W trosce o zażegnanie niebezpieczeństwa A skoro Mardocheusz dowiedział się o wszystkim , co czyniono , rozdarł szaty i okrył się worem i popiołem , i wyszedł na środek miasta , i lamentował głośno i gorzko . I przyszedł aż pod Bramę Królewską , ponieważ nie wolno było wejść do samej Bramy Królewskiej przyodzianemu w wór pokutny . A w każdym państwie , wszędzie , dokąd dekret króla i prawo jego dotarły , powstał wielki smutek u Żydów i posty , i płacz , i lament . Wór pokutny i popiół stanowiły posłanie dla wielu . I przyszły służące Estery i jej eunuchowie , i opowiedzieli jej o tym . Wtedy królowa zlękła się bardzo i posłała szaty , aby ubrać Mardocheusza i zdjąć wór z niego , ale on nie przyjął . Wtedy zawołała Estera Hataka , który spośród eunuchów królewskich usługiwał jej osobiście , i posłała go do Mardocheusza , aby dowiedział się , po co to wszystko i dlaczego . I poszedł Hatak do Mardocheusza na rynek miasta , który był przed Bramą Królewską . Mardocheusz opowiedział mu wszystko , co się zdarzyło , i dokładnie powiadomił go o sumie srebra , którą Haman przyrzekł wpłacić do skarbca królewskiego za Żydów , skoro tylko będzie mógł ich wygładzić . I odpis dokumentu prawnego , który wydano w Suzie , aby ich wygładzić , dał mu do pokazania Esterze , celem powiadomienia jej i polecenia , aby poszła do króla i błagała go o łaskę , i prosiła przed nim za ludem swoim . A Hatak odszedł i powiedział Esterze słowa Mardocheusza . I odpowiedziała Estera Hatakowi i poleciła mu iść do Mardocheusza : « Wszyscy słudzy króla i ludność państw królewskich wiedzą , że jedno dla nich jest prawo , dla każdego mężczyzny i każdej kobiety , którzy udają się do króla na dziedziniec wewnętrzny , a którzy nie otrzymali wezwania : mają być zabici , chyba że król wyciągnie nad nimi złote berło , to wtedy pozostaną przy życiu . A mnie nie zawołano , abym poszła do króla , już od dni trzydziestu ». I powiedziano Mardocheuszowi słowa Estery . Wtedy Mardocheusz rzekł , aby odpowiedzieli Esterze : « Nie myśl sobie w sercu , że uratujesz się w domu króla , jedyna ze wszystkich Żydów , bo jeśli ty zachowasz milczenie w tym czasie , uwolnienie i ratunek dla Żydów przyjdzie z innego miejsca , a ty i dom ojca twojego zginiecie . A kto wie , czy nie ze względu na tę właśnie chwilę dostąpiłaś godności królowej ?» I rzekła Estera , aby odpowiedziano Mardocheuszowi : « Idź , zgromadź wszystkich Żydów , którzy znajdują się w Suzie . Pośćcie za mnie , nie jedząc i nie pijąc trzy dni , nocą i dniem . Ja też i dziewczęta moje będziemy pościły podobnie . Potem pójdę do króla , choć to niezgodne z prawem , a jeśli zginę , to zginę ». I poszedł Mardocheusz i uczynił stosownie do tego wszystkiego , co mu poleciła Estera . Błagał Pana , wspominając na wszystkie dzieła Pańskie i mówił : « Panie , Panie , Królu , Wszechmogący , ponieważ w mocy Twojej jest wszystko i nie masz takiego , który by Ci się sprzeciwił , gdy chcesz ocalić Izraela , ponieważ Tyś uczynił niebo i ziemię , i wszystko , co na niej pod niebem godne jest podziwu , Ty jesteś Panem wszystkiego i nie ma nikogo , kto by się sprzeciwił Tobie , Panu . Ty znasz wszystko , Ty wiesz - tego , iż nie oddawałem pokłonu pysznemu Hamanowi , nie czyniłem ani z pychy , ani z zuchwałości , ani z żądzy sławy . Byłem nawet gotów ślady stóp jego całować dla ocalenia Izraela . Lecz uczyniłem to , aby nie stawiać wyżej czci człowieka nad cześć Boga i aby nikomu nie oddawać pokłonu , oprócz Ciebie , Panie mój , i nie uczyniłem tego z pychy . A teraz , Panie Boże , Królu , Boże Abrahama , ocal lud Twój , bo czyhają na zgubę naszą i mają zamiar zniszczyć nas , Twoje prastare dziedzictwo . Nie gardź dziedzictwem Twoim , które wykupiłeś dla siebie z Egiptu . Wysłuchaj prośby mojej i okaż miłosierdzie nad dziedzicznym Twym działem , i obróć smutek nasz w radość , abyśmy żyli i imię Twoje , Panie , wielbili , i nie zamykaj ust chwalących Ciebie , Panie ». I cały Izrael wołał ze wszystkich sił swoich , bo śmierć stała im przed oczami . Także królowa Estera zwróciła się do Pana , przejęta niebezpieczeństwem śmierci . Zdjęła swe szaty okazałe , przywdziała suknie smutku i żałoby i w miejsce wonnego pachnidła pokryła głowę swą popiołem i śmieciami , i ciało swoje poniżyła bardzo , a radosne ozdoby zastąpiła rozpuszczonymi włosami . I błagała Pana , Boga Izraela , i rzekła : « Panie mój , Królu nasz , Ty jesteś jedyny , wspomóż mnie samotną , nie mającą oprócz Ciebie [ żadnego ] wspomożyciela , bo niebezpieczeństwo jest niejako w ręce mojej . Ja słyszałam od młodości mojej w pokoleniu moim w ojczyźnie , że Ty , Panie , wybrałeś Izraela spośród wszystkich narodów i ojców naszych ze wszystkich ich przodków na wieczystą posiadłość i uczyniłeś im tak wiele rzeczy według obietnicy . A teraz zgrzeszyliśmy przed obliczem Twoim i wydałeś nas w ręce wrogów naszych za to , żeśmy czcili ich bóstwa . Sprawiedliwy jesteś , Panie ! A oni nie zadowolili się gorzkością niewoli naszej i włożyli ręce swoje w ręce bożków swoich , aby odmienić obietnice ust Twoich i aby wyniszczyć dziedzictwo Twoje , zamknąć usta tych , którzy Cię wielbią , i zgasić sławę Twego domu i ołtarza Twego , a otworzyć usta pogan na przymioty bezwartościowych bałwanów i podziwianie na wieki cielesnego króla . Nie oddawaj , Panie , berła Twego tym , którzy nie istnieją , i niech się nie naigrawają z naszego upadku , lecz zwróć postanowienie ich przeciwko nim ; tego zaś , który zaczął z nami walkę , przykładnie ukarz ! Wspomnij , Panie , pokaż się w chwili udręczenia naszego i dodaj mi odwagi , Królu bogów i Władco nad wszystkimi władcami . Daj odpowiednią mowę w usta moje przed obliczem lwa i obróć serce jego ku nienawiści do wroga naszego , aby zginął on sam i ci , którzy z nim jedno myślą . Wybaw nas ręką Twoją i wspomóż mnie opuszczoną i nie mającą nikogo oprócz Ciebie , Panie . Ty wiesz wszystko , wiesz , że nienawidzę chwały bezbożnych i brzydzę się łożem nieobrzezanych i każdym obcym . Ty znasz niedolę moją i to , że brzydzę się znakiem mojego wywyższenia , który noszę na głowie w dniach publicznych wystąpień . Brzydzę się nim jak łachmanem krwawiącej kobiety i nie noszę go w dniach mego odpoczynku . Także nie jadła służebnica Twoja ze stołu Hamana i nie ceniła sobie wysoko uczty króla ani też nie piła wina płynnych ofiar . I nie radowała się służebnica Twoja od dnia zabrania jej aż dotąd , jak tylko w Tobie , Panie , Boże Abrahama . O Boże potężny nad wszystkimi , wysłuchaj głosu pozbawionych nadziei i wyratuj nas z ręki niegodziwych , mnie zaś uwolnij od mego lęku ».
W tym miejscu należy wstawić z Wlg Est 15,1-3.
VL dodaje po
: "[I stało się], gdy królowa Estera przeczytała list brata swego, rozdarła szaty swoje, wybuchnęła głośnym i wielkim krzykiem i jęczała z bólu. I zmieniła się od wielkiego płaczu, ciało jej wyniszczyło się i fizycznie osłabła".
Autor tekstu hebr. unika konsekwentnie wzmianki o Bogu.
Dodatek LXX
odpowiada w Wlg Est 13,8-14,19.
Wlg: "szaty królewskie".
Tekst gr. Lucjana ma: "Ja czytałam w księdze ojców moich".
Zapewne na znak zaprzysiężonego przymierza.
Określenie bóstw pogańskich (por.
;
itd).
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga