PSALM 22 (21 ) Ps 22 Indywidualna lamentacja, przechodząca w drugiej części w pieśń dziękczynną o charakterze hymnicznym. Psalm ten (w. 2 ) przytaczają Mt 27 ,46 ; Mk 15 ,34 jako słowa Jezusa konającego na krzyżu. Opis Psalmisty przypomina pewne motywy z pieśni Sługi Jahwe (Iz 52 ,13 –53 ,12 ), jak wiadomo, indywidualne i zbiorowe (naród izraelski cierpiący w niewoli babilońskiej).

Męka Mesjasza i jej owoce

1 Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: «Łania o świcie». Psalm. Dawidowy.

2 Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?

Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.

3 Boże mój, wołam w ciągu dnia, a nie odpowiadasz,

i nocą, a nie zaznaję pokoju.

4 A przecież Ty mieszkasz w świątyni,

Chwało Izraela! 22 ,4 W chwili poświęcenia świątyni przez Salomona spoczęła w jej przybytku Chwała Jahwe pod postacią obłoku i pozostała w niej; por. 1 Krl 8 ,10 n.

5 Tobie zaufali nasi przodkowie,

zaufali, i Tyś ich uwolnił 22 ,5 Z niewoli egipskiej i od późniejszych nieprzyjaciół.;

6 do Ciebie wołali i zostali wybawieni,

Tobie ufali i nie doznali wstydu.

7 Ja zaś jestem robak 22 ,7 Por. Iz 41 ,14 ; Hi 25 ,6 . Chodzi o podeptaną ludzką godność Psalmisty; por. Iz 49 ,7 ; 52 ,14 ; 53 ,3 ., a nie człowiek,

pośmiewisko ludzkie i wzgardzony przez lud.

8 Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,

rozwierają wargi, potrząsają głową:

9 «Zaufał Panu, niechże go wyzwoli,

niechże go wyrwie, jeśli go miłuje» 22 ,9 Por. Mt 27 ,43 ..

10 Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona;

Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.

11 Tobie mnie poruczono przed urodzeniem 22 ,11 Por. Jr 1 ,5 .,

Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki.

12 Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko,

a nie ma wspomożyciela.

13 Otacza mnie mnóstwo cielców,

osaczają mnie byki Baszanu.

14 Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze,

jak lew drapieżny i ryczący 22 ,14 Zob. przyp. do 17 ,12 ..

15 Jak woda się rozpływam

i rozłączają się wszystkie moje kości;

jak wosk się staje moje serce,

we wnętrzu moim topnieje 22 ,15 Szereg drastycznych obrazów przedstawiających agonię; autor jest bliski śmierci (w. 16 ); por. Joz 7 ,5 ; Ez 7 ,17 ; 2 Sm 17 ,10 ..

16 Moje gardło suche jak skorupa,

język mój przywiera do podniebienia,

kładziesz mnie w prochu śmierci.

17 Bo psy mnie opadają,

osacza mnie zgraja złoczyńców.

22 ,17 c-19 Wiersze te obrazowo opisują zadawanie śmiertelnych cierpień prześladowanemu; por. Iz 53 ,5 i Za 12 ,10 . Tłum. „przebili” opiera się na najstarszym tłum. greckim; TM ma w tym miejscu trudne do zrozumienia „jak lew”. Inni popr. za św. Hieronimem: „związali”. Opis męki Chrystusa w Ewangeliach odpowiada dokładnie poszczególnym obrazom psalmu, zwłaszcza ww. 15 -19 , mimo że psalm nie jest przytaczany wyraźnie, poza w. 2 .9 .19 . Tradycja chrześcijańska odnosiła go zawsze do męki i śmierci krzyżowej Chrystusa. Przebili ręce i nogi moje,

18 policzyć mogę wszystkie moje kości.

A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;

19 moje szaty dzielą między siebie

i losy rzucają o moją suknię.

20 Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka;

Mocy moja, śpiesz mi na ratunek!

21 Ocal od miecza moje życie,

z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,

22 wybaw mnie od lwiej paszczęki

i od rogów bawolich – wysłuchaj mnie! 22 ,22 Prośba o pomoc w chwili śmiertelnego niebezpieczeństwa nie pozostaje bez echa, dlatego Psalmista rozpoczyna dziękczynienie (w. 23 nn). Ostatnie słowa inni popr. za LXX: „mnie biednego”.

23 Będę głosił imię Twoje swym braciom

i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:

24 «Chwalcie Pana, wy, co się Go boicie,

sławcie Go, całe potomstwo Jakuba;

bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!

25 Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka,

ani nie ukrył przed nim swojego oblicza

i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego».

26 Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu.

Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego 22 ,26 Por. 50 [49 ],14 ; 61 [60 ],9 ; 66 [65 ],13 ; 116 [114 -115 ],14 .18 (w Wlg 115 ,5 .9 )..

27 Ubodzy będą jedli do syta,

chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają.

«Niech serca ich żyją na wieki» 22 ,27 „Ubodzy” cieszą się specjalną opieką jako ludzie pozbawieni wszelkich gwarancji ludzkich i całkowicie oddani Bogu; por. So 3 ,12 ; „Niech... wieki” – zaproszenie do uczty ofiarnej; por. Kpł 7 ,15 ; Pwt 14 ,29 ..

28 22 ,28 n Por. Iz 2 ,2 n; 60 ,3 ; Ab 21 ; Za 8 ,22 ; 14 ,16 . Przypomną sobie i wrócą

do Pana wszystkie krańce ziemi;

i oddadzą Mu pokłon

wszystkie szczepy pogańskie,

29 bo władza królewska należy do Pana

i On panuje nad narodami.

30 22 ,30 nn Tekst różnie popr. Hołd będą składać Panu także zmarli, choć niektóre inne psalmy (6 ,6 ; 88 [87 ],11 nn) powątpiewają o tym. Prawdopodobnie chodzi tutaj o eschatologiczną nadzieję zmartwychwstania, podobnie jak w Dn 12 ,2 . Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi,

przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują.

A moja dusza będzie żyła dla Niego,

31 potomstwo moje Jemu będzie służyć,

opowie o Panu pokoleniu 32 przyszłemu,

i sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi:

«Pan to uczynił».