Koniec panowania Aleksandra I Balasa Król egipski zebrał wojsko tak liczne , jak piasek na morskim brzegu , a także wiele okrętów . Chciał bowiem podstępnie opanować królestwo Aleksandra i dołączyć je do swego królestwa . Zapewniając o pokoju udał się do Syrii . Mieszkańcy miast otwierali mu bramy i wychodzili naprzeciw niego , ponieważ był nakaz króla Aleksandra , aby naprzeciwko niego wychodzić . Był to przecież jego teść . Ptolemeusz zaś , gdy tylko wchodził do miast , pozostawiał swoje wojsko jako załogę w każdym mieście . Gdy przybył do Azotu , pokazano mu spaloną świątynię Dagona oraz ruiny Azotu i okolicznych miejscowości , a tak samo ciała tych , którzy polegli i którzy w czasie bitwy zostali spaleni , a których złożono na stosy obok drogi , jaką miał przechodzić . Opowiadano też królowi o wszystkim , co zrobił Jonatan , a to w tym celu , aby go zganił . Król jednak milczał . Jonatan tymczasem z całym swoim przepychem odwiedził króla w Jafie . Pozdrowili się tam wzajemnie i byli razem przez całą noc . Potem zaś Jonatan odprowadził króla aż do rzeki , która się nazywa Eleuteros , i stamtąd powrócił do Jerozolimy . Król Ptolemeusz zaś był już władcą nad wszystkimi nadbrzeżnymi miastami aż do nadmorskiej Seleucji , a wobec Aleksandra miał niedobre zamiary . Wysłał on bowiem do króla Demetriusza poselstwo z oznajmieniem : « Przybywaj ! Zawiążemy ze sobą przymierze . Dam ci moją córkę , którą ma Aleksander , i będziesz panował nad królestwem swego ojca . Żal mi , że dałem mu swoją córkę , bo nastawał na moje życie ». Taką potwarz rzucił na niego , gdyż pragnął zawładnąć jego królestwem . Zabrał więc swoją córkę i oddał ją Demetriuszowi . W ten sposób zerwał z Aleksandrem , a ich wrogość stała się jawna . Ptolemeusz zaś uroczyście wjechał do Antiochii i włożył sobie na głowę diadem Azji . Tak więc na swojej głowie miał dwa diademy : Egiptu i Azji . Król Aleksander w tym czasie był w Cylicji . Odstąpili bowiem od niego mieszkańcy tamtejszych okolic . Gdy Aleksander dowiedział się [ o tym ], wyruszył na wojnę przeciwko niemu . Ptolemeusz jednak wyruszył z wielką siłą , uderzył na niego i pokonał . Aleksander uciekł do Arabii , aby tam znaleźć schronienie , a król Ptolemeusz był górą . Arab Zabdiel odciął głowę Aleksandrowi i posłał ją Ptolemeuszowi . Król Ptolemeusz jednak trzeciego dnia zmarł , a mieszkańcy miast pozabijali załogi pozostawione w twierdzach . W ten sposób w sto sześćdziesiątym siódmym roku doszedł do władzy Demetriusz . Pojednanie się Jonatana z Demetriuszem II W tym to czasie Jonatan zgromadził mieszkańców Judei po to , aby zdobyć zamek w Jerozolimie . Przygotowano nawet wiele machin oblężniczych . Niektórzy jednak z tych , którzy nienawidzili własny naród , ludzie bezbożni , poszli do króla z wiadomością , że Jonatan oblega zamek . Gdy to usłyszał , rozgniewał się . Zaraz też na wiadomość o tym wyruszył , przybył do Ptolemaidy i napisał do Jonatana , żeby wstrzymał oblężenie i żeby natychmiast przybył do Ptolemaidy z nim się rozmówić . Gdy Jonatan dowiedział się o tym , rozkazał oblężenie prowadzić dalej . Potem wybrał starszych spomiędzy Izraelitów i spomiędzy kapłanów i sam wystawił się na niebezpieczeństwo . Zabrał ze sobą srebro , złoto , szaty i wiele innych podarunków i udał się do króla do Ptolemaidy . Pozyskał względy u niego . Kilku bezbożnych spośród narodu wnosiło skargi przeciwko niemu , ale król tak się z nim obszedł , jak się z nim obeszli poprzednicy : uczcił go wobec wszystkich swoich przyjaciół , a ponadto potwierdził mu arcykapłaństwo oraz wszystkie inne władze , jakie miał poprzednio , i kazał go zaliczyć pomiędzy pierwszych swoich przyjaciół . Wtedy Jonatan prosił króla , aby Judea i trzy okręgi z Samarii były wolne od podatków . Za to obiecał mu trzysta talentów . Spodobało się to królowi i co do wszystkich tych spraw dał Jonatanowi pismo zawierające te słowa : « Król Demetriusz bratu Jonatanowi i narodowi żydowskiemu - pozdrowienie . Do waszej wiadomości przesyłamy odpis listu , który w waszej sprawie pisaliśmy do naszego krewnego Lastenesa : Król Demetriusz ojcu Lastenesowi - pozdrowienie . Za przychylność względem nas postanowiliśmy wynagrodzić naród żydowski , naszych przyjaciół , którzy wobec nas przestrzegają tego , co słuszne . Pozostawiamy więc im zarówno krainę Judei , jak i trzy okręgi : Afairema , Lidda i Ramataim , które razem ze wszystkim , co do nich należy , mają być przydzielone od Samarii do Judei . Wszystkich , którzy w Jerozolimie składają ofiary , [ uwalniamy ] od królewskich podatków , które król dotychczas corocznie pobierał : z tego , co się urodziło na roli i na drzewach . Dalej [ zrzekamy się ] od tej chwili tego , co przypadało nam z dziesięcin i ceł , a także z jezior solnych i z podatku koronnego , który nam przypada . Zrzekamy się tego wszystkiego na ich korzyść . Nic z tego nie może być odwołane od tej chwili na zawsze . Teraz zatem postarajcie się zrobić odpis tych postanowień i wręczyć go Jonatanowi . Powinien on być umieszczony na Świętej Górze , na widocznym miejscu ». Walki Jonatana z Tryfonem Gdy król Demetriusz przekonał się , że w całym jego państwie zapanował pokój i że nikt mu już nie stawia oporu , rozpuścił do domu wszystkich swych żołnierzy , z wyjątkiem żołnierzy cudzoziemskich , których najął z wysp pogańskich . Wszystkie więc oddziały , które służyły jeszcze za jego przodków , źle były do niego usposobione . Tryfon , który poprzednio był zwolennikiem Aleksandra , zauważył , że wszyscy żołnierze narzekają na Demetriusza . Udał się więc do Araba Imalkue , który wychowywał Antiocha , małego syna Aleksandra , i prosił go , żeby mu oddał go w tym celu , aby on po swoim ojcu objął panowanie . Zaznajomił go z rozkazami Demetriusza i opowiedział o nienawiści , z jaką jego wojska odnoszą się do niego . Przez wiele dni tam przebywał . Jonatan tymczasem posłał prośbę do króla Demetriusza , aby zabrał żołnierzy z zamku w Jerozolimie i tych , którzy przebywali w twierdzach . Walczyli oni bowiem przeciwko Izraelowi . Demetriusz zaś odpowiedział Jonatanowi w słowach : « Nie tylko to uczynię dla ciebie i dla twojego narodu , ponadto wysoko odznaczę i ciebie , i twój naród , niech tylko znajdę do tego sposobność . W tej chwili dobrze byś zrobił , gdybyś mi przysłał żołnierzy do pomocy . Wszystkie bowiem moje wojska odstąpiły ode mnie ». Jonatan posłał mu więc do Antiochii trzy tysiące nadzwyczaj dzielnych [ wojowników ]. Gdy przybyli do króla , ten ucieszył się , że już są przy nim . Wtedy mieszkańcy miasta w liczbie około stu dwudziestu tysięcy ludzi zebrali się w środku miasta i chcieli króla zamordować . Król schronił się do pałacu . Mieszkańcy miasta opanowali ulice i rozpoczęli walkę . Wtedy król przywołał na pomoc Żydów . Wszyscy zwartą gromadą przybyli mu z pomocą , a potem rozdzielili się w mieście . Tego dnia w mieście zabili blisko sto tysięcy ludzi , ponadto zaś spalili tego dnia miasto i zabrali wiele łupów . W ten sposób ocalili króla . Gdy mieszkańcy miasta przekonali się , że Żydzi w mieście tak postępują , jak im się podoba , upadli na duchu i zwrócili się do króla z prośbą , mówiąc : « Podaj nam prawicę , a niech Żydzi zaprzestaną walczyć przeciwko nam i przeciwko miastu ». Rzucili więc broń i zawarli pokój . Żydzi zaś chodzili w sławie wobec króla i wobec wszystkich mieszkańców jego królestwa , a potem z wielu łupami powrócili do Jerozolimy . Król Demetriusz zaś zasiadł na tronie swego królestwa i w całym jego państwie zapanował pokój . Wtedy złamał wszystkie przyrzeczenia , stał się wrogiem Jonatana ; nie wynagrodził go za te dobrodziejstwa , których od niego doznał , ale raczej bardzo go trapił . Antioch VI i walki Jonatana w jego sprawie Po tych wypadkach powrócił Tryfon mając ze sobą Antiocha , małego jeszcze chłopczyka . Zaczął on królować i włożył na głowę diadem , a koło niego zebrali się wszyscy żołnierze , których zwolnił Demetriusz . Walczyli przeciwko niemu , a on został pobity i uciekł . Tryfon zaś zawładnął bestiami i zdobył Antiochię . Młody Antioch zaś napisał do Jonatana te słowa : « Potwierdzam twoją godność arcykapłana i ustanawiam cię zarządcą nad czterema okręgami . Będziesz jednym z królewskich przyjaciół ». Przysłał mu też złote naczynia stołowe i dał mu pozwolenie na picie ze złotych kielichów , chodzenie w purpurowej szacie i noszenie złotej sprzączki . Szymona zaś , jego brata , zamianował wodzem na obszarze od Schodów Tyru aż do granic Egiptu . Jonatan wyruszył [ z Jerozolimy ] i przeszedł przez krainę za Rzeką i przez tamtejsze miasta . Całe syryjskie wojsko złączyło się z nim , aby mu pomagać . Gdy przybył do Askalonu , mieszkańcy miasta przywitali go uroczyście . Stamtąd odszedł do Gazy . Mieszkańcy jednak Gazy zamknęli przed nim bramy . Rozłożył się więc obozem wokoło niej , spalił wszystkie podmiejskie miejscowości i zabrał zdobyte w nich łupy . Wtedy mieszkańcy Gazy prosili Jonatana o pokój . Podał więc im prawicę , ale jako zakładników wziął synów ich znakomitych obywateli i posłał ich do Jerozolimy . Potem zaś przeszedł przez cały kraj aż do Damaszku . Tam Jonatan dowiedział się , że w Kedes Galilejskim przebywają wodzowie Demetriusza wraz z licznym wojskiem i zamierzają pozbawić go władzy . Wyruszył więc przeciwko nim , a swemu bratu Szymonowi kazał pozostać w kraju . Szymon obległ Bet-Sur i przez długi czas zdobywał tę twierdzę i osaczył ją . Prosili go więc [ oblężeni ], aby im podał prawicę . Podał im ją , wypędził ich jednak stamtąd , zdobył miasto i umieścił w nim załogę . Jonatan zaś ze swoim wojskiem rozłożył się obozem koło jeziora Genezaret . Wczesnym rankiem wyruszyli na równinę Chasor , a oto równiną szło na niego wojsko cudzoziemskie . W górach przygotowano na niego zasadzkę , ci zaś szli wprost na nich . Ci , którzy byli w zasadzce , wyszli ze swoich kryjówek i rozpoczęła się bitwa . Pouciekali wszyscy , którzy byli koło Jonatana . Nikt z nich nie pozostał z wyjątkiem wojskowych dowódców : Matatiasza , syna Absaloma , i Judy , syna Chalfiego . Jonatan rozdarł szaty , głowę posypał ziemią i modlił się . Potem zaś rozpoczął walkę z nimi i pokonał ich , a oni uciekli . Gdy ci , którzy uciekli od niego , zobaczyli to , wrócili się do niego i razem z nim ścigali ich aż do Kedes , do ich obozu . Tam się rozłożyli obozem . Spomiędzy cudzoziemców padło tego dnia blisko trzy tysiące żołnierzy . Jonatan zaś powrócił do Jerozolimy .
Ptolemeusz VI Filometor.
Dziś: Nahr el-Kebir.
Port Antiochii Syryjskiej.
Kleopatrę.
Tzn. państwa syryjskiego.
Rok 145 przed Chr.
Por. przypis do
.
Śródziemnomorskich.
Właściwe imię: Diodotos.
Antioch VI Dionizos nie miał wtedy jeszcze trzech lat.
Tj. słoniami.
Trzy okręgi wspomniane wyżej oraz prawdopodobnie Akrabatta.
Wodzem nadbrzeżnej prowincji syryjskiej.
Dziś: Tell-el-Kedah, na południowy zachód od jeziora el-Hule.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga