W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy [ stworzeń ]. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło , nad którym pracował , odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie , jaki podjął . Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym ; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy , którą wykonał stwarzając . Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi . Drugi opis stworzenia człowieka Gdy Pan Bóg uczynił ziemię i niebo , nie było jeszcze żadnego krzewu polnego na ziemi , ani żadna trawa polna jeszcze nie wzeszła - bo Pan Bóg nie zsyłał deszczu na ziemię i nie było człowieka , który by uprawiał ziemię i rów kopał w ziemi , aby w ten sposób nawadniać całą powierzchnię gleby - wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia , wskutek czego stał się człowiek istotą żywą . Pierwotny stan szczęścia A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie , Pan Bóg umieścił tam człowieka , którego ulepił . Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła . Z Edenu zaś wypływała rzeka , aby nawadniać ów ogród , i stamtąd się rozdzielała , dając początek czterem rzekom . Nazwa pierwszej - Piszon ; jest to ta , która okrąża cały kraj Chawila , gdzie się znajduje złoto . A złoto owej krainy jest znakomite ; tam jest także wonna żywica i kamień czerwony . Nazwa drugiej rzeki - Gichon ; okrąża ona cały kraj - Kusz . Nazwa rzeki trzeciej - Chiddekel ; płynie ona na wschód od Aszszuru . Rzeka czwarta - to Perat . Pan Bóg wziął zatem człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden , aby uprawiał go i doglądał . A przy tym Pan Bóg dał człowiekowi taki rozkaz : « Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania ; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść , bo gdy z niego spożyjesz , niechybnie umrzesz » . Potem Pan Bóg rzekł : « Nie jest dobrze , żeby mężczyzna był sam , uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc ». Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne , Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny , aby przekonać się , jaką on da im nazwę . Każde jednak zwierzę , które określił mężczyzna , otrzymało nazwę " istota żywa " . I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu , ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu , ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny . Wtedy to Pan sprawił , że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie , i gdy spał wyjął jedno z jego żeber , a miejsce to zapełnił ciałem . Po czym Pan Bóg z żebra , które wyjął z mężczyzny , zbudował niewiastę . A gdy ją przyprowadził do mężczyzny , mężczyzna powiedział : « Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała ! Ta będzie się zwała niewiastą , bo ta z mężczyzny została wzięta » . Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle , że stają się jednym ciałem . Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy , nie odczuwali wobec siebie wstydu .
Dosłownie: przestał pracować. W myśl autora Bóg niejako swym przykładem uświęca siódmy dzień tygodnia, zresztą obchodzony jako święty, być może, już w czasach przedizraelskich. Zob. przypis do
oraz
. Oczywiście, o "zmęczeniu się" mowy tu być nie może.
W hebr. występuje tu JAHWE, imię własne Boga Izraela. Zob.
.
Tekst popr., hebr.: "Lecz źródło wytryskało z ziemi (lub: chmura się wznosiła) i zraszało całą powierzchnię gleby".
Wprawdzie zwrot ten jest ścisłym odpowiednikiem "duszy" (por.
;
), w dalszym jednak ciągu opowiadania (
) zostanie wyraźnie zaznaczona różnica pomiędzy człowiekiem a zwierzętami.
Ta geograficzna nazwa raju odpowiada mezopotamskiej nazwie edinu; edin = równina, step.
Dwa drzewa rajskie są symbolami: "drzewo życia" - symbolem pozaprzyrodzonego daru nieśmiertelności, jakim się cieszył człowiek przed upadkiem; "drzewo poznania dobra i zła" - symbolem osądzania tego, co jest moralnie dobre, a co złe - słowem, samowiedzy moralnej i samostanowienia. Niektórzy, podkreślając związek obu drzew z życiem, widzą w drugim możliwość przekazywania życia doczesnego drogą współżycia obu płci.
Z czterech rzek rajskich da się ustalić tożsamość dwóch ostatnich - Tygrysu i Eufratu, co wskazywałoby na to, że raj należy umieścić w Mezopotamii. Być może, rzeki te stanowią tylko symbol niezwykłej urodzajności Edenu.
Z tego nie wynika, jakoby owoce drzewa wiedzy były trujące, lecz że po przekroczeniu zakazu człowiek nie będzie mógł nadal jeść owoców drzewa życia - za niezachowanie tego nakazu utraci dar nieśmiertelności.
Inny możliwy przekład: "każda istota żywa winna nosić imię nadane jej przez Adama".
Autor tu podkreślił, że mężczyzna nie znalazł wśród zwierząt istoty równej sobie.
Niewiasta została wzięta z "żebra" czy "boku" mężczyzny, co znaczy, że dzieli z nim jego naturę, jest jak on powołana do przyjaźni z Bogiem. "Żebro" i "życie" u starożytnych Semitów były pojęciami bliskimi.
Hebr. tekst ma grę słów: isz (= mąż) i iszsza (= niewiasta), nie do oddania w dzisiejszym języku polskim. Por. vir - virago w Wlg, a u Wujka: "mąż" - "mężyna".
Wniosek ten stwierdza, że związek małżeński w myśli Bożej jest monogamiczny, to jest jednego mężczyzny z jedną kobietą.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga