Zwycięstwo nad sąsiednimi narodami 8,1-18 Por. 1 Krn 18,1-17.

8

1 Po tych wydarzeniach Dawid pobił Filistynów i zmusił ich do uległości. Odebrał też z rąk Filistynów Gat^s 8 ,1  Hebr.: „wędzidło łokcia”, co jedni zatrzymują w sensie „przeszkody ruchów”; inni tłum.: „stolica państwa”.. 2 Potem pobił Moabitów i zmierzył ich sznurem, rozkazawszy im położyć się na ziemi. Wymierzył dwa sznury tych, co mieli być zabici, a długość jednego sznura dla tych, którzy mieli pozostać przy życiu 8 ,2  Surowa ta kara zgodna była z ówczesnymi obyczajami wojennymi.. Tak Moabici stali się poddanymi Dawida płacącymi daninę. 3 Dawid pobił też Hadadezera, syna Rechoba, króla Soby, kiedy ten wyprawił się, aby przywrócić swą władzę nad Rzeką^s. 4 Wziął mu też Dawid tysiąc siedemset konnicy i dwadzieścia tysięcy piechoty. Poprzecinał ścięgna skokowe wszystkich koni zaprzęgowych, zostawiając z nich tylko sto zaprzęgów. 5 Kiedy Aramejczycy z Damaszku przybyli na odsiecz królowi Soby, Hadadezerowi, Dawid pobił dwadzieścia dwa tysiące ludzi spośród Aramejczyków. 6 Potem umieścił Dawid załogi w Aramie damasceńskim, Aramejczycy zaś stali się poddanymi Dawida płacącymi daninę. Tak Pan udzielał Dawidowi pomocy we wszystkim, co ten zamierzył.

7 Dawid zabrał też złote zbroje 8 ,7  Wyraz ten inni oddają jako: „kołczany”, „tarcze” lub „pasy”., jakie mieli słudzy Hadadezera, i przeniósł je do Jerozolimy. 8 A z miast Hadadezera, Tebach i Berotaj, zabrał król Dawid również wielką ilość brązu.

9 Gdy usłyszał Tou 8 ,9  „Tou” – popr. wg 1 Krn 18 ,9 i LXX; TM – „Tov”, co inni zatrzymują; „Chamat” – por. Lb 13 ,21 ; Am 6 ,2 z przyp., król Chamat, że Dawid rozbił całe wojsko Hadadezera, 10 posłał syna swego, Hadorama 8 ,10  Popr. wg 1 Krn 18 ,10 ; TM: „Jorama”., do króla Dawida, aby go pozdrowić i powinszować mu, że walcząc z Hadadezerem, pokonał go, bo Hadadezer był w wojnie z Tou. Hadoram przywiózł też przedmioty ze srebra, ze złota i z brązu. 11 Król Dawid poświęcił je również Panu wraz ze srebrem i złotem, które pobrał 8 ,11  Popr. wg 1 Krn 18 ,11 ; hebr.: „poświęcił”. ze wszystkich podbitych narodów: 12 z Edomu^s 8 ,12  Popr. wg 1 Krn 18 ,11 ; hebr.: „Aramu”., Moabu, od Ammonitów, Filistynów, Amalekitów, wraz z łupami pochodzącymi od Hadadezera, syna Rechoba, króla Soby.

13 Imię Dawida stało się sławne. Powracając zaś, pobił osiemnaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli. 14 I w Edomie pozostawił załogi. Wszyscy więc Edomici stali się poddanymi Dawida. Pan udzielał Dawidowi pomocy we wszystkim, co ten zamierzył.

15 Dawid panował nad całym Izraelem, wykonując sąd i sprawiedliwość nad całym swoim ludem.

16 Joab, syn Serui, był dowódcą wojska, Joszafat zaś, syn Achiluda, był pełnomocnikiem 8 ,16  Był to doradca króla, pośrednik między królem a ludem, a także nadworny mistrz ceremonii., 17 Sadok, syn Achituba, i Abiatar, syn Achimeleka, byli kapłanami, Serejasz zaś był pisarzem. 18 Benajasz, syn Jojady, sprawował dowództwo nad Keretytami i Peletytami 8 ,18  „Keretyci i Peletyci” – przyboczna gwardia Dawida złożona z najemników cudzoziemskich, być może z Kreteńczyków i Filistynów; „kapłanami” – zapewne w znaczeniu zastępców w czynnościach liturgicznych, w których brał udział sam król; por. 6 ,13 -20 . Inaczej funkcje synów określa 1 Krn 18 ,17 ., a synowie Dawida byli kapłanami.