ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA CHRYSTUSA

Maria Magdalena, Piotr i Jan przy grobie 20,1-10 Por. Mt 28,1-8; Mk 16,1-8 z przyp.; Łk 24,1-12.

20

1 A pierwszego dnia po szabacie^s, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. 2 Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał 20 ,2  „Ucznia, którego Jezus kochał” – tzn. Jana, autora tej Ewangelii; „nie wiemy” – lm. wskazuje także na inne niewiasty; por. Mt 28 ,1 ; Mk 16 ,1 .5 -10 ; Łk 24 ,1 -11 ., i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». 3 Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. 4 Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. 5 A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. 6 Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna 7 oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu 20 ,7  Inni: „w swoim (własnym) miejscu”.. 8 Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. 9 Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, [które mówi], że On ma powstać z martwych 20 ,9  Ps 16 [15 ],8nn, cyt. Dz 2 ,25 -31 ; Ps 2 ,7 , cyt. Dz 13 ,33 -37 ; por. 19 ,30 ; Łk 24 ,44nn; 1 Kor 15 ,4 .. 10 Uczniowie zatem wrócili znowu do siebie.

Zmartwychwstały ukazuje się Marii Magdalenie 20,11-18 Por. Mt 28,9n; Mk 16,9nn.

11 Maria Magdalena natomiast stała przed grobem, płacząc. A kiedy [tak] płakała, nachyliła się do grobu 12 i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. 13 I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono». 14 Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. 15 Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę». 16 Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni» 20 ,16  Bardziej uroczysta forma aram. Rabbi – nauczyciel; por. Mk 10 ,51 z przyp., to znaczy: [Mój] Nauczycielu! 17 Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci^s i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”» 20 ,17  Wejście Chrystusa w ciele uwielbionym do chwały Ojca (12 ,32 ; 13 ,33 ; 14 ,2n ) zostało zrealizowane w zmartwychwstaniu. Wniebowstąpienie (Łk 24 ,50n ; Dz 1 ,9nn) kończy szereg ukazywań się następujących po zmartwychwstaniu. Mimo zestawienia „mój” i „wasz”, nie w ten sam sposób jest On Bogiem i Ojcem dla Chrystusa i dla nas.. 18 Poszła Maria Magdalena [i] oznajmiła uczniom: «Widziałam Pana», i co jej powiedział.

Zmartwychwstały ukazuje się Apostołom 20,19-23 Por. Mk 16,14-18; Łk 24,36-49 z przyp.

19 Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» 20 A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. 21 A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». 22 Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! 20 ,22  Apostolskiej pracy uczniów (4 ,38 ) będzie towarzyszył Duch Jezusa (1 ,33 ; 14 ,26 ; 15 ,26n ; 16 ,3 ). Uroczyste Jego zesłanie nastąpi po wniebowstąpieniu: Dz 2 ,1 -4 . 23 Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» 20 ,23  Tekst klasyczny dla sakramentu pokuty: mówi on o przekazaniu Apostołom i ich następcom władzy odpuszczania grzechów mocą Ducha Świętego..

Niewierny Tomasz

24 Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. 25 Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». 26 A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz [domu] i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» 27 Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». 28 Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» 29 Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli» 20 ,29  Świadectwu Apostołów (17 ,20 ; Dz 1 ,8 ). Zdanie to ma sens zawsze aktualny..

Pierwszy epilog – Ewangelisty

30 I wiele innych znaków^s, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. 31 Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię^s Jego.