PSALM 56 (55 ) Ps 56 Indywidualna lamentacja.

Uciśniony ufa Bogu

1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Gołębica z dalekich terebintów». Dawidowy. Miktam. Gdy go Filistyni zatrzymali w Gat 56,1 Domniemana sytuacja historyczna psalmu, zaczerpnięta z 1 Sm 21,11nn. O wskazówce muzycznej zob. przyp. do 46[45],1..

2 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo czyha na mnie człowiek,

uciska mnie w nieustannej walce.

3 Wrogowie moi bezustannie czyhają na mnie,

tak wielu przeciw mnie walczy.

Podnieś mnie 56 ,3 Tekst skażony, tłum. przybliżone. Inni tłum.: „Najwyższy” lub „z góry”, łącząc z „walczy”., 4 ilekroć mnie trwoga ogarnie,

w Tobie pokładam nadzieję.

5 W Bogu wielbię Jego słowo,

w Bogu ufam, nie będę się lękał:

cóż może mi uczynić człowiek? 56 ,5 .12 Dosł.: „ciało” jako wykładnik śmiertelności i przemijalności człowieka.

6 Przez cały dzień mi uwłaczają,

przeciw mnie obracają wszystkie swe zamysły.

Ku [mojej] zgubie 7 się schodzą,

śledzą moje kroki,

godzą na moje życie.

8 Ocal nas od ich niegodziwości 56 ,8 Tłum. przybliżone; inni: „Niech nie będzie pomocy”.,

Boże, powal w gniewie narody!

9 Ty pospisywałeś moje kroki tułacze;

przechowałeś łzy moje w swoim bukłaku –

czyż nie są spisane w Twej księdze? 56 ,9 Ostatnie słowa bądź stanowią typową glosę, bądź należy je połączyć z poprz. „pospisywałeś”. Bóg wynagrodzi wszystkie cierpienia Psalmiście. Wyraża to obraz zbierania łez żalu – niby drogocennej substancji – do bukłaka (por. Hi 14 ,17 ; Oz 13 ,12 o przechowywaniu grzechów pod pieczęcią), by je zachować do dnia obrachunku. „Księga” – ta, w której są spisane wszystkie dobre i złe czyny człowieka; por. 109 [108 ],14 ; Ne 13 ,14 ; Iz 65 ,6 ; Dn 7 ,10 ; Ml 3 ,16 ; Ap 20 ,12 .

10 Wrogowie moi wycofają się wówczas

w dniu, gdy Cię wezwę;

po tym poznam, że Bóg jest ze mną.

11 W Bogu wielbię Jego słowo,

wielbię słowo Pana.

12 W Bogu ufam, nie będę się lękał;

cóż może mi uczynić człowiek?

13 Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem,

Tobie oddam ofiary pochwalne,

14 bo ocaliłeś moje życie od śmierci

<i moje nogi od upadku> 56 ,14 Zapewne glosa dodana później.,

abym chodził przed Bogiem

w światłości życia.