Paweł zaś , spojrzawszy śmiało na Sanhedryn , przemówił : « Bracia , aż do dnia dzisiejszego służyłem Bogu z zupełnie spokojnym sumieniem ». Arcykapłan Ananiasz kazał tym , co przy nim stali , uderzyć go w twarz . Wtedy Paweł powiedział do niego : « Uderzy cię Bóg , ściano pobielana ! Zasiadłeś , aby mnie sądzić według Prawa , a każesz mnie bić wbrew Prawu ?» « Arcykapłanowi złorzeczysz ?» - powiedzieli stojący przy nim . « Nie wiedziałem , bracia - rzekł Paweł - że to arcykapłan . Napisane jest bowiem : Przełożonemu ludu Twego nie będziesz złorzeczył » . Wiedząc zaś , że jedna część składa się z saduceuszów , a druga z faryzeuszów , wołał Paweł przed Sanhedrynem : « Jestem faryzeuszem , bracia , i synem faryzeuszów , a stoję przed sądem za to , że spodziewam się zmartwychwstania umarłych » . Gdy to powiedział , powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i doszło do rozdwojenia wśród zebranych . Saduceusze bowiem mówią , że nie ma zmartwychwstania , ani anioła , ani ducha , a faryzeusze uznają jedno i drugie . Zrobiła się wielka wrzawa , zerwali się niektórzy z uczonych w Piśmie spośród faryzeuszów , wykrzykiwali wojowniczo : « Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku . A jeśli naprawdę mówił do niego duch albo anioł ?» Kiedy doszło do wielkiego wzburzenia , trybun obawiając się , żeby nie rozszarpali Pawła , rozkazał żołnierzom zejść , zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy . Następnej nocy ukazał mu się Pan . « Odwagi ! - powiedział - trzeba bowiem , żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie tak , jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie ». Sprzysiężenie Żydów powodem odesłania do Cezarei Kiedy nastał dzień , Żydzi zebrali się i zobowiązali się pod klątwą , że nie będą ani jeść , ani pić , dopóki nie zabiją Pawła . Ponad czterdziestu mężów złożyło tę przysięgę . Udali się oni do arcykapłanów i starszych i powiedzieli : « Zobowiązaliśmy się pod klątwą , że nic nie weźmiemy do ust , dopóki nie zabijemy Pawła . Teraz wy , razem z Sanhedrynem , przekonajcie trybuna , aby go do was sprowadził pod pozorem dokładniejszego zbadania jego sprawy , a my jesteśmy gotowi go zabić , zanim dojdzie ». Gdy o tej zasadzce dowiedział się siostrzeniec Pawła , przyszedł , wszedł do twierdzy i opowiedział o tym Pawłowi . Paweł przywołał jednego z setników i rzekł : « Zaprowadź tego młodzieńca do trybuna , ma bowiem mu coś oznajmić ». Ten więc zabrał go z sobą , zaprowadził do trybuna i rzekł : « Więzień Paweł przywołał mnie i poprosił , abym przyprowadził do ciebie tego młodzieńca , który ma tobie coś do powiedzenia ». Trybun wziął go za rękę i odprowadziwszy na bok , dopytywał się : « Cóż to masz mi oznajmić ?» Odpowiedział : « Żydzi postanowili prosić cię , abyś jutro sprowadził Pawła do Sanhedrynu pod pozorem dokładniejszego zbadania jego sprawy . Lecz ty ich nie słuchaj , bo przeszło czterdziestu spośród nich czyha na niego . Oni zobowiązali się pod klątwą nie jeść i nie pić , dopóki go nie zabiją , i już teraz są w pogotowiu , czekając na twoje przyzwolenie ». Wtedy trybun odprawił młodzieńca : « Nie mów nikomu - nakazał mu - żeś mi o tym doniósł ». Przywoławszy dwóch setników , rozkazał : « Przygotujcie do wymarszu do Cezarei dwustu żołnierzy i siedemdziesięciu jezdnych , i dwustu oszczepników na trzecią godzinę w nocy ». Kazał też przygotować zwierzęta juczne , aby wsadzili na nie Pawła i bezpiecznie doprowadzili do namiestnika Feliksa . Napisał też list tej treści : « Klaudiusz Lizjasz dostojnemu namiestnikowi Feliksowi - pozdrowienie . Żydzi pochwycili tego człowieka i mieli go już zabić . Wtedy nadbiegłem z wojskiem i uratowałem go , dowiedziawszy się , że jest Rzymianinem . Aby się dowiedzieć , co mu zarzucają , sprowadziłem go przed ich Sanhedryn . Stwierdziłem , że oskarżają go o sporne kwestie z ich Prawa , a nie o przestępstwo podlegające karze śmierci lub więzienia . Kiedy mi doniesiono o zasadzce na tego człowieka , wysłałem go natychmiast do ciebie , zawiadamiając oskarżycieli , aby przed tobą wytoczyli sprawę przeciwko niemu . Bądź zdrów !» Żołnierze więc stosownie do rozkazu zabrali Pawła i poprowadzili nocą do Antipatris . A nazajutrz zostawiwszy jeźdźców , aby z nim odjechali , wrócili do twierdzy . Tamci przybyli do Cezarei , oddali list namiestnikowi i stawili przed nim Pawła . A on przeczytawszy list , zapytał , z jakiej prowincji pochodzi . Gdy się dowiedział , że z Cylicji , rzekł : « Przesłucham cię , gdy przybędą też twoi oskarżyciele ». I rozkazał strzec go w pretorium Heroda .
Piastował on urząd najwyższego kapłana w latach 47-59. Po wybuchu wojny żydowskiej w roku 66 zginął jako jeden z pierwszych, zamordowany przez powstańców.
.
Dosł.: "W sprawie nadziei i zmartwychwstania umarłych", co podsuwa myśl, że chodzi o nadzieję mesjańską i zmartwychwstanie umarłych. Same jednak nadzieje mesjańskie nie były przedmiotem sporu między faryzeuszami i saduceuszami.
Oczywiście, Pawłowi.
Tzn. nałożyli na siebie przekleństwo, gdyby nie dokonali postanowienia. Por. klątwa.
Dziewiąta wieczorem.
Antoniusz Feliks był prokuratorem Judei w latach 52-60.
Miasto w Judei, przy drodze z Jerozolimy do Cezarei.
Pałac Heroda Wielkiego w północnej części miasta.
biblia, biblia online, pismo święte, pismo święte online, twoja biblia, ewangelia, stary testament, nowy testament, księga, księgi, prorocy, słowo boga