Zajęcie miasta Chorma

21

1 Król Aradu, Kananejczyk, mieszkający w Negebie^s, dowiedział się, że Izraelici nadciągają drogą od Atarim. Napadł na Izraela i wziął jeńców. 2 Wtedy Izraelici złożyli następujący ślub Panu, mówiąc: «Jeśli dasz ten lud w nasze ręce, klątwą^s obłożymy ich miasta». 3 I wysłuchał Pan głosu Izraela, i wydał w ich ręce 21 ,3  Dod. za LXX, Sam., syr. Kananejczyków. [Izraelici] obłożyli klątwą ich oraz ich miasta. Stąd miejscowość ta otrzymała nazwę Chorma.

Jadowite węże – wąż miedziany

4 Od góry Hor szli w kierunku Morza Czerwonego, aby obejść ziemię Edom; podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. 5 I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny». 6 Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. 7 Przybyli więc ludzie do Mojżesza, mówiąc: «Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże». I wstawił się Mojżesz za ludem. 8 Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Sporządź węża 21 ,8  Dosł.: „palącego [jadem]”. i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu». 9 Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogoś wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu 21 ,9 Ocalenie zależało od aktu ufności w Bogu: Mdr 16 ,6 n.10 nn. Wąż miedziany typem Ukrzyżowanego (J 3 ,14 ). O zabobonnym kulcie węża miedzianego zob. 2  Krl 18 ,4 ..

Marsz w kierunku Zajordania

10 Stamtąd ruszyli Izraelici w dalszą drogę i rozbili obóz pod Obot. 11 Od Obot ciągnęli dalej i rozbili obóz pod Ijje-Haabarim, na pustyni położonej na wschód od Moabu. 12 Stamtąd ruszyli dalej i zatrzymali się w dolinie potoku Zared. 13 I znów poszli dalej i rozłożyli się obozem po drugiej stronie rzeki Arnon, która płynie przez pustynię, biorąc początek w kraju Amorytów. Arnon bowiem stanowi granicę między Moabitami i Amorytami. 14 Dlatego powiedziane jest w Księdze wojen Pana 21 ,14  Księga ta, zawierająca opisy epickie, zaginęła.: «[Od strony] Waheb w Sufa i potoków Arnonu, 15 pochyłość potoków ciągnących się aż do Ar, przylegająca do granicy Moabu». 16 Stamtąd [udali się] do Beer. Jest to studnia, o której powiedział Pan do Mojżesza: «Zgromadź lud, a Ja mu dam wodę!» 17 Śpiewali wtedy Izraelici pieśń następującą:

«Tryskaj, źródło! Opiewajcie je!

18 Studnia, którą kopali książęta,

a naczelnicy ludu drążyli berłem i swymi laskami».

Z Beer [ruszyli] do Mattany, 19 z Mattany do Nachaliel, a z Nachaliel do Bamot. 20 Z Bamot do doliny, która leży w ziemi Moabu, obok góry Pisga wznoszącej się nad pustynią 21 ,20  Tekst skażony, różnie popr..

Podbój Zajordania

21 Następnie wysłali Izraelici posłów do Sichona, króla Amorytów, którzy mieli [mu] oznajmić: 22 «Chcemy przejść przez twoją ziemię. Nie wejdziemy na pola ani do winnic i nie będziemy pili wody ze studzien. Chcemy tylko skorzystać z drogi królewskiej, póki nie przekroczymy twych granic». 23 Sichon jednak nie dał Izraelitom przejścia przez swoją ziemię. Sichon zgromadził całe swoje wojsko i skierował się ku pustyni, by zastąpić drogę Izraelitom. Przybył do Jahsa i uderzył na Izraela. 24 Izraelici jednak pobili go ostrzem miecza i zdobyli jego kraj od Arnonu aż po Jabbok, aż do kraju Ammonitów, bo obwarowana była granica Ammonitów. 25 Izraelici wzięli wszystkie te miasta. Następnie osadzili się Izraelici mocno we wszystkich miastach Amorytów, w Cheszbonie i we wszystkich przynależnych doń miejscowościach. 26 Cheszbon był stolicą Sichona, króla Amorytów, który prowadził wojnę z poprzednim królem Moabu i zabrał mu cały kraj aż po Arnon.

27 Dlatego śpiewali pieśniarze:

«Idźcie do Cheszbonu!

Niech będzie odbudowane

i umocnione miasto Sichona.

28 Gdyż z Cheszbonu wyszedł ogień,

płomień z miasta Sichona

pochłonął Ar-Moab,

panujące nad 21 ,28  Popr. wg LXX. wyżynami Arnonu.

29 Biada ci, Moabie!

Zgubiony jesteś, o ludu Kemosza!

Dopuścił on ucieczkę twych synów

i niewolę twych córek

u Sichona, króla Amorytów.

30 Cheszbon wyniszczył

niemowlęta aż do Dibonu,

niewiasty aż do Nofach,

a mężczyzn aż do Medeby 21 ,30 Druga część wiersza skażona. Inne możliwe tłum.: „Rozniećmy ogień aż po Nofach i aż do Medeby”.».

31 Izraelici osiedlili się w kraju Amorytów.

32 Potem Mojżesz wysłał [wywiadowców] celem zbadania Jazer; zajęli je następnie wraz z przynależnymi doń miastami i wypędzili mieszkających tam Amorytów. 33 Następnie zawrócili i poszli w kierunku Baszanu^s. Król Baszanu, Og, wyruszył przeciw nim razem z całym swoim wojskiem, chcąc toczyć z nimi bitwę pod Edrei. 34 Lecz Pan rzekł do Mojżesza: «Nie bój się go! Dam go bowiem w twoje ręce razem z całym wojskiem i krajem. Postąpisz z nim tak, jak postąpiłeś z Sichonem, królem Amorytów, który mieszkał w Cheszbonie». 35 Pobili go oraz jego synów i cały lud, tak że nikt nie ocalał, i wzięli jego ziemię w posiadanie.