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga