Pan posłał do Dawida [ proroka ] Natana . Ten przybył do niego i powiedział : « W pewnym mieście było dwóch ludzi , jeden był bogaczem , a drugi biedakiem . Bogacz miał owce i wielką liczbę bydła , biedak nie miał nic , prócz jednej małej owieczki , którą nabył . On ją karmił i wyrosła przy nim wraz z jego dziećmi , jadła jego chleb i piła z jego kubka , spała u jego boku i była dla niego jak córka . Raz przyszedł gość do bogacza , lecz jemu żal było brać coś z owiec i własnego bydła , czym mógłby posłużyć podróżnemu , który do niego zawitał . Więc zabrał owieczkę owemu biednemu mężowi i tę przygotował człowiekowi , co przybył do niego ». Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana : « Na życie Pana , człowiek , który tego dokonał , jest winien śmierci . Nagrodzi on za owieczkę w czwórnasób , gdyż dopuścił się czynu bez miłosierdzia ». Natan oświadczył Dawidowi : « Ty jesteś tym człowiekiem . To mówi Pan , Bóg Izraela : Ja namaściłem cię na króla nad Izraelem . Ja uwolniłem cię z rąk Saula . Dałem ci dom twojego pana , a żony twego pana na twoje łono , oddałem ci dom Izraela i Judy , a gdyby i tego było za mało , dodałbym ci jeszcze więcej . Czemu zlekceważyłeś [ słowo ] Pana , popełniając to , co złe w Jego oczach ? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza , a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę . Zamordowałeś go mieczem Ammonitów . Dlatego właśnie miecz nie oddali się od domu twojego na wieki , albowiem Mnie zlekceważyłeś , a żonę Uriasza Chetyty wziąłeś sobie za małżonkę . To mówi Pan : Oto Ja wywiodę przeciwko tobie nieszczęście z własnego twego domu , żony zaś twoje zabiorę sprzed oczu twoich , a oddam je twojemu współzawodnikowi , który będzie obcował z twoimi żonami - wobec tego słońca . Uczyniłeś to wprawdzie w ukryciu , jednak Ja obwieszczę tę rzecz wobec całego Izraela i wobec słońca ». Dawid rzekł do Natana : « Zgrzeszyłem wobec Pana ». Natan odrzekł Dawidowi : « Pan odpuszcza ci też twój grzech - nie umrzesz , lecz dlatego , że przez ten czyn odważyłeś się wzgardzić Panem , syn , który ci się urodzi , na pewno umrze ». Natan udał się potem do swego domu . Pan dotknął dziecko , które urodziła Dawidowi żona Uriasza , tak iż ciężko zachorowało . Dawid błagał Boga za chłopcem i zachowywał surowy post , a wróciwszy do siebie , całą noc leżał na ziemi . Dostojnicy jego domu , podszedłszy do niego , chcieli podźwignąć go z ziemi : bronił się jednak ; w ogóle z nimi nie jadał . W siódmym dniu dziecko zmarło . Słudzy Dawida obawiali się powiadomić go , że dziecko umarło . Twierdzili : « Jeżeli , gdy dziecko jeszcze żyło , przemawialiśmy do niego , a głosu naszego nie usłuchał , to jak możemy mu powiedzieć , że chłopiec umarł ? Może uczynić [ sobie ] coś złego ». Gdy jednak Dawid zauważył , że słudzy jego rozmawiają szeptem , zrozumiał , że dziecko zmarło . Pytał więc sługi swoje : « Czy dziecko umarło ?» Odpowiedzieli : « Umarło ». Dawid podniósł się z ziemi , umył się i namaścił , zmienił swe ubranie i wszedłszy do domu Pańskiego oddał pokłon . Powróciwszy do domu zażądał , by mu podano posiłek , którym się pożywił . Słudzy na to mu powiedzieli : « Co ma znaczyć twój sposób postępowania ? Gdy dziecko żyło - płakałeś , lecz gdy zmarło - powstałeś i posiliłeś się ». Odrzekł : « Dopóki dziecko żyło , pościłem i płakałem , gdyż mówiłem sobie : " Kto wie , może Pan nade mną się ulituje i dziecko będzie żyło ?" Tymczasem umarło . Po cóż mam pościć ? Czyż zdołam je wskrzesić ? Ja pójdę do niego , ale ono do mnie nie wróci ». Dawid okazywał współczucie dla swej żony Batszeby . Poszedł do niej i spał z nią . Urodził się jej syn , któremu dała imię Salomon . A Pan umiłował go i posłał [ o tym wiadomość ], i za pośrednictwem Natana nazwał go Jedidiasz - ze względu na Pana . Dalsza walka z Ammonitami A Joab staczał walki w ammonickim Rabba i zdobył stolicę królestwa . Wysyłając posłów do Dawida donosił : « Natarłem na Rabba i zdobyłem już Miasto Wód . A teraz zbierz pozostałe wojsko i prowadź dalej walkę przeciw miastu . Podbij je , ażebym nie ja był jego zdobywcą i nie nadano mu mego imienia » . Dawid zebrał więc całe wojsko i udał się do Rabba , natarł na miasto i zdobył je . Z głowy Milkoma zdjął koronę , która ważyła talent złota . Miała ona drogocenny kamień , który posłużył za ozdobę głowy Dawida . Zabrał też z miasta niezliczoną ilość łupów . Ludność zaś , która w nim była , uprowadził i przeznaczył do obsługi pił , kilofów i żelaznych siekier oraz kazał jej przejść do wyrobu cegły . W ten sposób postąpił z wszystkimi miastami ammonickimi . Potem wrócił Dawid z całym wojskiem do Jerozolimy .
Prorok czyni tu aluzję do nieszczęść, jakie spotkają synów Dawida: Amnona, Absaloma i Adoniasza.
"Wzgardzić" - hebr. dod. zbędne: "wrogami"; "umrze" - Dawid wydał na siebie wyrok (
). umrze syn zrodzony przez Batszebę.
"Posłał" - tekst skażony, tłum. przypuszczalne; "Jedidiasz" = "Umiłowany przez Pana".
Mowa o zachodniej części miasta.
Por.
. Inni: "nie głoszono tego pod moim imieniem".
Tekst hebr. w tym miejscu jest bardzo niejasny. Wlg odczytała go jako akt niesłychanego okrucieństwa, większego niż w
.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga