Los Sedecjasza Słowo , jakie skierował Pan do Jeremiasza , gdy Nabuchodonozor , król babiloński , z całym swym wojskiem , wszystkie królestwa ziemi mu poddane oraz wszystkie narody toczyli walkę o Jerozolimę i wszystkie jej miasta . To mówi Pan , Bóg Izraela : « Idź i mów do króla judzkiego , Sedecjasza . Powiedz mu : To mówi Pan : Oto oddam to miasto w ręce króla babilońskiego , który wyda je na pastwę ognia . Ty zaś nie ujdziesz jego ręki , lecz zostaniesz niezawodnie pojmany i wydany w jego ręce . Zobaczysz wtedy króla babilońskiego oko w oko , będzie on z tobą mówił twarzą w twarz , i pójdziesz do Babilonu . Posłuchaj jednakże słowa Pańskiego , Sedecjaszu , królu judzki . To mówi Pan o tobie : Nie umrzesz od miecza . Umrzesz spokojnie , i podobnie jak palono wonności dla twoich przodków , dawniejszych królów , którzy byli przed tobą , tak będą palić i dla ciebie . Będą śpiewać także dla ciebie pieśń żałobną : " Biada , panie !" Albowiem Ja wyrzekłem to słowo » - wyrocznia Pana . Prorok Jeremiasz powiedział wszystkie te słowa do Sedecjasza , króla judzkiego w Jerozolimie . Wojsko zaś króla babilońskiego prowadziło walkę przeciw Jerozolimie i wszystkim miastom judzkim , które broniły się jeszcze : przeciw Lakisz i Azeka . Tylko bowiem te miasta obronne utrzymywały się spośród miast judzkich . Pozorne uwolnienie niewolników Słowo , które Pan skierował do Jeremiasza po zawarciu przez króla Sedecjasza z całym ludem jerozolimskim umowy głoszącej powszechną wolność . Każdy miał obdarzyć wolnością swego niewolnika Hebrajczyka i niewolnicę Hebrajkę . Nikomu nie wolno było trzymać u siebie brata swego Judejczyka jako niewolnika . Wszyscy dostojnicy i ludzie , którzy zawarli umowę , zgodzili się wypuścić na wolność każdy swego niewolnika lub niewolnicę i nie zmuszać ich więcej do służby u siebie . Wyraziwszy zgodę , wypuścili ich na wolność . Potem jednak zmienili zdanie i sprowadzili niewolników i niewolnice , których obdarzyli wolnością , zmuszając , by się stali znów niewolnikami i niewolnicami . Wtedy skierował Pan do Jeremiasza następujące słowo : « To mówi Pan , Bóg Izraela : Z waszymi przodkami , gdy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej , z domu niewoli , zawarłem przymierze , które mówiło : " Po upływie siedmiu lat wypuścicie na wolność każdy brata swego , Hebrajczyka , który zaprzedał się tobie w niewolę i służył przez sześć lat ; wypuścisz go od siebie jako człowieka wolnego !" Przodkowie wasi jednak nie usłuchali Mnie ani nie nakłonili swego ucha . Wy zaś nawróciliście się dzisiaj i uczyniliście to , co jest słuszne wobec Mnie , ogłaszając powszechne uwolnienie . Zawarliście umowę wobec Mnie w domu , nad którym wzywano mojego Imienia . Zmieniliście jednak zdanie i znieważyliście moje Imię . Sprowadziliście każdy swego niewolnika i swoją niewolnicę , których obdarzyliście wolnością według ich uznania , następnie zaś zmusiliście ich , by byli u was niewolnikami i niewolnicami . Dlatego to mówi Pan : Nie usłuchaliście Mnie , by ogłosić wolność każdy bratu i współziomkowi swemu ; oto puszczam was wolno - na miecz , zarazę i głód . Uczynię z was nadto przedmiot budzący przerażenie u wszystkich królestw ziemi . A z ludźmi , którzy przekroczyli umowę ze Mną , którzy nie wypełnili warunków umowy zawartej wobec Mnie , postąpię jak z cielcem , którego oni przecięli na dwie części , by przejść między nimi . Przywódców judzkich , dostojników jerozolimskich , dworzan , kapłanów i cały lud kraju , co przechodził między częściami cielęcia [ ofiarnego ], wydam w ręce ich nieprzyjaciół i w ręce tych , co nastają na ich życie . Zwłoki ich staną się żerem dla ptaków powietrznych i zwierząt lądowych . Sedecjasza zaś , króla judzkiego , i jego przywódców wydam w ręce ich nieprzyjaciół , w ręce tych , co nastają na ich życie , w ręce wojska króla babilońskiego , które teraz odeszło od was . Oto wydam rozkaz - wyrocznia Pana - i sprowadzę ich znów przeciw temu miastu . Będą walczyć przeciw niemu , zdobędą je i spalą ogniem ; miasta zaś judzkie uczynię bezludnym pustkowiem ».
Żałobny ceremoniał królewski - por.
;
.
Dwa miasta położone na płd.-zach. od Jerozolimy. Z okresu poprzedzającego to oblężenie zachowały się gliniane tabliczki z korespondencją wojskową garnizonu w Lakisz. Jedna z nich wspomina o proroku siejącym defetyzm wśród walczących. Oba miasta padły przed zdobyciem Jerozolimy.
W Izraelu zaprzedawanie się w niewolę współziomków było tolerowane przez Prawo, choć nie brak i głosów sprzeciwu (
). W każdym razie należało im zwrócić wolność bez wykupu po sześciu latach służby (por. w. 14 oraz
) albo w roku jubileuszowym (
). Zaniedbanie tego przepisu postanowili mieszkańcy Jerozolimy naprawić w obliczu niebezpieczeństwa; chodziło także o wzmocnienie potencjału obronnego miasta.
Po chwilowym odstąpieniu Babilończyków od oblężenia posiadacze niewolników złamali przyrzeczenie dane Bogu (por. w. 16).
Przyrzeczenie miało charakter uroczystego przymierza, zawartego wobec Boga i potwierdzonego ofiarą. Kontrahenci, na znak zobowiązania i zgody na karę (w wypadku przekroczenia), przechodzą między dwoma połowami zabitego zwierzęcia ofiarnego (por.
). Postępek mieszkańców Jerozolimy był wiarołomstwem wobec Boga, który spełni groźbę tego przymierza i postąpi z nimi tak, jak ze zwierzęciem ofiarnym.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga