Modlitwa Judyty

1 Judyta zaś upadła na twarz, posypała głowę popiołem i odsłoniła wór 9 ,1  „Wór” – noszony na samym ciele – to włosiennica; „kadzenia” – czas wieczornej ofiary uważano za najbardziej odpowiedni na modlitwę; por. Wj 30 ,8 ., który przedtem przywdziała. Wtedy tego wieczoru składano Bogu w świątyni, w Jeruzalem, ofiarę kadzenia. A Judyta donośnym głosem zaczęła wołać do Pana tymi słowami:

2 9 ,2 - 4  Por. Rdz rozdz. 34 . «Panie, Boże mego praojca, Symeona,

Ty mu dałeś w rękę miecz,

aby dokonał pomsty na cudzoziemcach,

którzy odkryli łono dziewicy, aby je splugawić,

i obnażyli jej biodra, aby ją zawstydzić,

oraz zbezcześcili jej łono, aby ją zhańbić.

Ty powiedziałeś: «Tak być nie może», a oni tak uczynili.

3 Dlatego wydałeś ich starszyznę na zabicie,

a ich łoże, które splugawili 9 ,3  Tekst niepewny; tłum. przybliżone. przez swoje oszustwo,

także na skutek ich oszustwa napełniłeś krwią.

Zgładziłeś ich niewolników razem z książętami,

a książąt razem z ich tronami.

4 Żony ich wydałeś na łup

i córki ich do niewoli,

a cały ich dobytek do podziału

między umiłowanych przez Ciebie synów,

którzy odznaczyli się gorliwością dla Ciebie

i mając w nienawiści splugawienie krwi swojej,

Ciebie wzywali na pomoc.

Boże, Boże mój – wysłuchaj mnie, wdowy!

5 Tyś uczynił rzeczy wcześniejsze od tamtych

i tamte, i te późniejsze,

także i teraźniejsze, i te, które nastąpią, ułożyłeś,

a stały się te, które miałeś w swoim zamyśle.

6 Skoro ukazały się te, które postanowiłeś,

powiedziały: Oto jesteśmy.

Wszystkie bowiem Twoje drogi są przygotowane,

i przewidziany Twój wyrok.

7 Oto Asyryjczycy zwiększyli swe siły zbrojne,

dumni się stali ze swych koni i jeźdźców,

szczycą się siłą piechoty,

ufają tarczy i oszczepowi,

łukowi i procy;

a nie poznali w Tobie Pana,

który niweczy wojny 9 ,7  Por. 16 ,2 ..

8 Pan jest imię Twoje.

Ich potęgę rozbij swoją mocą

i rozgrom ich siłę w swym gniewie!

Ponieważ postanowili zbezcześcić Twoje świętości,

splugawić namiot, gdzie mieszka sława Twego imienia^s,

i odciąć mieczem rogi Twego ołtarza.

9 Spojrzyj na ich pychę,

ześlij swój gniew na ich głowy,

daj mojej ręce wdowiej

siłę do tego, co zamierzyłam.

10 Uderz podstępem warg moich

niewolnika obok wodza

i wodza obok jego sługi.

Skrusz ich zarozumiałość ręką niewiasty!

11 Albowiem nie w ilości jest Twoja siła

ani panowanie Twoje nie zależy od mocnych,

lecz Ty jesteś Bogiem pokornych,

wspomożycielem poniżonych,

opiekunem słabych,

obrońcą odrzuconych

i wybawcą tych, co utracili nadzieję.

12 Tak, tak, Boże ojca mego,

Boże dziedzictwa Izraela,

Władco nieba i ziemi,

Stwórco wód

i Królu wszelkiego stworzenia,

wysłuchaj modlitwy mojej!

13 Daj mi mowę podstępną,

by zadała im ranę i siniec,

oni bowiem okrutne uknuli zamysły

przeciwko Twojemu przymierzu

i świętemu domowi Twemu,

i przeciwko wysokiej górze Syjon^s,

i domowi należącemu do Twoich synów.

14 Spraw, aby cały naród i każde pokolenie poznało i wiedziało,

że Ty jesteś Bogiem, Bogiem wszelkiej potęgi i mocy,

i że nie ma nikogo innego prócz Ciebie,

kto by tarczą osłonił lud izraelski» 9 ,14  Por. Wj 6 ,7 ; 7 ,17 ; 10 ,2 ; 16 ,12 ; Pwt 4 ,35 ..