LIST ŚWIĘTEGO JUDY

WSTĘP

List św. Judy był skierowany do wspólnot judeochrześcijańskich pierwotnego Kościoła, a więc do tych samych, do których pisał św. Jakub.

Święty Juda ostrzegał wiernych w liście przed jakimiś ludźmi i zachęcał do walki o wiarę raz tylko przekazaną świętym. Zrobił to, wskazując na przykłady wzięte z ST i żydowskiej tradycji. Polecał też, aby wierni byli pełni wiary i miłości, modlili się i oczekiwali miłosierdzia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, [które wiedzie] ku życiu wiecznemu.

List został zredagowany stylem twardym i surowym, przypominającym wypowiedzi proroków ST. Był on napisany wkrótce po śmierci św. Jakuba, a przed śmiercią św. Piotra, zatem pomiędzy rokiem 62 a 64 lub 67.

Przyjęcie tego listu do kanonu ksiąg natchnionych napotykało trudności ze strony niektórych starożytnych pisarzy kościelnych, ponieważ św. Juda powołuje się na apokryficzną Księgę Henocha. Nie sprzeciwia się to jednak natchnieniu, bo cytując tę księgę, Autor nie wypowiada się co do jej natchnienia. Sobór Trydencki określił, że List św. Judy należy również do kanonu ksiąg świętych NT.

Autor listu, św. Juda, brat św. Jakuba Młodszego (1), krewny samego Chrystusa Pana (por. Mt 13,55), jest identyfikowany z apostołem Judą, zwanym Tadeuszem (Mt 10,3; Mk 3,18; Łk 6,16; J 14,22; Dz 1,13). Tej ostatniej tożsamości nie przyjmuje część biblistów, opierając się na w. 17 tego listu, gdzie Autor zdaje się nie zaliczać siebie do Apostołów.

LIST ŚWIĘTEGO JUDY

Adres

1 Juda, sługa^s Jezusa Chrystusa, brat zaś Jakuba 1  Apostoła, autora listu., do tych, którzy są powołani, umiłowani w Bogu Ojcu i zachowani dla Jezusa Chrystusa: 2 miłosierdzie wam i pokój, i miłość niech będą udzielone obficie!

Cel listu

3 Umiłowani, dokładając wszelkich starań w pisaniu wam o wspólnym naszym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was z zachętą do walki o wiarę raz tylko przekazaną świętym^s. 4 Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, którzy dawno już są spisani na ten wyrok 4  O którym mówią ww. 5 -7 ., bezbożni, co łaskę Boga naszego zamieniają na rozpustę, a nawet wypierają się jedynego Władcy i Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Ostrzeżenia

5 Pragnę zaś, żebyście przypomnieli sobie, choć raz na zawsze wiecie już wszystko, że Pan, który wybawił naród z Egiptu, następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli; 6 i aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie 6  „Własne mieszkanie” – tj. niebo; „sąd” – ostateczny., spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia^s; 7 jak Sodoma i Gomora, i okoliczne miasta – w podobny sposób jak one oddawszy się rozpuście i pożądaniu cudzego ciała 7  Aluzja do zboczenia; por. Rdz 19 ,1 -25 ; Kpł 18 ,22 ; 20 ,13 . – stanowią przykład przez to, że ponoszą karę wiecznego ognia. 8 Podobnie więc ci „prorocy od snów” 8  „Prorocy od snów” – aluzja do Pwt 13 ,2 .4 .6 ; „Panowanie” – Chrystus Pan, Wlg opuszcza; „Chwały” – nazwa aniołów.: ciała plugawią, Panowanie odrzucają i wypowiadają bluźnierstwa na „Chwały”. 9 Gdy zaś archanioł Michał, tocząc rozprawę z diabłem, spierał się o ciało Mojżesza, nie odważył się rzucić wyroku bluźnierczego, ale powiedział: «Pan niech cię ukarze!» 9  Szczegóły te opisuje apokryficzna księga pod tytułem Wniebowzięcie Mojżesza. Słowa zaś wzięte z Za 3 ,2 (LXX).

10 Ci zaś [przeciwko temu] bluźnią, czego nie znają; co zaś w przyrodzony sposób spostrzegają jak bezrozumne zwierzęta, to obracają ku własnemu zepsuciu. 11 Biada im, bo poszli drogą Kaina 11  „Kaina” – por. Rdz 4 ,8 n; „Balaama” – por. Lb 22 ,5 n; Ap 2 ,14 ; „Korego” – por. Lb 16 ,1 n. Brzmienie imion – wg tekstu gr. i oszustwu Balaama za zapłatę się oddali, a w buncie Korego poginęli. 12 Ci właśnie na waszych agapach są zakałami, bez obawy oddają się rozpuście 12  „Agapach” – tj. na starochrześcijańskich ucztach; „rozpuście” – zob. 2 P 2 ,13 .... samych siebie pasą... obłoki bez wody wiatrami unoszone... drzewa jesienne nie mające owocu, po dwakroć uschłe, wykorzenione... 13 rozhukane bałwany morskie wypluwające swoją hańbę... gwiazdy zbłąkane 13  Symbol upadłych aniołów., dla których nieprzeniknione ciemności na wieki przeznaczone... 14 Również o nich prorokował siódmy po Adamie [patriarcha] Henoch, mówiąc 14 n Tekst cyt. z apokryficznej Księgi Henocha 1 ,9 .: «Oto przyszedł Pan z miriadami^s swoich świętych, 15 aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie bezbożne czyny, poprzez które ujawniła się ich bezbożność, i za wszystkie twarde słowa, które wypowiadali przeciwko Niemu bezbożni grzesznicy». 16 Ci zawsze narzekają i są niezadowoleni ze swego losu, [choć] postępują według swoich żądz. Usta ich głoszą słowa wyniosłe i dla korzyści mają wzgląd na osoby.

Upomnienia

17 Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie te słowa, które były zapowiedziane przez Apostołów Pana naszego, Jezusa Chrystusa, 18 gdy mówili do was, że w ostatnich czasach pojawią się szydercy, którzy będą postępowali według własnych bezbożnych pożądliwości 18  Por. 1 Tm 4 ,1 ; 2 P 3 ,3 .. 19 Oni to powodują podziały, [a sami] są cieleśni [i] Ducha 19  Bożego. nie mają. 20 Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie 21 i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, [które wiedzie] ku życiu wiecznemu. 22 22 n Potępiamy herezję, a ratujemy heretyków. Dla jednych miejcie litość – dla tych, którzy mają wątpliwości: 23 ratujcie [ich], wyrywając z ognia; dla drugich zaś miejcie litość z obawą, mając w nienawiści nawet chiton^s 23  Przenośnia dotyczy unikania niebezpiecznych okazji. zbrukany przez ciało.

Doksologia końcowa

24 Temu zaś, który może was ustrzec od upadku i stawić wobec swej chwały bez zarzutu, w radości, 25 jedynemu Bogu, Zbawcy naszemu, przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, chwała, majestat, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki. Amen^s.