Przygotowanie do bitwy Nikanor dowiedział się , że żołnierze Judy znajdują się w okolicy Samarii . Rozkazał więc , aby w dniu odpoczynku , spokojni o swoje bezpieczeństwo , na nich napadli . Żydzi , którzy pod przymusem szli z nimi razem , mówili : « Nie ulega wątpliwości , że nie powinieneś ich gubić w sposób tak dziki i barbarzyński . Uczcij dzień , któremu Ten , co czuwa nad wszystkim , udzielił chwały i świętości ». Ten zaś po trzykroć złoczyńca zapytał : « Czy jest w niebie Władca , który by kazał święcić dzień szabatu ?» Gdy zaś ci odpowiedzieli : « Jest Pan żyjący w niebie , Władca , który rozkazał święcić siódmy dzień », na to tamten : « A ja - mówi - władca na ziemi , rozkazuję pochwycić za broń i spełnić królewskie polecenia ». Mimo to jednak nie zdołał przeprowadzić okrutnego swego zamiaru . Nikanor więc przechwalając się i pusząc , postanowił wystawić pomnik z trofeów zdobytych na żołnierzach Judy . Machabeusz zaś miał niezmienną ufność i pełną nadzieję , że uzyska pomoc od Pana . Upomniał swoich żołnierzy , żeby nie przerażali się , gdy poganie będą nacierać , żeby wtedy pamiętali o pomocy Nieba , której doznali poprzednio tyle razy . Teraz więc również mają się spodziewać zwycięstwa , jakiego im udzieli Wszechmocny . Dodawał im ducha na podstawie Prawa i Proroków , a przypomniawszy im również te bitwy , przez które przeszli , napełnił ich nowym zapałem . Rozgrzewając zaś ich zapał , równocześnie wykazywał przestępstwa pogan i łamanie przysięgi . Kiedy każdy z nich uzbroił się nie tyle tą pewnością , jaką daje tarcza i włócznia , ile pociechą zawartą w dobrych słowach , opowiedział im jeszcze godny wiary sen , rodzaj widzenia , który wszystkich ucieszył . Widzenie zaś jego było takie : Oniasz , dawny arcykapłan , człowiek największej dobroci , skromny w obejściu , łagodnych obyczajów , pełen godności w słowach , a od dziecka dbający o zachowanie każdej cnoty , on to właśnie wyciągał ręce i modlił się za cały naród żydowski . Potem w ten sam sposób ukazał się mąż , który wyróżniał się siwizną i majestatem , a otaczało go podziwu godne i wspaniałe dostojeństwo . Oniasz zabierając głos powiedział : « To jest przyjaciel naszych braci , który wiele modli się za naród i za całe święte miasto , Jeremiasz , Boży prorok » . Potem Jeremiasz wyciągnął prawicę , aby podać Judzie złoty miecz , dając zaś go , powiedział te słowa : « Weź święty miecz , dar od Boga , przy jego pomocy pokonasz nieprzyjaciół ». Zachęceni słowami Judy , które były bardzo piękne i mogły zapalić do męstwa , a dusze młodzieńców napełnić męską odwagą , postanowili nie zatrzymywać się w obozie , ale odważnie wyjść naprzód , a z najwyższym męstwem przystępując do walki rozstrzygnąć losy . Miasto bowiem , świętości i świątynia były w niebezpieczeństwie . O żony bowiem i dzieci , ponadto zaś o braci i krewnych mniejsza w nich była obawa , najbardziej zaś i na pierwszym miejscu lękali się o święty przybytek . Ci zaś , którzy pozostali w mieście , nie mniej byli zatrwożeni . Niepokoili się bowiem o rozgrywające się w polu działania wojenne . Nawet kiedy już wszyscy oczekiwali mającego nastąpić wyniku , kiedy już żołnierze się zebrali , a wojsko w szyku bojowym zostało ustawione , a bestie umieszczone ze strony dogodnej , konnica zaś stanęła na skrzydłach , Machabeusz widząc masy stojącego wojska , różnorodną broń i dziki wygląd bestii , wyciągnął ręce do nieba i wzywał Pana , który czyni cuda . Wiedział bowiem , że przygotowuje On zwycięstwo wedle zasługi , nie dzięki broni , ale jak się Jemu będzie wydawało słuszne . Wzywając zaś Go , mówił w ten sposób : « Ty , Władco , wysłałeś swego anioła , za Ezechiasza , króla judzkiego , a zgładził on w obozie Sennacheryba około stu osiemdziesięciu pięciu tysięcy ludzi . Teraz również , Władco nieba , poślij dobrego anioła przed nami na trwogę i przestrach . Niech wielkością Twojego ramienia zostaną powaleni ci , którzy z bluźnierstwem na ustach przyszli tutaj przeciwko Twojemu świętemu ludowi ». Na tym zakończył . Śmierć Nikanora i ustanowienie święta Żołnierze Nikanora wyruszyli do natarcia , przy głosie trąb i bojowych pieśni , a żołnierze Judy wśród błagań modlitewnych rzucili się na nieprzyjaciela . Walcząc rękoma , sercem zaś modląc się do Boga , położyli trupem nie mniej niż trzydzieści pięć tysięcy żołnierzy . Cieszyli się przy tym bardzo z widocznej Bożej pomocy . Kiedy już było po bitwie i kiedy już z radością rozwiązali swoje szyki , rozpoznali Nikanora , który padł w pełnym uzbrojeniu . Gdy zaś powstał krzyk i zamieszanie , ojczystym językiem błogosławili Władcę . Ten , który całkowicie się poświęcił , ciałem i duszą , pierwszy walczył w obronie obywateli , który zachował młodzieńczą życzliwość dla swych współrodaków - wydał rozkaz , żeby odciąć głowę Nikanora i rękę razem z ramieniem , i zanieść do Jerozolimy . Znalazłszy się tam , zwołał swoich współrodaków , i postawiwszy kapłanów przy ołtarzu , posłał po tych , którzy byli w zamku i pokazał im głowę pełnego przestępstw Nikanora oraz rękę bluźniercy , którą z takim zuchwalstwem wyciągnął przeciwko świętemu domowi Wszechmocnego . Potem wyciął język bezbożnego Nikanora i powiedział , aby na części go posiekać i dać ptakom , zapłatę zaś za głupotę zawiesić naprzeciwko świątyni . Wszyscy zaś pod niebiosa wysławiali Pana , który się wspaniale objawił , i mówili : « Błogosławiony niech będzie Ten , który ustrzegł swoją świątynię od zbezczeszczenia ». Głowę Nikanora zawiesił [ Juda ] obok zamku jako wyraźny i dla wszystkich widoczny znak Bożej pomocy . Wszyscy zaś przy ogólnej zgodzie postanowili , że nie można pozwolić , aby ten dzień minął bez uroczystości , że uroczyście obchodzić trzeba trzynasty dzień dwunastego miesiąca , zwanego po syryjsku Adar , jeden dzień przed dniem Mardocheusza . EPILOG A skoro w ten sposób zakończyły się sprawy odnoszące się do Nikanora , i od tamtych czasów miasto pozostawało w rękach Hebrajczyków , ja sam również zakończę opowiadanie . Jeżeli jest ono pięknie i zgrabnie ułożone , to tego właśnie ja sam chciałem ; jeżeli zaś małą ma wartość i jest przeciętne , to zrobiłem , co było w mej mocy . Mało bowiem wartości ma picie samego wina , a tak samo również wody , natomiast wino zmieszane z wodą jest miłe i sprawia wielką przyjemność . Tak samo sposób , w jaki opowiadanie jest ułożone , służy do uradowania tych , do których uszu ono dojdzie . Tutaj niech będzie koniec .
"Nieba" - zob.
.
Oniasz III; por.
Święci wstawiają się do Boga za wiernymi.
Tj. słonie.
Por.
Zob.
Mowa o ręce. W tekście oryginalnym gra słów polegająca na tym, że ten sam wyraz oznacza przedramię. Niektórzy też tak tłumaczą to miejsce.
Święto Purim; por.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga