Walka Dawida z Goliatem Filistyni zgromadzili swe wojska na wojnę : zebrali się w Soko , leżącym w ziemi Judy , a obóz rozbili między Soko i Azeka niedaleko od Efes-Dammim . Natomiast Saul i Izraelici zgromadzili się i rozłożyli obozem w Dolinie Terebintu , przygotowując się do walki z Filistynami . Filistyni stali u zbocza jednej góry , po jednej stronie , Izraelici zaś na zboczu innej góry , po drugiej stronie , a oddzielała ich dolina . Wtedy wystąpił z obozu filistyńskiego pewien harcownik imieniem Goliat , pochodzący z Gat . Był wysoki na sześć łokci i jedną piędź . Na głowie miał hełm z brązu , ubrany zaś był w łuskowy pancerz z brązu o wadze pięciu tysięcy syklów . Miał również na nogach nagolenice z brązu oraz brązowy , zakrzywiony nóż w ręku . Drzewce włóczni jego było jak wał tkacki , a jej grot ważył sześćset syklów żelaza . Poprzedzał go też [ giermek ] niosący tarczę . Stanąwszy naprzeciw , krzyknął w kierunku wojsk izraelskich te słowa : « Po co się ustawiacie w szyku bojowym ? Czyż ja nie jestem Filistynem , a wy sługami Saula ? Wybierzcie spośród siebie człowieka , który by przeciwko mnie wystąpił . Jeżeli zdoła ze mną walczyć i pokona mnie , staniemy się waszymi niewolnikami , jeżeli zaś ja zdołam go zwyciężyć , wy będziecie naszymi niewolnikami i służyć nam będziecie ». Potem dodał Filistyn : « Oto urągałem dzisiaj wojsku izraelskiemu . Dajcie mi człowieka , będziemy z sobą walczyć ». Gdy Saul i wszyscy Izraelici usłyszeli słowa Filistyna , przelękli się i przestraszyli bardzo . Dawid był synem Efratejczyka , tego , który pochodził z Betlejem judzkiego , a nazywał się Jesse i miał ośmiu synów . W czasach Saula był on stary i podeszły [ w latach ] [ pośród mężów ]. Trzej starsi synowie Jessego wyruszyli , udając się za Saulem na wojnę . Ci trzej synowie , którzy wyruszyli na wojnę , nosili imiona : najstarszy Eliab , drugi Abinadab , a trzeci Szamma . Dawid był najmłodszy , trzej starsi wyruszyli za Saulem . [ Dawid ] często odchodził od Saula , aby pasać owce swojego ojca w Betlejem . Tymczasem Filistyn ciągle wychodził z rana i wieczorem i stawał tak przez czterdzieści dni . Raz rzekł Jesse do swego syna Dawida : « Weź dla swych braci efę prażonych ziaren , dziesięć chlebów i zanieś prędko braciom do obozu ! Zaniesiesz też dziesięć krążków sera dowódcy oddziału , zapytasz się swych braci o powodzenie i odbierzesz ich żołd . Saul jest z nimi i wszyscy Izraelici w Dolinie Terebintu i walczą z Filistynami ». Wstał więc Dawid wcześnie rano , powierzając owce stróżowi , i zabrawszy [ zapasy ], poszedł według polecenia Jessego . Kiedy zbliżył się do obozowiska , wojsko wyruszyło na pole walki i wznosiło wojenny okrzyk . Izraelici ustawili swe szyki bojowe , tak samo i Filistyni : szyk naprzeciw szyku . Dawid zrzuciwszy z siebie niesiony ciężar i oddawszy go w opiekę strażnikowi taboru , pobiegł na pole walki . Gdy przybył , pozdrowił swoich braci . Podczas tej rozmowy z nimi wystąpił z szyków filistyńskich właśnie ów harcownik imieniem Goliat , Filistyn z Gat , i wygłaszał owe słowa . Usłyszał je Dawid . Wszyscy natomiast ludzie Izraela , zobaczywszy tego człowieka , uciekali przed nim i bali się go bardzo . Zawołał jeden z Izraelitów : « Czy widzieliście tego człowieka , który występuje ? Występuje on po to , by urągać Izraelowi . Tego jednak , kto go pokona , król obsypie bogactwem , a córkę swą odda mu za żonę , rodzinę zaś jego uczyni wolną od danin w Izraelu ». Odezwał się Dawid do stojących obok niego ludzi : « Co uczynią takiemu , który pokona tego Filistyna i odejmie hańbę od Izraela ? Kto to jest ten nieobrzezany Filistyn , który urąga wojsku Boga żywego ?» Lud powtórzył mu te słowa na potwierdzenie , co uczynią człowiekowi , który go pokona . Gdy starszy jego brat , Eliab , usłyszał , że Dawid rozmawiał z ludźmi , uniósł się gniewem na Dawida i zawołał : « Po co tu przyszedłeś ? Komu zostawiłeś ową małą trzodę na pustyni ? Znam ja pychę i złość twojego serca : przybyłeś tu , aby tylko przypatrzyć się walce ». Dawid odrzekł : « Cóż teraz uczyniłem ? Wszak to było tylko słowo ». Oddaliwszy się od niego , skierował się gdzie indziej i wypytywał się podobnymi słowami . Odpowiedzieli mu ludzie jak poprzednio . Słyszano te słowa , które wypowiedział Dawid ; doniesiono Saulowi , kazał go więc przyprowadzić . Rzekł Dawid do Saula : « Niech pan mój się nie trapi ! Twój sługa pójdzie stoczyć walkę z tym Filistynem ». Saul odpowiedział Dawidowi : « To niemożliwe , byś stawił czoło temu Filistynowi i walczył z nim . Ty jesteś jeszcze chłopcem , a on wojownikiem od młodości ». Odrzekł Dawid Saulowi : « Kiedy sługa twój pasał owce u swojego ojca , a przyszedł lew lub niedźwiedź i porwał owcę ze stada , wtedy biegłem za nim , uderzałem na niego i wyrywałem mu ją z paszczęki , a kiedy on na mnie napadał , chwytałem go za szczękę , biłem i uśmiercałem . Sługa twój kładł trupem lwy i niedźwiedzie , nieobrzezany Filistyn będzie jak jeden z nich , gdyż urągał wojskom Boga żywego ». Powiedział jeszcze Dawid : « Pan , który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi , wybawi mnie również z ręki tego Filistyna ». Rzekł więc Saul do Dawida : « Idź , niech Pan będzie z tobą !» Saul ubrał Dawida w swoją zbroję : włożył na jego głowę hełm z brązu i opiął go pancerzem . Przypiął też Dawid miecz na swą szatę i próbował chodzić , gdyż jeszcze nie nabrał wprawy . Po czym oświadczył Dawid Saulowi : « Nie potrafię się w tym poruszać , gdyż nie nabrałem wprawy ». I zdjął to Dawid z siebie . Wziął w ręce swój kij , wybrał sobie pięć gładkich kamieni ze strumienia , włożył je do torby pasterskiej , którą miał zamiast kieszeni , i z procą w ręce skierował się ku Filistynowi . Filistyn przybliżał się coraz bardziej do Dawida , a giermek jego szedł przed nim . Gdy Filistyn popatrzył i przyjrzał się Dawidowi , wzgardził nim dlatego , że był młodzieńcem , i to rudym , o pięknym wyglądzie . I rzekł Filistyn do Dawida : « Czyż jestem psem , że przychodzisz do mnie z kijem ?» Złorzeczył Filistyn Dawidowi [ przyzywając na pomoc ] swoich bogów . Filistyn zawołał do Dawida : « Zbliż się tylko do mnie , a ciało twoje oddam ptakom powietrznym i dzikim zwierzętom ». Dawid odrzekł Filistynowi : « Ty idziesz na mnie z mieczem , dzidą i zakrzywionym nożem , ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów , Boga wojsk izraelskich , którym urągałeś . Dziś właśnie odda cię Pan w moją rękę , pokonam cię i utnę ci głowę . Dziś oddam trupy wojsk filistyńskich na żer ptactwu powietrznemu i dzikim zwierzętom : niech się przekona cały świat , że Bóg jest w Izraelu . Niech wiedzą wszyscy zebrani , że nie mieczem ani dzidą Pan ocala . Ponieważ jest to wojna Pana , On więc odda was w nasze ręce ». I oto , gdy wstał Filistyn , szedł i zbliżał się coraz bardziej ku Dawidowi , Dawid również pobiegł szybko na pole walki naprzeciw Filistyna . Potem sięgnął Dawid do torby pasterskiej i wyjąwszy z niej kamień , wypuścił go z procy , trafiając Filistyna w czoło , tak że kamień utkwił w czole i Filistyn upadł twarzą na ziemię . Tak to Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynem procą i kamieniem ; trafił Filistyna i zabił go , nie mając w ręku miecza . Dawid podbiegł i stanął nad Filistynem , chwycił jego miecz , i dobywszy z pochwy , dobił go ; odrąbał mu głowę . Gdy spostrzegli Filistyni , że ich wojownik zginął , rzucili się do ucieczki . Powstali mężowie Izraela i Judy , wydali okrzyk wojenny i ścigali Filistynów aż do Gat i bram Ekronu ; a trupy filistyńskie leżały na drodze z Szaaraim aż do Gat i Ekronu . Izraelici wracając potem z pościgu za Filistynami , złupili ich obóz . Dawid zaś zabrał głowę Filistyna i przeniósł ją do Jerozolimy , a zbroję umieścił w przybytku . Gdy Saul zauważył Dawida wychodzącego do walki z Filistynem , zapytał Abnera , dowódcy wojska : « Czyim synem jest ten chłopiec , Abnerze ?» Abner odrzekł : « Na życie twej duszy , królu , nie wiem ». Król dał rozkaz : « Masz się dowiedzieć , czyim synem jest ten młodzieniec ». Kiedy Dawid wrócił po zabiciu Filistyna , wziął go Abner i przedstawił Saulowi . W ręce niósł on głowę Filistyna . I zapytał go Saul : « Czyim jesteś synem , młodzieńcze ?» Dawid odrzekł : « Jestem synem sługi twego , Jessego z Betlejem ».
Por.
;
.
Popr. wg LXX; hebr.: "serce człowieka".
Popr. wg LXX; hebr.: "i do kieszeni", co inni zatrzymują.
Zob. przypis do
Dodatek późniejszy redaktora (por.
).
Pytanie dziwne wobec
. Prawdopodobnie opowiadanie zawarte w 16 [-]
] jest uprzedzeniem faktu zaliczenia Dawida do dworu króla. LXX (kodeks B) opuszcza
. Brak dotąd zadowalającego rozwiązania tej trudności.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga