Demetriusz I i Aleksander wobec Jonatana W roku sto sześćdziesiątym przybył Aleksander Epifanes , syn Antiocha , i zdobył Ptolemaidę . Przyjęto go i był tam królem . Gdy król Demetriusz dowiedział się o tym , zgromadził bardzo wiele wojska i wyruszył na wojnę przeciw niemu . Ponadto Demetriusz posłał do Jonatana list [ napisany ] w pokojowych słowach , jak gdyby chciał go nim uczcić . Mówił bowiem : « Musimy pierwej z nim zawrzeć pokój , aniżeli on zawrze go z Aleksandrem przeciwko nam . Pamięta on bowiem o wszystkich krzywdach , któreśmy wyrządzili jemu , braciom jego i narodowi ». Dał mu więc władzę gromadzenia wojska i przygotowywania broni . Miał on być jego sprzymierzeńcem i rozkazał wydać mu zakładników , którzy byli pod strażą w zamku . Jonatan poszedł do Jerozolimy i listy te głośno odczytał zgromadzonemu ludowi i tym , którzy byli w zamku , a oni bardzo się przestraszyli , gdy usłyszeli , że król dał mu władzę gromadzenia wojska . Ci , którzy byli na zamku , wydali Jonatanowi zakładników , a on zwrócił ich rodzicom . Jonatan zamieszkał w Jerozolimie i zaczął odbudowywać i odnawiać miasto . Rzemieślnikom zaś polecił , aby mury wokoło góry Syjon wybudowali z ciosowych kamieni , aby były mocniejsze - a oni tak zrobili . Wtedy pouciekali cudzoziemcy , którzy przebywali w twierdzach pobudowanych przez Bakchidesa . Każdy z nich pozostawił stanowisko , a powrócił do swojej ojczyzny . Tylko w Bet-Sur pozostało kilku takich , co porzucili Prawo i przepisy . Było to bowiem miasto ucieczki . Król Aleksander dowiedział się o przyrzeczeniach , które Demetriusz uczynił Jonatanowi . Opowiedziano mu również o walkach i bohaterskich czynach , których dokonał on sam i jego bracia , i o trudach , jakie ponieśli . Wtedy powiedział : « Czyż znajdzie się choćby jeden mąż podobny do niego ? Zrobimy go teraz naszym przyjacielem i sprzymierzeńcem ». Napisał więc list i posłał , zwracając się do niego tymi słowami : « Król Aleksander bratu Jonatanowi - pozdrowienie . Dowiadujemy się , że jesteś nadzwyczaj potężny i godzien tego , żeby zostać naszym przyjacielem . Dlatego ustanawiamy cię dzisiaj arcykapłanem twego narodu , nadajemy ci tytuł królewskiego przyjaciela ( przy tym posłał mu purpurę i złoty wieniec ). Trzymaj naszą stronę i dochowaj nam przyjaźni !» W Święto Namiotów w siódmym miesiącu sto sześćdziesiątego roku Jonatan przywdział świętą szatę . Zgromadził też wojsko i przygotował wiele broni . List Demetriusza i jego śmierć Gdy Demetriusz dowiedział się o tych wydarzeniach , zasmucił się i powiedział : « Dlaczego dopuściliśmy do tego , że Aleksander uprzedził nas , zdobył przyjaźń Żydów i przez to się wzmocnił ? Ja także napiszę do nich list pełen zachęty , pochwał i darowizn . Niech oni będą jako pomoc po mojej stronie !» Posłał do nich pismo tej treści : « Król Demetriusz narodowi żydowskiemu - pozdrowienie . Z wielką radością stwierdziliśmy , że zachowujecie zawartą z nami ugodę , że pozostajecie w przyjaźni z nami i nie przeszliście na stronę naszych wrogów . Wytrwajcie w dalszym ciągu w wierności wobec nas , a dobrem odpłacimy wam za to , co dla nas robicie . Wiele podatków wam zniesiemy , a ponadto złożymy wam podarunki . Obecnie więc darowuję wam i zwalniam wszystkich Żydów od daniny , podatku od soli i z podatku koronnego . Tak samo od dnia dzisiejszego zwalniam z trzeciej części zbóż i połowy owocu z drzew , które dla mnie przypadają . Nie będę ich pobierał z ziemi judzkiej i z trzech okręgów , które od Samarii i Galilei zostały do niej przyłączone , od dnia dzisiejszego na zawsze . Jerozolima z całym swoim okręgiem będzie święta i wolna od dziesięcin i opłat . Zrzekam się też władzy nad zamkiem w Jerozolimie . Oddaję go arcykapłanowi , aby umieścił w nim tych ludzi , których sobie wybierze do tego , aby go strzegli . Przywracam za darmo wolność każdemu Żydowi , który został wzięty w niewolę z ziemi judzkiej do jakiejkolwiek części mojego królestwa . Każdy niech ich uwolni od podatków tak osobistych , jak opłat od ich bydła . Wszystkie święta : szabaty , dni nowiu , dni przepisane przez Prawo , a także trzy dni przed świętami i po świętach będą dniami wolnymi od ściągania podatków i dniami , w których się uwalnia [ od przymusowych robót ] wszystkich Żydów mieszkających w moim królestwie . Nikt odtąd nie ma władzy w żadnej sprawie kogokolwiek z nich pozywać albo mu się naprzykrzać . Spomiędzy Żydów około trzydziestu tysięcy ludzi będzie wziętych do królewskiego wojska i będzie im wypłacany żołd tak samo , jak jest wyznaczony dla wszystkich żołnierzy . Spomiędzy nich niektórzy będą umieszczeni w potężnych królewskich twierdzach , niektórzy , godni zaufania , otrzymają urzędnicze stanowiska w królestwie . Niżsi i wyżsi dowódcy spomiędzy nich będą wybrani i będą postępowali zgodnie ze swoimi prawami , jak to już król przepisał dla judzkiego kraju . Trzy okręgi , które z samaryjskiego kraju zostały dołączone do Judei , mają tak być z Judeą złączone , żeby tylko jednemu były podległe i żeby żadnej innej władzy nie były poddane , tylko władzy arcykapłana . Ptolemaidę i podległy jej obszar ofiaruję świątyni jerozolimskiej na pokrycie kosztów świątynnych . Ja zaś osobiście corocznie daję piętnaście tysięcy srebrnych syklów z rachunków królewskich , z odpowiednich miejscowości . To wszystko , co pozostało , czego urzędnicy jeszcze nie wypłacili , od tego czasu mają wypłacać na kult świątynny , jak w poprzednich latach . Ponadto jeszcze pięć tysięcy srebrnych syklów , które po całorocznym obrachunku pobierało się z dochodów świątynnych , i te się darowuje , gdyż one należą do kapłanów , którzy pełnią służbę w świątyni . Każdy , kto by się schronił do świątyni , która jest w Jerozolimie , albo na ziemie jej podległe , dlatego że jest winien coś do królewskiego skarbu albo też jest winien jakiegokolwiek innego przestępstwa , wolny będzie on sam i wszystko , co jest jego własnością , w moim królestwie . Koszty odbudowy i odnowienia świątynnych budowli będą pokryte na rachunek króla . Na rachunek króla będą pokryte również koszty odbudowy murów Jerozolimy i umocnienia wokół niej , a nawet - odbudowy murów w Judei ». Gdy Jonatan i naród dowiedzieli się o tych obietnicach , nie uwierzyli im i nie przyjęli ich . Przypomnieli bowiem sobie wielką krzywdę , jaką wyrządził w Izraelu , i jak ich bardzo udręczył . Przeciwnie , mieli upodobanie w Aleksandrze . On bowiem był pierwszy , który do nich zwrócił się pokojowymi słowami . Po jego też stronie walczyli przez cały czas . Król Aleksander zgromadził wielkie wojsko i rozłożył się obozem naprzeciwko obozu Demetriusza . Rozpoczęła się walka pomiędzy dwoma królami . Wojsko Aleksandra uciekło , a Demetriusz ścigał ich . Tak uzyskał przewagę nad nimi . Prowadził bardzo zaciętą walkę aż do zachodu słońca . Tego dnia poległ także Demetriusz . Małżeństwo Aleksandra i Kleopatry Aleksander wysłał poselstwo do Ptolemeusza , króla egipskiego , zwracając się do niego tymi słowami : « Gdy powróciłem do swego królestwa , zasiadłem na tronie swych ojców i objąłem władzę , wtedy starłem Demetriusza i opanowałem nasze krainy . Wydałem mu bitwę i starliśmy go razem z jego wojskiem , a potem zasiedliśmy na tronie jego królestwa . Teraz więc nawiążmy przyjaźń między sobą . Daj mi swoją córkę za żonę , a zostanę twoim zięciem i złożę tobie i jej dary godne ciebie ». Król Ptolemeusz odpowiedział słowami : « Szczęśliwy dzień , w którym wróciłeś do ziemi swych ojców i zasiadłeś na tronie ich królestwa . Dla ciebie uczynię to teraz , o czym pisałeś . Wyjdź jednak naprzeciw mnie do Ptolemaidy , abyśmy się wzajemnie zobaczyli i żebym został twoim teściem , jak powiedziałeś ». Sam Ptolemeusz i córka jego , Kleopatra , wyruszyli z Egiptu i przybyli do Ptolemaidy . Było to w roku sto sześćdziesiątym drugim . Król Aleksander wyszedł naprzeciwko nich . Ptolemeusz dał mu za żonę córkę swą Kleopatrę , a on w Ptolemaidzie urządził dla niej wesele , jak to czynią królowie - z wielkim przepychem . Król Aleksander napisał także do Jonatana , żeby przybył do niego . On z wielkim przepychem udał się do Ptolemaidy i spotkał się z obydwoma królami . Tam obdarzył ich , a także ich przyjaciół srebrem , złotem i wielu innymi upominkami . Znalazł więc u nich łaskę . Ale najgorsi z Izraela , bezbożnicy , zebrali się razem przeciwko niemu , ażeby go oskarżyć . Król jednak nie zwracał na nich uwagi . Przeciwnie , król rozkazał nawet , aby Jonatan zdjął swoje szaty i żeby go ubrano w purpurę . Tak też uczyniono . Potem zaś król posadził go przy sobie , a do swoich najwyższych urzędników powiedział : « Idźcie z nim przez środek miasta i ogłaszajcie , żeby nikt nie odważył się wnosić jakiejkolwiek skargi przeciwko niemu i żeby nikt mu się nie naprzykrzał w żadnej sprawie ». Gdy zaś jego oskarżyciele usłyszeli , co zostało ogłoszone , i zobaczyli go okrytego purpurą , wszyscy pouciekali . Król zaś uczcił go odznaczeniami , zaliczył go między pierwszych swych przyjaciół i zamianował wodzem i zarządcą [ Judei ]. Wtedy Jonatan w pokoju i z radością powrócił do Jerozolimy . Walka Jonatana z Apoloniuszem W roku sto sześćdziesiątym piątym Demetriusz , syn Demetriusza , przybył z Krety do kraju swych przodków . Gdy się dowiedział o tym król Aleksander , zasmucił się bardzo i powrócił do Antiochii . Demetriusz zaś zarządcą Celesyrii zamianował Apoloniusza . Ten zebrał wiele wojska , rozbił obóz koło Jamnii , a do arcykapłana Jonatana wysłał poselstwo ze słowami : « Ty sam jeden zbuntowałeś się przeciwko nam . Przez ciebie ja zostałem wystawiony na pośmiewisko i pohańbienie . Dlaczego siłę swoją przeciwko nam pokazujesz w górach ? Jeżeli w swoim wojsku pokładasz ufność , zejdź do nas , na równinę , tutaj możemy się z sobą zmierzyć . Ze mną bowiem jest wojsko z miast . Zapytaj się i dowiedz , kim ja jestem i kim są inni , którzy mnie wspomagają . Powiedzą ci : " Przed nami noga wasza ostać się nie może , bo twoi przodkowie dwa razy zostali pobici w swoim własnym kraju ". Tak samo i teraz na równinie , gdzie nie ma kamieni ani skał , ani kryjówek do ucieczki , nie będziesz się mógł oprzeć tak wielkiej konnicy i wojsku ». Gdy Jonatan wysłuchał słów Apoloniusza , oburzył się aż do głębi serca , wybrał dziesięć tysięcy żołnierzy i wyruszył z Jerozolimy . Brat jego , Szymon , połączył się z nim , aby mu udzielić pomocy . Koło Jafy rozłożył swój obóz , mieszkańcy jednak miasta zamknęli przed nim bramy . W Jafie bowiem była załoga Apoloniusza . Gdy jednak uderzył na nich , mieszkańcy miasta ze strachu otwarli bramy , a Jonatan opanował Jafę . Gdy Apoloniusz dowiedział się o tym , zebrał trzy tysiące konnicy i wielką liczbę wojska i wyruszył w stronę Azotu , jak gdyby chciał ich minąć , i pełen ufności w swoją liczną konnicę wszedł na równinę . [ Jonatan ] szedł za nimi w stronę Azotu i tam wojska uderzyły wzajemnie na siebie rozpoczynając bitwę . Apoloniusz pozostawił za nimi ukrytych tysiąc jezdnych . Jonatan spostrzegł , że za nim jest zasadzka . Otoczyli wojsko dokoła i od rana aż do wieczora wypuszczali strzały na jego żołnierzy . Oni stali , jak im Jonatan rozkazał , a tamtych konie się pomęczyły . Wtedy Szymon z pośpiechem przyprowadził swoich żołnierzy i uderzył na falangę [ piechoty ], gdyż konnica już się rozproszyła . [ Wrogowie ] zostali przez nich starci i uciekli . Konnica także rozbiegła się po równinie . Pouciekali do Azotu i weszli do świątyni swego bożka Dagona , aby się tam uratować . Jonatan jednak spalił Azot i wszystkie miejscowości , które leżą koło niego , i zabrał łupy na nich zdobyte . Spalił także świątynię Dagona razem z tymi , którzy do niej uciekli . Tych zaś , którzy zginęli od miecza , razem ze spalonymi , było blisko osiem tysięcy ludzi . Wtedy Jonatan wyruszył stamtąd i rozłożył się obozem koło Askalonu , a mieszkańcy miasta z oznakami wielkiej czci wyszli naprzeciwko niego . Wtedy Jonatan razem ze swoimi żołnierzami obładowany bogatymi łupami powrócił do Jerozolimy . Gdy zaś król Aleksander dowiedział się o tych wypadkach , uczcił Jonatana jeszcze większymi odznaczeniami . Przesłał mu bowiem złotą sprzączkę , którą według zwyczaju ofiarowuje się tylko królewskim krewnym . Oddał mu także w posiadanie Akkaron i całą okolicę .
Rok 152 przed Chr. Aleksander, o którym tutaj mowa, podawał się tylko za syna Antiocha IV Epifanesa, a nadano mu przydomek Balas.
Akra w Jerozolimie.
Zob.
.
Był to październik roku 152 przed Chr. Jonatan sprawował zarówno duchowną, administracyjną, jak i wojskową władzę w Judei. Ta jego działalność wywołała niezadowolenie, którego skutkiem było wycofanie się grupy esseńczyków i zorganizowanie wspólnoty Qumran.
Dosł.: "z wieńców". Pierwotnie składane podarunki w postaci złotych wieńców, palm itp., z czasem przeszły w podatek uiszczany władcom w monecie. Por.
;
Afairema, Lidda, Ramata.
Ptolemaida (Akko) była wtedy w posiadaniu króla Aleksandra Balasa.
Prawo azylu.
Najlepsze rkp są niezgodne co do imion obu królów umieszczonych w tym wierszu.
Ptolemeusz VI Filometor.
Rok 150 przed Chr.
Powrót Demetriusza II Nikatora, syna Demetriusza I Sotera, nastąpił w r. 146 przed Chr.
Celesyria była prowincją, do której należała również Palestyna. Apoloniusz występował przeciwko Jonatanowi jako zwolennikowi króla Aleksandra Balasa.
Wlg: "w obozie".
Por.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga