Haman u władzy

1 Po tych wydarzeniach król Aswerus uczynił wielkim Hamana, syna Hammedaty, Agagitę 3 ,1  To określenie wskazuje na pewne podobieństwo z Agagiem, królem Amalekitów; por. 1  Sm 15 ,8 .32 n. Autorowi chodzi tu o podkreślenie pewnej myśli: jak ongiś Izraelici nienawidzili Agaga, którego kazał stracić Samuel, taki sam istnieje teraz stosunek między Hamanem a Mardocheuszem; por. przyp. do 1 ,1 r., wywyższył go i umieścił jego tron ponad wszystkimi książętami, którzy przy nim byli. 2 Wszyscy słudzy króla, którzy stali w bramie, klękali i oddawali pokłon Hamanowi, ponieważ taki rozkaz wydał król co do jego osoby. A Mardocheusz nie klękał i nie oddawał pokłonu 3 ,2  Mardocheusz postępował tak ze względów religijnych; por. 4 ,17 de.. 3 Wtedy stojący w bramie słudzy królewscy powiedzieli Mardocheuszowi: «Dlaczego przestępujesz polecenie króla?» 4 Mówili do niego tak codziennie, ale on ich nie słuchał. Powiedzieli więc Hamanowi, aby się przekonać, czy trwałe będą postanowienia 3 ,4  Inni tłum.: „czy się sprawdzą słowa” lub „czy słuszne są roszczenia”. Mardocheusza, ponieważ wyznał im, że jest Żydem. 5 A Haman zauważył, że Mardocheusz nie klęka ani nie oddaje pokłonu; napełnił się więc Haman gniewem. 6 Uważał jednak za niegodne podnieść rękę na samego tylko Mardocheusza, ponieważ powiedziano mu o narodzie Mardocheusza. Szukał więc Haman sposobności, aby w całym królestwie Aswerusa wytępić wszystkich Żydów, naród Mardocheusza.

Dekret o zagładzie Żydów

7 Od pierwszego miesiąca, to jest miesiąca Nisan, w dwunastym roku [panowania] króla Aswerusa rzucano „Pur” 3 ,7  „Pur” – termin o spornym źródłosłowie asyryjsko-babilońskim; po hebr. znaczy: „los”; „Adar” – luty/marzec. LXX dod., że drogą losowania wyznaczono 13  Adar na dzień zagłady Żydów; por. Wstęp i 9 ,26 . Los miał wyznaczać dni pomyślne do załatwiania spraw., to jest los, w obecności Hamana na każdy dzień i na każdy miesiąc aż do dwunastego miesiąca Adar. 8 Potem rzekł Haman do króla Aswerusa: «Jest pewien naród rozproszony i odłączony od narodów we wszystkich państwach królestwa twego, a prawa jego są inne niż każdego innego narodu. Praw króla oni nie wykonują i w interesie króla leży, aby ich nie zostawić w spokoju 3 ,8  Przeciw Żydom ze względu na ich odrębność religijną występowano w epoce perskiej; por. Ezd 4 ,12 n; Jdt 12 ,2 ; Dn 1 ,8 .. 9 Jeśli król uzna to za słuszne, niech wyda dekret, aby ich wytracić, a ja wpłacę na ręce urzędników dziesięć tysięcy talentów^s srebra 3 ,9  Ze spodziewanej konfiskaty mienia Żydów; por. w. 13 ., aby je przelano do skarbca królewskiego». 10 Na to król zdjął sygnet z ręki swojej i dał go Hamanowi, synowi Hammedaty, Agagicie, wrogowi Żydów. 11 I powiedział król do Hamana: «Niech będzie ci dane srebro i ten lud, abyś uczynił z nim to, co wydaje się słuszne w twoich oczach 3 ,11  Wiersz niejasny, różnie interpretowany. Sens: król ufa Hamanowi.». 12 Zawołano pisarzy królewskich w miesiącu pierwszym dnia trzynastego i napisano wszystko, co rozkazał Haman, do satrapów króla i do namiestników, którzy stali na czele wszystkich państw, oraz do książąt poszczególnych narodów; napisano do każdego państwa jego pismem i do poszczególnych narodów w ich języku w imieniu króla Aswerusa i opieczętowano sygnetem królewskim. 13 Potem wysłano listy przez gońców do wszystkich państw króla, aby wygubić i wybić, i wytracić wszystkich Żydów od chłopca do starca, dzieci i kobiety, w tym samym trzynastym dniu dwunastego miesiąca, to jest miesiąca Adar, a majątek ich skonfiskować.

14 Odpis pisma został dostarczony wszystkim państwom jako ustawa i ogłoszono wszystkim narodom, aby były gotowe na ten dzień. 15 Gońcy pobiegli przynaglani rozkazem królewskim, a dekret ogłoszono na zamku w Suzie. Król i Haman siedzieli i pili, miasto zaś Suza było bezradne.

^s