1 2 ,1 -10  Pieśń Anny jest kantykiem mesjańskim. Mówi o nadziei ludzi biednych; stąd wyraźne jego podobieństwo do Magnificat (Łk 1 ,46 -55 ). Anna modliła się, mówiąc:

«Raduje się me serce w Panu,

podnoszę czoło 2 ,1  Dosł.: „róg”. dzięki Panu,

rozwarły się me usta na wrogów moich,

gdyż cieszyć się mogę Twoją pomocą.

2 Nikt tak święty jak Pan,

prócz Ciebie nie ma nikogo,

nikt poza Tobą, nikt taką Opoką 2 ,2  Por. Pwt 32 ,4 . jak Bóg nasz.

3 Nie mówcie więcej słów pełnych pychy,

z ust waszych niech nie wychodzą słowa wyniosłe,

bo Pan jest Bogiem wszechwiedzącym:

On waży uczynki.

4 Łuk mocarzy się łamie,

a słabi przepasują się mocą,

5 za chleb najmują się syci,

a głodni [już] odpoczywają,

niepłodna rodzi siedmioro,

a wielodzietna więdnie.

6 To Pan daje śmierć i życie,

wtrąca do Szeolu^s i zeń wyprowadza.

7 Pan uboży i wzbogaca,

poniża i wywyższa.

8 Z pyłu podnosi biedaka,

z barłogu dźwiga nędzarza,

by ich posadzić wśród możnych,

by dać im tron zaszczytny.

Do Pana należą filary ziemi:

na nich świat położył.

9 On ochrania stopy pobożnych.

Występni zginą w ciemnościach,

bo nie [swoją] siłą człowiek zwycięża.

10 Pan wniwecz obraca opornych:

przeciw nim grzmi na niebiosach.

Pan osądza krańce ziemi,

On daje potęgę królowi,

wywyższa moc swego pomazańca».

11 Elkana udał się do Rama – do swego domu. Chłopiec pozostał, by służyć Panu przy kapłanie Helim.

Karygodne czyny synów Helego

12 Synowie Helego, istni synowie Beliala^s, nie zważali na Pana 13 ani na uprawnienia kapłańskie wobec ludu 2 ,13  Specjalne przepisy wyznaczały część ofiar dla kapłanów; Kpł 7 ,29 -36 ; Pwt 18 ,3 nn.. Jeżeli ktoś składał krwawą ofiarę, gdy gotowało się mięso, zjawiał się sługa kapłana z trójzębnymi widełkami w ręku. 14 Wkładał je do kotła albo do garnka, do rondla albo do misy, i co wydobył widełkami – zabierał kapłan. Tak postępowali ze wszystkimi Izraelitami, którzy przychodzili tam, do Szilo. 15 Co więcej, jeszcze nie spalono tłuszczu, a już przychodził sługa kapłana i mówił temu, kto składał ofiarę: «Daj mięso na pieczeń dla kapłana. Nie weźmie on od ciebie mięsa gotowanego, tylko surowe». 16 A gdy mówił do niego ów człowiek: «Niech najpierw całkowicie się spali tłuszcz, a wtedy weźmiesz sobie, co dusza twoja pragnie», odpowiadał mu: «Nie! Daj zaraz, a jeśli nie – zabiorę przemocą». 17 Grzech owych młodzieńców był wielki względem Pana, bo <ludzie> lekceważyli ofiarę dla Pana.

18 Samuel pełnił posługi wobec Pana jako chłopiec, ubrany w lniany efod^s 2 ,18  Różny od kapłańskiego, o którym mowa w w. 28 ; Wj 28 ,6 ; 39 ,22 .. 19 Matka robiła mu mały płaszcz, który przynosiła co roku, gdy przychodziła wraz z mężem złożyć doroczną ofiarę. 20 Heli błogosławił Elkanie i jego żonie, mówiąc: «Niech Pan da ci potomstwo z tej żony w zamian za uproszonego 2 ,20  Inni: „pożyczonego”., którego oddała Panu». I wracali do siebie do domu. 21 Pan wejrzał na Annę: poczęła i urodziła trzech synów i dwie córki. Samuel natomiast wzrastał przy Panu.

22 Heli był już bardzo stary. Słyszał on, jak postępowali jego synowie wobec wszystkich Izraelitów i to, że żyli z kobietami, które służyły przy wejściu do Namiotu Spotkania 2 ,22  LXX, rkp Wspólnoty z Qumran kończą zdanie na „Izraelitów”. Ostatnie zdanie wydawcy traktują jako glosę, za Wj 38 ,8 .. 23 Mówił więc do nich: «Czemu dopuszczacie się tych czynów, wszak od całego ludu słyszę o waszym niewłaściwym postępowaniu. 24 Nie, synowie moi, niedobre wieści słyszę, mianowicie że doprowadzacie do przestępstwa lud Pański. 25 Jeśli człowiek zawini przeciw człowiekowi, sprawę rozsądzi Bóg, lecz gdy człowiek zawini wobec Pana – któż się za nim będzie wstawiał?» Nie posłuchali jednak napomnienia swego ojca, bo Pan chciał, aby pomarli.

26 Młody zaś Samuel rósł i coraz bardziej podobał się tak Panu, jak i ludziom 2 ,26  Por. Łk 2 ,52 ..

27 Do Helego przybył mąż Boży 2 ,27  Prorok o nieznanym imieniu ogłosił Helemu wolę Boga. Epizod ten łączy się z 3 ,11 -14 . Śmierć synów Helego jest wstępem do innych nieszczęść, które spadną na jego rodzinę; por. 22 ,18 n; 1 Krl 2 ,27 ; 2 Krl 23 ,9 . i powiedział mu: «Tak mówi Pan: Wyraźnie objawiłem się domowi twojego praojca, gdy jeszcze byli w Egipcie i należeli do [sług] domu faraona. 28 Spośród wszystkich pokoleń izraelskich wybrałem ich sobie na kapłanów, aby przychodzili do ołtarza mojego celem składania ofiary kadzielnej, aby wobec Mnie przywdziewali efod, i przekazałem domowi twego ojca wszystkie ofiary spalane domu Izraela. 29 Czemu depczecie po moich ofiarach krwawych i pokarmowych, jakie zarządziłem w przybytku 2 ,29 .32  Wyraz niepewny, różnie tłum.? Dlaczego szanujesz bardziej synów swoich niźli Mnie, tak iż tuczycie się na najwyborniejszych z wszystkich darów Izraela – ludu mojego? 30 Dlatego [taka] wyrocznia^s Pana, Boga Izraela: Wyraźnie powiedziałem domowi twojemu i domowi ojca twego, że będą zawsze chodzić przede Mną, lecz teraz – wyrocznia Pana – dalekie to ode Mnie. Tych bowiem, którzy Mnie szanują, szanuję i Ja, a tych, którzy Mnie znieważają – czeka hańba. 31 Właśnie nadchodzą dni, w których odetnę ramię^s twoje i ramię domu twojego ojca, aby już nie było starca w twoim domu. 32 Będziesz widział przeciwnika przybytku, podczas gdy Pan udzieli Izraelowi wszelkiego dobra; w twoim domu nie będzie starca po wszystkie czasy. 33 Nie wytracę jednak u ciebie człowieka składającego Mi ofiarę, tak by się zużyły twoje oczy, a dusza się wyniszczyła ze strapienia, podczas gdy całe potomstwo twego domu wymrze w sile wieku 2 ,33  Tekst niepewny. Rkp z Qumran i LXX: „umrze od miecza”.. 34 Znakiem, że to się spełni, będzie to, co się przydarzy twoim dwom synom, Chofniemu i Pinchasowi: obydwaj zginą tego samego dnia. 35 Ustanowię sobie kapłana wiernego, który będzie postępował według mego serca i pragnienia. Zbuduję mu dom trwały, a on będzie chodził przed obliczem mego pomazańca po wszystkie dni. 36 Kto jeszcze zostanie w domu twoim, ten przyjdzie i upokorzy się przed nim, aby mieć srebrną monetę lub bochenek chleba. Będzie wołał: Powierz mi, proszę, jakąś czynność kapłańską, abym mógł zjeść kęs chleba».